the ugly duckling | jungkook

seventeen

oy bekliyorum

yorum bekliyorum

öpücükleer

Jungkook' un konuşmalarından rahatsız olmam tamamiyle saçmalık olurdu, çünkü onun kendi çapında aslında haklı olduğunu biliyordum. Ben onun yerinde olsaydım ve tanımadığım bir başkası gelip bana aşık olduğunu söyleyip, kimliğini gizlerken benim dertlerimi dinlemek isteseydi muhtemelen ona güvenmezdim. 

Onunla konuşmazdım bile. 

Bu yüzden bir tarafım Jungkook' un haklı olduğunu biliyordu. Amfinin kapısında duvara yaslanıp öylece gözlerimi boşluğa dikmişken, taehyung koridorun köşesinden gülümseyerek bana doğru yürüdüğünü fark ettim. 

'' Bugün dalgınsın. '' diye konuştu, soluğu yanımda aldığında. '' Diğer günler gibi. '' 

'' Eh, üniversiteye heyecan ve mutlulukla gelen biri sayılmam, senin gibi. Zaten bu neşeyi nereden aldığını zerre anlayamıyorum. '' 

'' Benden ziyade senin mutlu gelmen gerekiyor, ben de sevdiğim kızla aynı üniversitede olsaydım, senin aksine heyecanla gelirdim her gün. '' 

'' Karşımdaki manzara beni mutlu mu etmeli? '' diye konuştum, tam karşımda duran ikiliye göz atarak. Taehyung farketmemiş olacak ki gözlerini ileriye dikti. Jungkook, ve tam yanında duran kıza. 

Tahmin edildiği üzere yüzleri gülüyordu. Onu ilk defa bu kızla görüyordum, sevgili olmadıklarını adım gibi iyi biliyordum fakat bu benim açımdan tehlike olmadığı anlamına gelmiyordu. 

'' Jungkook' un bu kızla ne işi var? '' diye sorduğunda aptalca bir şey söylemiş gibi gözlerimi ona çevirdim. 

'' O senin arkadaşın değil mi? '' diye konuştum, dik dik bakarak. '' Senin bilmen gerekiyor. '' 

'' Bir fikrim yok, Haneul. '' diye cevapladı tereddütle. '' Gerçekten, bana bu kız hakkında en ufak bir şey dahi anlatmadı. Hem daha ne olduğunu bile bilmiyoruz. '' 

O beni teselli etmeye çalışırken, ben karşımda duran manzarayı izliyordum öylece. Jungkook karşısındaki kızla konuşurken yüzünde hafif bir gülümseme vardı ve bu yüz ifadesi benim içimde bir ağırlığın oluşmasına sebep oluyordu.

Sanki bir güç yutkunmama dahi engel oluyordu. 

Ben onları izlerken bir anda jungkook kafasını çevirdi, ve gözleri gözlerimle buluştu. 

Kahretsin. Onlar izlerken yakalanmam nasıl bir aptallıktı bilmiyordum ama bir kaç saniye öylece beni izledi, daha sonrasında kafasını çevirip tekrar kıza baktı. Kıza birkaç şey söyledikten sonra eli kızın omzuna değdi sakince. 

Ardından kız koridorun diğer tarafına doğru yürürken, jungkook' un bakışları önce bize sabitlendi. Daha sonrasında adımlarını bize doğru ilerletmeye başladı.

Tamam haneul, sakin ol.

Bir bakış neden senin hislerini belli etsin ki?

Kendime telkinler vermeye çalışırken adımları bizim tam önümüzde durdu.

'' Yanındaki kimdi, jungkook? '' diye konuştu, yanımda duran taehyung. Sanki benim sormak isteyip soramadığım şeyleri dile getiriyor gibiydi. '' Fazla yakın gibiydiniz? '' 

'' Saçmalama, Kim Taehyung. Normal bir sohbetti sadece. ''

'' Dedi, ayrılmadan önce kıza temas etmeden duramayan jungkook. Ayrıca ben senden büyüğüm, bana hyung demek zorundasın. '' 

'' Sana asla hyung demeyeceğimi sen de biliyorsun, bu yüzden boşa çaba harcamamanı öneririm. '' 

Ben sessiz kalarak öylece önüme bakıyordum. Onunla aramda herhangi bir şeyin olmayacağını biliyordum zaten, tek derdim hislerimi anlamamasıydı. 

Eğer anlarsa artık onun yüzüne dahi bakamazdım. 

Sonrasında gözleri aniden bana doğru döndü. 

'' Geçen günki olay hala herkesin dilinde. '' diye konuştuğunda kastettiği şeyin kahve olayını anlamam gerekiyordu. 

'' Arkadaşlarını korumak gibi bir davranışta bulunmayacağını umuyorum. '' dedim, net, ama diş tellerim yüzünden peltek çıkan bir sesle. '' Hak ettiler, daha fazlasını yapmadığım için sevinmeleri gerekiyor. '' 

Bir süre duraksadıktan sonra tekrar konuşmaya başladı.

'' Hayır. '' diyerek reddetti beni. '' Ben de senin yerinde olsam aynısını yapardım. '' dedikten sonra hiç beklemediğim bir şey oldu.

Dudaklarına hafif bir gülümseme kondurduğunda, nefes almakta ne kadar zorlandığımı fark ettim. 

Onu bu kadar çok seviyor olmak beni yaralıyordu.