Yalnız Olmak Güzeldi.

Bölüm 22; '1 Ay Sonra Süt Dökmüş Bir Kedi Olacaksın!'

Evet bu bölüm biraz geçiş bölümü gibiydi. Diğer bölüm güzel olacak gibi ve uzun olacak gibi. :D Onuda yarın yazıp tamamlamaya uğraşacağım. Yazım hataları olabilir bir ara düzeltirim. :D 

Multimedia; Ceyda Adal & Baran Denkel. Şarkı yok bu bölüm. :D Dinlemek isterseniz kafanzıa göre takılın. İyi okumalar. :)

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

“Bir atasözüm var sana Çirkin. ‘Senin sinirli halin hep gülmemi gerektirecek.’” Dedi gülmeye devam ederken.

“Pekala sinirlenmeyeceğim, Baran. Ne kadar uğraşırsan uğraş.” Dedim.

“Şu an içinden ne kadar çok kızdığını tahmin edebiliyorum. Hayır, asıl anlamadığım gülüşüm seni neden bu kadar rahatsız ediyor. Sana inat gülmeye devam edeceği mi unutma!” dedi alaycı bir uyarıyla.

“Pekala. Bende sana inat sinirlenmeyeceğim. Tam tersi sana karşı insanlarla nasıl anlaşılır onu öğreteceğim.” Dedim yalandan gülümseyip.

“İnsanlarla anlaşmayı çok iyi biliyorum Ceyda. Sen sadece ergen gibi davranıyorsun. Kendine bir duvar örmekten başka, insanları kendinden uzaklaştırmaktan başka bir şey yapmıyorsun. Bende sana insanlara karşı nasıl sıcak davranmayı, nasıl güveneceğini anlatacağım. Anlaşma yapalım. Olur mu?” dedi kendinden emince.

“Hah, öyle mi? Pekala, Gereksiz Odun. Olur.” Dedim elimi uzatıp. Elim boşlukta kalmadı, tam tersi elimi tuttu ve hafifçe sıktı. Benim ona karşı sert davranmama rağmen o iyi olmaya çalışıyordu.

Elini, elimden çekince tekrar konuştu. “O zaman sen bana insanlarla nasıl anlaşacağını öğret kendince. Bende sana insanlara karşı güveneceğini ve nasıl sıcak davranacağını öğreteyim. O zaman yarın başlayalım, Çirkin. Bundan sonra insanlara nasıl davranılacağını çok iyi bileceksin. Benim gibi bir öğretmenin var çünkü.” Dedi kendinden emince gülüp.

“İnsanlarla anlaşmanın 1 numaralı kuralı Baran; kendini onlardan büyük görme. Hiçbir insanın birbirine karşı üstünlüğü yoktur. Bunu unutma Gereksiz Odun!” dedim ufak bir uyarıyla zorla gülümsemeye çalışarak.

“İnsanlara karşı nasıl iyi davranılacağının 1 numaralı kuralı Çirkin; onlara gereksiz, rahatsız edici isimler takma. Yoksa senden rahatsız olurlar ve uzaklaşırlar. Onlara karşı iyimser olmalısın ki onlarda sana insan gibi davransın.” Dedi benim gibi yalandan gülümsemesini takınarak.

“Pekala bana Çirkin deme sende!” dedim onu uyarmaya çalışarak.

“Peki Ceydacım.” Dedi gülümseyerek.

“Pekala Barancım.” Dedim gülümsemeye çalışarak. Çocuğun yanında bile durunca ona sinir olan bir yapım vardı. Hah, ben insanlara güvenmiyormuşum, sıcak davranmıyormuşum! Zamanında çok güvendim de insanlara ne oldu peki? Hepi gittiler ve ardından burukluklar, hüzünler, kalp kırıklıkları bıraktılar. Nasıl olurda sana, başkalarına güvenebilirim Baran? Sormam lazım sana bunları. Ama anlatamam işte. Tanımadığım insanların içinde önde gidenisin!

Aramızda sessizlik olurken sadece yemek yemeye devam ettik. Burak bu akşam konuşmak yerine yemek yemeyi tercih ediyordu. Yediğim balık yemeğinin adını bile bilmiyordum, unutmuştum. Dedim ya balıklarla aram yok, sevmem diye. O yüzden adını da öğrenmeye pek meraklı değildim. İkinci bardak rakımı da bitirirken kafam azıcıkta olsa yerindeydi galiba. Eniştem araba süreceği için sadece 1 bardak içmişti. Teyzem ise bir bardağın çeyreğini içerek reddetmişti rakı içmeyi. Onun yerine başka bir şeyler söylemiş ve içmişti. Saat gece yarısına gelirken sonunda kalktık. Başım ağrıyordu biraz ama kafam yerindeydi birazda olsa. Demek ki rakı çok bir etki yapmıyordu bende. Ama etkisi de yok değildi.