Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 19; 'CeyRan; "İkimizde umursamıyoruz." Havaları.'

Selam gençler. :D Bölümün geç gelmesinden ve kısalığından dolayı üzgünüm ama bu bölüm biraz düşünceler bölümü oldu. Diğer bölümü uzun tutmaya çalışırım. Ve diğer bölümde artık yaz tatili bölümü. Okul bitiyor ve Ceyda&Baran karne alacak. Cidden ben sıkılmaya başladım. :D

Bu bölümde bana kızabilirsiniz. :D Neyse fikirlerinizi belirtmenizi isterim açıkçası. :) Multimedia; CeyRan. Şarkı; Demi Lovato - Really Don't Care. (Bence şarkı ve multimedia çok uyumlu. :D)

İyi okumalar. :)

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

Ceyda’dan Anlatım

Eve geldiğim gibi direk olarak odama geçtim. Sanırım aç karna ıce tea içtiğim için bir şeyler istemiyor olabilirdim. Evet, aç değildim.

Üstümü değiştirdiğim gibi yatağıma yattım ve gözlerim tavanım ile buluştu. Benim beyaz renkli, güzel tavanım. Her neyse.

Bugün ilginç miydi? Öyleydi sanki. Ama sonu kötü bitmişti. Ne demiştim Baran’a?  En son erkeklere güvenememe sorunum hakkında tartışmıştık ve ben ona ‘sana ne’ demiştim. Haklı değil miydim? Bir kere kötü bir mağazada karşılaştık. Cidden kötüydü. Sonra okuluma kadar gelmişti. Hadi o da tesadüftü. Sonra tuvalette karşılaştık ve ona ufak bir iyilik yaptım. Sonra zorla bir şeyler anlattırmaya çalıştı ama sonu yine bunun gibi kötü bitmişti. Cidden kötü bitti. Pişman mıyım? Belki. Ama beni zorlamamalıydı. Güvenememe sorunum hep devam etse benim için sorun değildi. Pek taktığım söylenemezdi erkekleri. Ama çevremdekiler Buse, annem, Gürkan,Berk, Mine, Selin ve Eslem’e kadar herkes  benim bu sorunu aşmamı istiyorlardı. Ama her şey bu kadar kolay değildi işte.

Bir kere tacize uğramıştım ve erkeklerin bana dokunmasın da tedirgin oluyorum. Baran adam gibi bir çocuktu en azından ve bir harekette bulunmadı. Ki bulunsa neler olacağını cidden bende bilmiyordum.

Sonra kendimi güzel hissetmiyordum. Gerçekten. Tamam herkeste bir kerede olsun kendini beğenmiş olduğu bir an vardır. Bende de oldu. Ama bazen öyle bir hüzün çöküyor ki içime. Gerçekten kendimi çirkin hissediyorum. Karşı cinsten ki bu beni gerçekten seven –ki gerçekten sevdiğinden emin olmalıyım.-  birinden duymadan kendimi güzel bulmayacağım. Evet, herkes beni güzel bulmaz ki, benim istediğim bu değil zaten. Ama beni gerçekten seven biri için öyle olabilirdim. Gerçekten seven biri olsa güzel olmasam bile bunu umursamaz. Beni her halimle sever. Ama öyle biri yok.

Baran mı? Onu bende bilmiyorum. Şu ana kadar hep tesadüftü karşılaşmalarımız. Sadece bugün kendine ait kuralları gerçekleştirmek için gelmiş. Ona bazı şeyleri anlattığım için pişman değilim.  Beni anlamış gibi görünüyordu.

Okulun önüne geldiğinde geliş amacını sorduğum da ‘Tamamen can sıkıntısı, Çirkin.’ Demişti ama gelmesinin amacı can sıkıntısı değil, kendine koyduğu kuralları gerçekleştirmesiydi.

Birde pişkin pişkin gelip ‘Sanırım seni sinir etmeye geldim.’ Dedi. Gerçekten beni sinir edince eline ne geçiyordu.

‘Neşter adamdan, gereksiz odunluğa terfi ettim. Buda iyi bir şey.’ Demişti. Aman ne iyi bir şey(!) Yani cidden gereksiz odundu hayatımda ki. Hem odun olduğu yetmiyor, hem de gereksizdi. Onun kendi kuralları yerine gelsin diye ben tanımadığım birine özelimi, hassas olduğum bir konuyu anlatmıştım.

Çocuğu kırmış mıydım acaba? Şey, öyle olabilirdi galiba. Of cidden salağım ya. Elbette ev e bırakırken bile kötü görünüyordu. Sana ne gibi bir şey demiştim. Ama cidden benim bir suçum yoktu. Daha önce de bir çok kez bunu demiştim. O zaman kırılmadı şimdi kırılası mı geldi? Sadece o değil, neden bu kadar uğraşıyordu? Derdimi dinlemişti. Az çok sorunlarımı anlamıştı ama neden böyle uğraşıyordu ki? Bir annem, bir Buse değildi. Yakın bir arkadaşım değildi. Kimsem değildi. Bir hiç kimseydi gerçekten.