Forever Mine

Chapter 33 ~ Kiss

LOUIE'S POV

Ilang oras na akong nakauwi sa bahay at nakapasok na din ang mga bata sa school habang si Rhia naman ay pinasyal ni Nay Rosie sa baba para masikatan ng araw , pero si Rui ay nanatili lang nakaupo sa mini office sa kwarto at kaharap ang laptop niya.

Ako naman ay nakatanga lang sa kanya habang nakahiga sa malaki niyang kama.

Sabi ni Lolo Mauro sa akin  kanina, naka leave daw si Rui sa opisina ng isang buwan para alagaan ako. Mga importanteng projects lang muna ang tatanggapin niya kaya napilitan si Nina na irepresent muna ang opisina ni Rui sa mga investors. Kawawang Nina, mukhang tatanda agad ng maaga sa kunsumisyong iniwan ni Rui. Buti na lang talaga at efficient siya sa lahat ng ginagawa niya kaya pinagkatiwalaan din talaga siya ng mag lolo.

Kaya lang mukhang busy pa din siya sa mga nakabinbing projects niya. Bakit ba kasi kailangang siya ang mag-aalaga sa akin.? Andami namang tao dito sa bahay para tingnan ako. But nonetheless, masaya ako. Kaya lang gusto ko pa ding malaman kung bakit niya ginagawa ito.

I cleared my throat to get his attention. Nagulat ako ng mabilis siyang lumingon at nagtatanong na nakatingin sa akin. Bigla akong kinabahan! Shocks! Ano na Louie?

" Do you need anything?" Nakakunot noong tanong niya habang lumalapit sa akin.

Ano ba ang dapat kong sabihin? Gusto kong magtanong pero baka ikasama na naman ng mood niya gaya ng huling pagtatanong ko ng intensyon niya. Isang linggo niya akong hindi kinibo at ayoko ng ganong pakiramdam.

Napapikit ako ng mata. Hangang sa maramdaman kong lumundo ang kama tanda ng umupo siya tabi ko.

" Do you want to eat?" Tanong ulit niya.

Tinitigan ko siya ng matagal habang nakatitig din siya sa akin. Sobrang bilis ng tibok ng puso ko ngayon. Hindi ko alam kung tamang gawin ko ang nasa isip ko pero ito ang dinidikta ng puso ko.

Malakas na tumama ang kamay kong walang benda sa pisngi niya.

" What the heck is your problem?!"
Namutla ako sa gulat dahil sa malakas na pagdagundong ng boses niya. Yung kaninang mabilis na tibok ng puso ko ay mas triple ngayon at para akong nangarera sa sobrang bilis nito. Nanlalaki ang mata niyang nakatingin sa akin habang sapo ang nasaktang pisngi. Hindi naman ako makapagsalita agad.

" Why did you slap me?!" Galit na sigaw niya.

" A-no ahh uhmmm... Baka kasi namamaligno ka dahil bumabait ka sa akin at sa mga bata? G-ginigising lang kita." Nahihintakutang paliwanag ko. Shocks, bakit ba nauunang gumalaw yung katawan kaysa utak ko?Hindi ko naman talaga siya gustong sampalin. Dapat pupugpugin ko siya ng halik kanina eh. Aish...

Bumuntung-hininga siya ng malakas at napailing. Medyo na guilty naman ako kasi alam kong masakit yung pagkakasampal ko. Namumula na nga ang gwapo niyang mukha eh. Napanguso ako at napaupo naman siya sa kama.

Tinitigan niya ulit ako ng matagal at napailing ulit. Kinakabahang pinaglalaruan ko ang mga daliri ko sa kamay na walang benda.

" Im sorry kung nasabi ko ang mga narinig mo nang tinututukan ka ni Cruz ng baril. I have to say that so he will think that you are not important to me for him to waste his time hurting you." Malumanay na paliwanag niya.

" Hindi ko gustong mapahamak ka at ang mga bata. I hope you believe me this time."

Tinitigan niya ng mataman si Rui na parang bang makikita niya ang sa mga abuhing mata niya kung nagsasabi ba ito ng totoo. He looks sincere though.

" I may be an ash*le most of the time but know that I would not want something bad happen to you."

Napailing-iling siya sa sinabi nito.

" That would be really hard to believe from someone who from the very start told me that he will make my life a living hell."

" Can't I change my mind?" Nagulat siya sa outburst nito pero mas nagulat siya ng bigla nitong hawakan ang mga kamay niyang walang benda.

And because of it, my heart unexpetedly beats eratically. Ayoko sa tibok ng puso ko. Hindi pwede.

" Look honey, from now on, I will try my very best to understand what had happen in the past and at the same time be sincere on this marriage. I want to give it a try, for the kids and for us. We are not getting any younger. I wanted a basketball team for a family and that won't happen if we are fighting. Yeah?"

Nanlalaki ang matang napatitig siya kay Rui. Did she heard it right?

" Did you really said what you said or it's just me hearing things because of too much pain relievers?!"

" Silly, you heard it right honey. Let's start fixing this marriage by letting me kiss you ok?" And even before she can answer his question, he claimed her lips in a feiry kiss.

Hindi nakagalaw si Louie sa kinauupuan habang dinadama ang labi ni Rui na masuyong gumagalaw sa mga labi niya.

It was a slow and passionate kiss. She can feel the sincerity in it and even before she can respond, he let go of her lips and kiss her forehead for a long time followed by tiny kisses all over her face.

Para itong nanggigigil habang binibigyan xa ng mumunting halik sa buong mukha na kumikiliti sa buo niya pagkatao.

" Sobra-sobrang tsansing naman na ata yan. Porket alam mong hindi ako makakagalaw!" Imbes na tumigil malakas ang halakhak nito habang mas dumiin ang pagbigay nito ng mumuting halik sa mukha niya.

" You have to bare with me honey, this is the only kiss I can give you for now. Be ready for a real kiss when you're all healed."

Napataas ang kilay niya. " And what is that real kiss suppose to mean?!"

Tinitigan siya nito ng matagal at nakakaakit, at nang makita niya ang sinusupil nitong ngiti ay bigla naman siyang kinindatan. Kindat na makalaglag panty. Mahabagin!

" The type ok kiss that will add a member to our not so big family."