Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 35 #Final#

Ciddi ciddi final bölümü bu hağ. :| Sanırım ben şimdiden CeyRan'ı özledim bile...

Multimedia; Bungee Jumping şeysisi, @loversdylan'ın yaptığı harika bir çalışma, bir adet CeyRan sarılma figürü gibi bir şey işte ve son olarak koyduğum bir CeyRan çalışması...

Şarkı olarak bir çok Umut Kaya şarkısıyla veda etmek istiyorum aslında... Siz istediğiniz şarkılarıda dinleyebilirsiniz. Önerilerim; Umut Kaya - Bilmem, Umut Kaya - Senin Gibi Olsun...

Ve veda şarkısı olarak Umut Kaya - Mevsimler Geçerken olsun. Multiyede bu şarkıyı koyuyorum...

Sonda Teşekkür ve veda konuşması var. Son kez iyi okumalar. ^_^

_____________________________________________

27 Haziran 2014 – Cuma Akşamı

Ceyda

Film bittikten sonra Baran ile film hakkında konuşarak eve  geldik. Akşam oldu sayılabilirdi. Burak’a söz verdiğim gibi o akşam onunla bir şeyler izlemeye ve ya oyun oynamayı istiyordum.

Akşam eniştem eve gelene kadar Burak ile oyun oynamış, eniştem gelince yemek yemiştik ve daha sonra biraz teyzemlerle muhabbet etmiştik. Burak ile çerezlerimizi hazırladıktan sonra bilgisayarın başına geçtik. Bir şeyler izleyelim dedik, o çizgi film, bu kısa film, bu komik video derken gece geç bir saatte yatmıştık…

12 Gün Sonra – 9 Temmuz 2014 – Çarşamba

Okulların kapandığı Cuma gününden beri buradaydım. Tamı tamına 26 gündür buradaydım ve birkaç gün sonra annemler gelecekti. Çünkü babam ve eniştem senelik iznini almışlardı ve biz İzmir’de olan yazlığa gidecektik.  Annemin ve teyzemin uğraşları sonucu birlikte kullanılan bir yazlıktı ve genellikle ortak olarak kalırdık. Güzel bir yerdi İzmir ama sorun şuydu ki ben Tekirdağ’a daha doğrusu Baran’a çok alışmıştım be.

13 Hazirandan beri buradaydım ve bir çok şey yapmıştık birlikte. Daha o ilk gün onunla karşılaşmıştım bile. Tabi o hafta sonu bir şey yapmamıştım. Pazartesi günü eniştem izin almış ve bize Tekirdağ’ı gezdirmişti. O akşam Baran’ın ailesi ve teyzemlerle birlikte yemek yemiştik ve saçma bir iddiaya bile girmiştik. Tabii o iddia yalan oldu bile. Ertesi gün ise Baran’ın bildiği, çok güzel manzarası olan bir yere gitmiştik. Yine atışacağımızı sanıyordum ama tam tersi olmuştu. O gün ona dertlerimi anlatmıştım. Ve 17 Haziran benim dönüşüm noktamdı. Baran’a değer vermeye başladığım gündü. Ertesi günse bisikletle gelmişti kapıma ve bu hediyeyi zorla kabul etmiştim açıkçası. O gün biraz bozulmuştu Gürkan’ı anlattığım için. Bilmiyor muydu sanki? Kimse Baran kadar yakın değildi ki bana. Ertesi günse hiç uğramamıştı ve Burak’ı alıp gezmiş, eve geç gitmiştim. Hem Barandan hem teyzemden azar işitmiştim ve onları üzmüştüm. Haklılardı. Ertesi gün teyzemle ve Baran ile barışmış ve sarılmıştık. Annesi ile tekrardan tanışmış daha çok muhabbet etmiştik. Ve çoğu şey 1 hafta içinde olmuştu. Ve bu olanlar benim Baran’a hayatımda yer açmamı sağlamıştı. O bana, ben ona alışmıştık belki de. Birbirimize vakit ayıramadan duramıyorduk resmen.

O gün Baran’ın oradaki tek arkadaşı Mert ile tanışmıştım. Neşeli ve sevecen bir çocuktu ama gülüşünde bir acayiplik vardı. Bir acısı vardı belliydi. Soramazdım ama tanışmıyorduk çünkü. İşi gücü yoktu da yeni tanıştığı kıza mı anlatacaktı derdini? O yüzden sormadım ya zaten. Güzel bir gün geçirmeye çalışmıştım o gün.

Tekirdağ da ki ikinci hafta sonu mu ise yine bomboş ve Burak ile geçirmiştim. Çünkü eniştem evdeyken Baran utanıyordu belki de. Bilemiyordum. Pazartesi günü kardeşi Günceyi de alıp getirmişti. Burak ile tanıştırıp, parka gitmiştik ve o gün numaramı almıştı. Ertesi gün birlikte keyifli bir gün geçirmiştik. Yemek yapmıştık birlikte. Bir çift gibi. Harika şeyler yaşamıştık bence kısa bir zamanda.