Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 17; 'Kızıl Kafa İş Başında.'

Tamda söz verdiğim gibi bugün geldi işte. :D Sanırım bu bölüm uzun oldu. :D Neyse başlıktan anladınız belki.Sonunu çok beğendim. Ve size sonunda bir sorum olacak lütfen cevaplayın. :) Bu arada yazım hataları olabilir bir ara bakıp, düzelteceğim.

Mutlmedia; Buse ve CeyRan. Şarkı; Teoman - Anlıyorsun Değil Mi?

18. Bölüm, 22 Temmuz 2014 Salı Günü. 

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

27 Mayıs 2014 – Salı Akşamı

Akşam annem, babam, teyzem ve Burak ile yemek yemeye çalışıyordum. Ama o kadar komik duruma düşüyor ve üstümü batırıyordum. Eh, annemde sinirlenmiyor değildi. Kadın haklıydı. Sağ kolum kırılmıştı ve lanet olsun ki sol kolum ile hiçbir boku beceremiyordum! Burak ise kıkır kıkır gülüyordu. Evet, komik görünüyor olabilirdim ama isteyerek düşmemiştim ya! Lanet olsun o taşı oraya getirenin! Allah cezasını versin ya!

“Burak gülme!” diye uyardım  kızgınlıkla hala gülen yeğenimi. Allah’ım sen bana sabır ver. Yeğenim Burak’a bile sinirlendiysem, düşünün ne kadar sinir bozucu olduğunu.

“Çocuğa bağıracağına yemek yemeye dikkat et Ceyda!” dedi annemde bana sinirle bakıp.

“Yiyemediğimi görüyorsun! Evet, beceriksizin tekiyim belki ama bu Burak’ın gülmesi gerektiren bir olay değil! Ayrıca isteyerek yapmadım ya! Gülmesin banane!” dedim ses tonum yükselirken.

“Çocuk gibi davranma ve sesini yükseltme Ceyda! Şimdi doğru düzgün yemeye çalış. Hayır, sol kolunla da yapabilirsin bunu ama uğraşmıyorsun be kızım!” dedi annem resmen bana lanet ederken.

“Bayan Adal, umarım bir gün sizinde başınıza gelir ve beni anlarsınız!” dedim  sinirle.

“Sus, anneye öyle denilmez! Çarpılırsın Ceyda!” dedi yine sevgili annem annelik tavırlarını gösterirken, gözlerimi devirmekle yetindim ve yemeğimi zorla yemeye çalıştım. Gerçekten sol kolumla her şey zor!

Annem tam bir şeyler söyleyecekken teyzem araya girdi. “Eğer kızınla kavga etmeye devam edersen 2 hafta değil, bir gün bile kalmam Ceylan!” diye uyardı annemi canım teyzem. Teyzeme büyük bir gülümseme ve teşekkür eden bakışlarımı gönderdim.

“Tamam, Cennet. Sen yeğeninle bir ol, kardeşini unut zaten. Bir gün Burak da büyüyüp ergen olacak. O zaman çok çekip, beni anlarsın umarım.” Dedi annem yemeğine dönüp. Şu an tam anlamıyla trip atıyordu.

“Hey bir dakika! Ben ergen değilim anne! Arada asi tavırlarım olabilir ama biri size güldüğünde bu çok sinir bozucu bir şey oluyor! Bu en yakının bile olsa! Biraz empati kuramaz mısın?” dedim kaşlarımı çatıp.

“Çatma kaşlarını bana! Tamam, yemeğini yemeye çalış! Teyzesi kılıklı seni!” dediğinde bir anda gülümsedim. Teyzeme suç atıyor ama tam tersine. Tamda anneme benziyordum.

“Orada dur bakalım Ceylan Adal. Kızın tam anlamıyla sen. Bana benzemiyor bile.” Dedi teyzem kendini savunup.

“O değil de deminden beri sizleri izliyorum. Burada kendimi savunmam gerekirken siz beni  savunuyorsunuz. Ve Ceyda ablam burada haklı. Benim kolum kırılsa ve bana gülse bende sinir olur ve üzülürdüm.” Burak bana bakıp devam etti. “Özür dilerim Ceyda abla.” Dedi dudaklarını büzüp. Sol elimdeki kaşığı kenara bırakıp, Burak’ın saçını okşadım. “Aferin benim mantıklı ufaklığıma. Affedildin küçük bey.” Dedim gülümseyerek. Büzülmüş olan dudakları bir anda büyük bir gülümseme aldı ve yemek yemeye devam ettik.