Ang Boyprend Kong Alien

Alien 51:

Alien 51:

Marie's P.O.V

Time check today is 8:00 A.M in the morning. Nandito kaming dalawa ni Mia sa kusina, kumakain ng breakfast. Sinabihan niya ako na wala raw siyang ganang kumain pero pinilit ko siya kaya ayun, kumain nalang siya.

Namamaga na yung mga mata niya sa kakaiyak, eh kasi nung hating gabi, umiiyak nalang siya bigla kaya pumasok ako sa kwarto at ki-nomfort siya.

Binigyan ko siya ng isang basong tubig pero umiiling-iling lang siya. Binigyan ko siya ng something na favorite niya pero itinataboy niya lang ito.

"Sa park tayo?", tanong ko.

"No. Dito lang tayo. Ayokong lumabas. Nakakatamad", pasimpleng sagot lang niya.

Tumango nalang ako at pinagpatuloy ang pagkain.

Pagkatapos naming kumain, ako na ang nagligpit sa aming pinagkainan at ako nalang din ang naghugas sa mga pinggan. At si Mia naman, dumiretso sa kwarto para kunin yung mga gamit niya dahil uuwi na raw siya sa kanilang bahay.

Sinabihan ko siya na dito ka nalang muna pero umiiling-iling lang siya at ngitian ako.

At ngayon, pinuntahan ko siya sa kwarto para alamin kung umiiyak na naman ba siya o wala pero guess what? Nagimpake siya habang sinasabayan ang pagkanta ng favorite song niya.

Good. Atleast hindi na siya umiiyak ngayon. Ayoko kasing makita na umiyak siya. Kasi kung iiyak siya, parang ako yung nasasaktan. Basta. Ewan.

"Nice song", agad na sabi ko at nagulat naman siya.

"What are you doing here?", tanong niya.

"Just checking you out", ako at ngitian siya. Ngumiti din siya pabalik at tumawa.

Pero I know na nasaktan siya kaya idinaan nalang niya sa tawa.

"Don't worry, I'm absolutely fine", sabi niya.

"Really? How can you be so sure about that?", tanong ko.

She just shrugged at ngitian ako ulit pero in some seconds, nagiging malungkot ito so I immediately change the topic.

"By the way, sure ka ba na kaya mo lang umuwi mag isa? Pwede naman kitang ihahatid ah", sabi ko.

"Haha no, no. It's fine. Hindi naman ako bata para ihahatid no", sabi niya at tumawa.

"It doesn't mean na bata ka na kapag ihahatid kita, Ang akin lang is baka mapaano kapa or something ganyan kaya kita ihahatid", sabi ko.

Ngitian niya ako at biglang niyakap.

"You know what? I really love you as a bestfriend. Hindi ka kagaya ng iba na ngiti-ngiti lang kapag kaharap mo but kung tatalikod, insulto kaagad. I'm very thankful na ikaw ang nagiging bestfriend ko. I love you bestfriend!", sabi niya at binigyan ako ng mahigpit na yakap.

Ito na naman tayo o, namiss ko na naman yung alieng mahal ko na mahilig sa mga hugs.

"I love you too", sabi ko at sinuklian ko din ng mahigpit na yakap.

Umalis na siya sa pagkakayakap at hinarap ako.

"Okay. Pwede mo akong ihatid but pwede bang mag-stay ka muna doon sa bahay namin? I need an approachable bestfriend kasi eh", sabi niya at nagpout.