Bölüm 26; "Aptalın Tekisin!"

2.3K 99 11
                                    

Selam ben yeni çömez liseli adayı. :D Kaç günden beri depresyondan, sıkıntıdan, mutluluğa adım attım diyebilirim. :D İstediğim lise olmasada, çok programlı anadolu lisesinde, anadolu türünü kazandım. :D

Bölüm geciktiği için üzgünüm.Multimedia Burak'ın bisikleti ve Burak  temalı bir resim. Şarkı; Nükleer Başlıklı Kız - Eğer İstersen.

27 ağustos süprizi açıklaması; Dostlar YOG ikinci kitap çıkıyor! 27 Ağustos günü prolog ve girişi ile yayınlayacağım.Beğeneceğinizi umuyorum. YOG bittikten sonra -daha finale çok var- başlayacak bölümler. Şimdi diyeceksiniz bunu yazmıyorsun onu mu yazıcaksın diye ama yazıcam yani yetiştirebiliğim kadar. :D -YOG'nin devamından çok yan kitap gibi olacak. Neyse 27 ağustosta göreceğiz.-

*Reklam şeysi; Bakmayanlar için yeni hikayem Dengesizler Sınıf: Çalışkan ve Çirkin'e bakmayı unutmayın. :D

▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬

18 Haziran 2014 –  Çarşamba Akşamı

Baran’ın Anlatımı

Ceyda  arkamdan “Görüşürüz Gereksiz Odun!” diye bağırdı ama durup, arkama bakmadım. Sadece yoluma devam ettim. Görüşürüz,tabi istersem Ceyda.

Evin önüne geldiğimde bisikletten inip, bahçeye girdim. Bisikleti evin duvarına dayadım ve anahtarla içeri girdim. Saat 9’u 5 geçiyordu içeri girdiğimde. Salonda  babam oturuyordu, annem büyük ihtimal mutfaktaydı. Tam odama gireceğim sırada seslendi. “Baran! Sen yemek yemedin! Gel buraya çabuk!” diye bağırdığında annem, ayaklarım mutfağa doğru ilerlemeye başladım. Yemek yemeden bırakmazdı beni.

Anneme ses çıkarmadan önüme koyduğu şeyleri yemeye başladım. Hemen karşımda ki sandalyeye oturdu. “Baran, keyfin mi yok oğlum?” diye sordu endişeyle. Keyfim yok değil, hiç yok be annecim. Sıfır moralim şu an! Arkadaşmış hah!

“İyiyim anne. Yok bir şeyim.” Dedim gülümsemeye çalışıp.

“Sen 5 yaşında çocuk mu kandırıyorsun Baran? O gülümsemen hiç gerçekmiş gibi gelmedi bana.” Dedi şüpheci gözler ile beni süzerken annem.

“Pekala sultanım doğrudur. Canım sıkkın biraz. Arkadaşlarla atıştıkta.” Dedim.

“Hım evet arkadaş bulabildin mi kendine?” diye sordu.

“Evet.” Diye kısaca cevapladım annemi.

“Baban dün seni iki bisikletle görmüş. Garaja bırakmışsın. Biri bugün yoktu. Kimindi o bisiklet?” dedi yine sevgili annem. Oflamak istedim ama anlaşılmasın diye hemen cevap vermem gerekiyordu.

“Bir arkadaşla bisiklet aldıkta. Bir günlüğüne bizim garajda durdu. Ne olmuş yani? Olamaz mı?” dedim.

“Peki tamam. Öyle olsun. Şu moral bozukluğuna gelirsek kimse üzemez benim oğlumu! Bu kadar takma oğlum. Eğlen, coş! Tamam mı?” dedi annem gülerken. Anlatmayacağımı biliyordu. O yüzden sormadı ne olduğunu. Sadece teselli eder gibi bir cümle söyledi. Tabi işe yaramayacaktı.

Onun gülümsemesine karşılık verip kafamı evet anlamında salladım. Çok eğlenebilecektim düşünürken ya…

  ~

Yemeği bitirip odaya girdikten sonra biraz telefonla uğraştım. Sonra müzik dinlemek iyi gelmektense daha çok efkarlandırır felsefesini benimsemiş biri olsam bile daha çok moral bozukluğu ile bir şarkı açtım.

Yalnız Olmak Güzeldi.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin