Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 33; 'Birbirimizi Tanımak.'

Merhaba. Yine uzun bir aradan sonra geldi. Üzgünüm, biraz değil baya bir üşengeçlik yaptığımın farkındayım. Ama bu akşam bir kaç bölüm daha yazıp paylaşmayı planlıyorum.

Multimedia; @biskimiski'nin yaptığı CeyRan photoshopu. Çok teşekkür ederim canım. :) Şarkı ise Umut Kaya - Ver O Güzel Gözlerinden Birini. 

İthaf; @biskimiski'ye. Tekrardan çok teşekkürler. :)

Herkese iyi okumalar... (Not; Sondaki soruya bakınız lütfen.)

_____________________________________________

26 Haziran 2014 – Perşembe

Ceyda

Hayat tuhaftı sanki. Fazlasıyla. Daha düne kadar beni üzen insan, huzur bulduğum, mutlu olduğum birine dönüşmüştü benim için. Ne kadar kendi içimde bazı şeyleri bilmezlikten gelsem de sanırım ben bile anlamaya başlamıştım.

Dün akşam yemek yedik, Baran’ın ailesi ve teyzemlerle. Güzel sohbetler olmuştu sanırım Baran ile daha çok konuşuyorduk. Şu tatil günlerim daha güzel, daha mutlu, daha huzurlu geçiyordu. Eskiden genellikle teyzemler ve bizim ev arasında mekik dokurdum. Sadece Burak ile ilgilenir, bilgisayarımda takılırdım.  Sıkıcıydım.  Hala öyleydi ama daha mutluydum sanki. Hayatıma Baran girince değişiklik vardı işte. Anlamlandıramadığım ama güzel bir değişiklik. Sanırım hayatın, bana gelecekle alakalı çok güzel bir hediyesi vardı…

Ona karşı olan inatçılığımı, tavırlarımı değiştirmiş, daha sakin bir Ceyda yaratmıştı bende. Fikirlerimi değiştirmişti, belki de bunca yıldır saklı olan gerçek Ceyda’yı çıkarmıştı içimden. Ne yaptı bilmiyorum ama mutluyum.

Saatler geçip, öğlen olunca kapı çalıp, teyzem açınca bir şeyler olacağını sezer gibiydi. Olacaktı belki de. Belki değil, kesin olacaktı ya.

Baran gelmişti, teyzemden izin istiyordu. Bende yanında duruyordum teyzemin, ilk önce hayır dermiş gibi baksa da izin vermişti.

Sesimizi çıkarmadan bahçeden çıktık. Yürümeye devam edince ilk konuşan ben oldum. “Ee nereye gideceğiz? Teyzeme sadece ‘Bir yerlere gidebilir miyiz?’ diye sordun.” diye sormadan edemedim.

“Sanırım seveceğin bir yere gideceğiz. Sürpriz olsun istedim.” Dedi kocaman sırıtarak.

“Neden söylemiyorsun?” dedim daha çok merak ederek.

“Çünkü sürpriz söylenmez de ondan.” Dedi.

“İyi, tamam.” Dedim gideceğimiz yerin daha çok mutluluk getireceğini hissederek.

***

Ufak bir kitapçıya girdik. Baran kadın ile selamlaşarak beni tanıttı. “İşte bu da Ceyda.” Dedi.

Kadın sıcak bir gülümseme ile “Merhaba.” Dedi ve elini uzattı. “Ben  Aysel.” Dedi tekrardan. Uzattığı elini sıkarak “Merhaba efendim, bende Ceyda.” Dedim ve kısa bir süre sonra ellerimizi ayırdık.

Baran bana doğru dönerek “Aysel abla annemin bir arkadaşı ve benden bir günlüğüne dükkanına bakmamızı istedi. Bende güzel vakit geçiririz diye senide çağırdım.” Dedi.

“Aaa daha yeni mi söylüyorsun kıza?” dedi Aysel abla Baran’a bakarak.

“Tatilde pek bir işim olmaz, o yüzden sorun yok efendim.” Dedim gülümseyerek.

“Pekala öyle olsun bakalım. Size kolay gelsin.” Dedi Aysel abla ve askılıktaki çantasını aldı, bize ‘hoşça kalın’ diyip çıktı.