Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 16; 'Okuldan Kurtaran Kötü Bir Macera.'

Selam gençler. :D İşte yeni bir bölümle daha karşınızdayım. Geciktiği için üzgünüm. Ama sözümü tutmuş sayılırım. :D

Bu arada 3 kere önerilen Salı-Cuma günleri benim için çok uygun açıkçası. Tamda istediğim gibi. :D Bundan sonraki bölümler bu günlerde gelecek. :) Öneri yapan herkese teşekkürler.

Multimedia Ceyda. Aslında şarkı yerine video yapmıştım fakat ufak bir sorun yüzünden sildim ve tekrar yapacağım. Bir dahaki bölüme yetişirse multimedia da YOG tanıtımı gibi olan bir video göreceksiniz. Şarkı; Teoman - Uçurtmalar.

Bir dahaki bölüm; 18 Temmuz 2014 Cuma günü. :) İyi okumalar.

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Baran’dan Anlatım

Neşter Adam.  Fazla yaratıcı bir kız. Asla şu ana kadar onu kırdığımı düşünmemiştim ama bu dolan gözlerinden fazla belliydi. Asi bir ruhu var belki ama bir o kadarda duygusal. Kendini karşı cinsine karşı fazla soyutlamış ve hayatını tamamen arkadaşlarına ayıran bir tip. Ve bir o kadar güzel bir çirkin.

Beni orada bırakıp, gittikten sonra peşinden gitmedim. Ondan özür dilemiştim, verdiğim bir söz yüzünden onun derdini dinleyecektim. Ama o anlatmak yerine kaçtı. Ben sözümü tuttum, aldım, getirdim. O anlatmadı. Suç benim değildi. Fazla zorlamaya gelmezdi tanımadığım bir kızı. Arkasından koşmakta pek içimden gelmedi. Fazla inatçı ve bu beni sıkıyor açıkçası. Belki hoşuma da gitti ama istenmediğim, birinin peşinden neden koşayım ki? Hızlı adımlarla uzaklaştı ve  gitti. Arkasına bakmadı bile. Çokta uzaklaşmış sayılmazdık cafeden. Sonraysa bende arkamı döndüm ve yürümeye devam ettim. O gidiyorsa bende gidebilirdim. Sonuçta tanımadığım kızın teki. ‘Hadi ama bir adı var ve sen bunu biliyorsun.’ Evet, bir adı var sevgili düşüncelerim.  Ama bu kimi ilgilendirir ki.

Her neyse, bir daha karşılaşmak dileğiyle, çirkin.

Ceyda’dan Anlatım

Hızlı adımlar ile onun yanından uzaklaştıktan sonra yavaş yavaş yürümeye başladım. Gerçekten uykuya ihtiyacım vardı şu an. Uyuyarak ağlamaya. Bilmiyorum, bu konularda fazla hassastım. Ve o kaz kafalı hayvan beni kırdığını anlamıyordu.Hayır, günüm bu kadar güzelken, hatta son sınav bile girip moralimi bozamamışken, bu çocuk moralimi bozuyordu. Gerçekten psikoloğa falan mı ihtiyacım var benim? Bu konularda kötü oluyorum. Ya da takık insanın tekiyim.

Kafeye girdiğimde Buse ve Burak muhabbet edip, gülüyorlardı. Bunlar ne kadar cani! Neden o çocuğa güveniyorlar ki? Beni ya kaçırsalar, onlara burada oturmuş, gülmüş olacaklar! Ne kötü yiğen ve arkadaş bunlar! Biraz daha yanlarına gittiğimde ilk önce beni Burak fark etti.

“Aa, Cey! Ne oldu? Neden geldin?” diye sordu şaşkınca.

“Ben gideyim siz takılın ya.”

“Gel, otur sen şöyle bakıyım. Ne oldu?” dedi Buse bana sandalyeyi gösterirken. Gidip, yerime oturdum. Buse ve Burak bana şaşkın gözler le bakıyorlardı.

“Bir şey olduğu yok.” Dediğimde ofladım. Buseden kaçamazdınız.

“Anlatmazsan görürsün sen yok demeyi!”

“Tamam, ya! Biraz tartıştık o kadar. Yani tabi o başlattı.”

“Yalan söyleme Ceyda!” diye birden çıkıştı Buse.

“Ya bana derdimi anlatmamı söyledi. Bende tanımadığım birine anlatmam diye söylendim. Sonra beni kırdığına kadar geldi konu. Biraz tartıştık ve bende geldim.” Dediğimde derin bir nefes aldım. Asıl sorgu bundan sonraydı işte.