Yalnız Olmak Güzeldi.

-Giriş.

ÖNEMLİ NOT; Merhaba. Hikayenin giriş kısmında lütfen yalnış fikre kapılmayın. Giriş kısmından tamamen farklı ilerliyor. Okula gelen yeni çocuk şeylerinden değil. Emin olabilirsiniz. Girişte farklı bir düşünce yansıtmak istedim. Devam edip etmemek size kalmış. Ama gerçekten farklı ilerliyor. Her neyse iyi okumalar.

___________________________________________________

 Altın Kural; Birine ait olmayı bil!

Arkamdan koşarak gelen bir kız vardı. Çığlık atar gibi bir de 'Ceyda!' diye bağırıyordu. Bu sırada adıma lanet ettim.  Bazı insanların ağzından adım hiçte güzel çıkmıyordu. 

Arkamı döndüğümde, bana yetişmesine rağmak kalmış Eslem'i gördüm. Ona 'Dur!' işareti yaptım elimi kaldırıp. Koştuğundan dolayı elime çarptı. Ah, az daha bana da çarpıyordu! Salak kız!

"Biraz yavaş ol!" diye çıkıştım. Nefes nefese karşımda duruyordu. Büyük ihtimal saçma bir şeyler söyleyecekti. Acaba ne yumurtlayacaktı?

"Saçma bir şeyler söyleme sakın!" diye onu uyardım. Büyül ihtimal erkek meselesi  gibi bir şeydi. Ah, şu kızlar! Bazan gerçekten cinslerimi anlamıyorum. Bende mi acayiplik vardı?

"Öf be kızım!" diye çıkıştı bana. "Senin kız olduğundan şüpheliyim!" diye cırladı bana.

"Yanlış doğmuş olabilirim. Ama bir yana kız olmak iyi. Yani erkek olsaydım, benim deyimimle 'piç' ve ya 'kuduruklar' kısmından olabilirdim. Tabi hepsini suçlamayalım. Adam gibi adamlarıda var." dedim uzunca.

"E bir tane adam gibi adam bulayım mı sana?" dedi gözünü kırparak. Eslem'i bazen tanıyamıyorum. Arkadaş falan da değiliz ama arada konuşuyoruz.

"Eksik kalsın. Senin çevreni biliyorum canım." dedim bilmişçe.

"Aman sende! Neyse bu sefer okula bir çocuk gelmiş! Görmelisin!" dedi heyecanla. Kolumu tutup, beni çekiştirmeye başladı. Onu durdurdum.

"Görmek istemiyorum Eslem!" dedim. "Beni istemediğim bir şeye zorlayamazsın. Erkekler ilgi alanım değil!" diyerek çıkıştım.

"Seni bilmesem lezbiyen misin diye soracağım!" diye çıkıştı. Madem biliyorsun neden üstüme geliyorsun kızım? Erkekler beni ilgilendirmiyor ki! Anlamıyorum bu kızı!

"Hadi Ceyda! Bir kez. Lütfen..." dedi ısrarcı olarak. Beni biliyorsun da ne diye zorluyorsun be kızım?

"Hayır! İstemiyorum! Saçma işlerine beni karıştırma!" dedim bağırarak. Bazı insanlar bize bakıyordu rahatsız olmuş bir şekilde.

"Lütfen... Arkadaşlığımıza.." dedi. Hah! Biz senle arkadaş bile değildik doğru düzgün. Neyin kafası bu gülüm?

"İnsanları kırmak umrumda bile değil! Biliyorsun. Kalbini kırmadan git! Gelmiyorum!" diye çıkıştım. Elleriyle tuttuğu kolumu ondan çektim. Sert bakışlar atarak sınıfa doğru ilerlemeye başladım. Neydim ben? Erkek peşinde koşan bir salak mı? Ah, hiç sanmıyorum!

İnsanları bazen anlayamıyordum. Saçma işler yapıyorlardı. Ve bundan hiç pişman olmuyorlar mıydı? İleride gülüp geçecekler. Birine ait olmayı neden bilmiyor insanlar? Eslem bir erkek görmesin. Aman! İlla yavşayacak. Git git amcamada yavşa. Tövbe, tövbe! İnsanı konuşturuyorlar.

Ceyda'nın altın kurallarından biri; Birine ait olmayı bilmeli insan!

 (Giriş kısmı gibi bir şeydi. Karakterler için öneride buluanbilirsiniz. Hatta çok iyi olabilir. Ceyda kim olabilir? Yorumlarınızı, eleştirilerinizi bildirin lütfen.:) )