the ugly duckling | jungkook

twenty six

LÜTFEN BÖLÜMÜ GÖREN HERKES OY VERSIN WATTPAD HATA VERIYOR VE BIR ANDA BUTUN OYLAR GIDIYOR SANKI

umarım artık sorun olmaz çünkü ciddi anlamda çok uğraşıyorum bölümleri düzeltip yayınlamak için, siz de okumak oy vermek için uğraşıyorsunuz

yıldız yıldız yıldııız
ve yorum

iyi okumalar :')

Bunu neden yapmıştı?

Yani, beni sevmediğini adım kadar iyi biliyordum. Bunu zaten kendisi de tavırlarıyla gösteriyordu, öğrenmek için illa dudaklarının arasından çıkması gerekmiyordu  o sözlerin.

Ama sırf başka birinden laf duydu diye kalkıp kavga çıkartmasını mantıklı bir yöne çekemiyordum.

Bir yanımın söylediği o söze kulak vermemeye çalışıyordum. Hep aynı şeyi söylüyordu. Neden carpediem kimliğinle yazıp sormuyorsun?

Neden yapacaktım ki? Eğer bunu sorarsam duyacağım gerçeklerden korkuyordum. Büyük ihtimalle bana beni sevmediğini, ciddiye bile almadığını söyleyecekti. Bunu duymak istemiyordum, bazen tahminler bile yetiyordu insana.

Fakültede amfiye girdiğim anda bana çevrilen gözler tahmin edildiği üzere fazlaydı. Herkes biliyordu, çirkin ördek yavrusunun jungkook' a nasıl aşık olduğunu.

Kardeşim dediği insandan nasıl ihanet yediğini ve bütün okula nasıl rezil olduğunu.

Sessizce yerimde otururken amfiden içeriye giren taehyung adımlarını direkt olarak bana doğru yönlendirdi ve tam yanıma oturdu. Gözlerini bana çevirdiğinde teselli edercesine baktığını hissetmeden edememiştim.

" Bana öyle bakma, Kim Taehyung. " diye konuştum, ifadesizce. " Teselliye ihtiyacım yok benim. "

" Ben sadece senin arkadaşın olduğumu ifade etmeye çalışıyorum, Haneul. Dün olanlar benim yüzümdendi. "

Bir elimi onun omzuna koyarak destek olmaya çalıştım, bunda başarılı mıydım ondan bile emin değildim. Onun problemi değildi, er ya da geç böyle bir şey yaşanacaktı. İnsanlar beni şaşırtmıyordu.

" Senin yüzünden değildi. " diye konuşurken kapıdan içeriye tanıdık yüz girmişti. Seohyun.

Adımlarını beni şaşırtarak tam yanımıza yönlendirmiş ve tam taehyung' un önünde durmuştu. Ben amfide en köşedeki sırada oturuyordum.

" Yerimde gözün mü vardı, Taehyung? " dediğinde bir an şaka yaptığını falan düşünmüştüm. Ciddi miydi?

Benim yerime taehyung alayla gülmeyi tercih etti. " Bazen düşünüyorum da seohyun, beyninde problem falan mı var? "

" Yaptığın onca şeyden sonra seninle aynı yerde oturacağımı mı sanıyorsun? " diye konuştum, Taehyung'un sözünü keserek. " Ha, çıkar ilişkisi diyorsun. " diyerek alayla güldüm.

Hiç utanması yoktu.

Amfinin kapısına yaslanmış, öylece bizi izleyen jungkook yüzünden tepkilerime heyecanımı yansıtmamak için büyük bir çaba veriyordum.

Ama o beni şaşırtarak yanımıza doğru yürüdü, ardından aramızda bir metre kalacak şekilde durdu.

" Yüzüne olanlar hakkında tüm okul çalkanıyor, Jungkook. " diye konuştu Seohyun, jungkook' a bakarak. " Bu kadar aptal olduğunu bilmiyordum. "

" Aptallıkta seni geçeceğimi zannetmiyorum, üzgünüm. "

Söylediği söz tüm bedenimin titremesine sebep olmuştu. Beni sevmediğini gerçekten biliyordum, seviyor olsaydı dün konuşmamızda bir şeyleri düzeltmeye çalışırdı. Ama şimdi, neden beni korumaya çalışıyordu?