Trishtim dhe Shprese

Pjesa e gjashte

Dita dites Fatjeta po i kthehej jetes se saj, shoqet ia kthyen buzeqeshjen e si mund te ishte ndryshe me Albesen me vajzen me pozitive qe kishte takuar ndonjehere qe nuk i linte dy minuta pa qeshur. E shikonte se sa shume besim kishte shoqja e saj per te ecur perpara e per te bere realitet endrren e babait te saj andaj edhe Fatjeta vendosi te ktheje dhimbjen ne force te ecte perpara sepse e dinte se Ana ishte prane saj e shikonte nga atje lart. Cdo dite pas shkolle shkonte te varri i Anes dhe i tregonte cdo gje qe i ndodhte gjate dites, qante shume por pasi largohej nga aty fshinte lotet dhe i kthente ne force i kujtoheshin fjalet e fundit te Anes:

"Une do jem gjithmone prane teje do jem mbeshtejta jote me e madhe, keshtu qe asnjehere mos u dorzo".

I pelqente te shikonte qiellin e kalter me ato rete e bardha i dukej sikur Ana e shikonte dhe i buzeqeshte nga atje lart.

-Fatjeta?!- tha Aldo

-Po!- tha Fatjeta dhe per momentin nuk u kujtua se ku e kishte takuar kete njeri.

-Me fal me duket se nuk po me njeh jam Aldo kushuriri i Danielit.- dhe i zgjati doren Fatjetes.

-Ooh po me fal... Per momentin nuk te njoha, si je Aldo?

-Mire po ti?- i tha Aldo -po shkon ne shtepi?

-Po.- u pergjigj Fatjeta.

-E kam edhe une rrugen andej keshtu po deshe te shoqeroj.- tha Aldo.

Fatjeta nuk dinte se cfare t'i thoshte keshtu qe filluan te ecnin te dy bashke pa i dhene nje pergjigje Aldos.

-Pa shiko shiko Aldo Çollaku ne shoqerine e te dashures?!- Aldo shikoi nje nga armiqte e familjes se tij Noelin.

U afrua dhe me nje buzeqeshje djallezore hiqej sikur ishte Zoti i cdo gjeje qe ishte aty rrotull.

-Ç'po thua Noel kjo eshte nje shoqe e imja e plus qe ty nuk ka se c'te duhet kush eshte dhe cfare jemi!- tha Aldo gjithe nerva.

-Aldo une po largohem shihemi.- tha Fatjeta e vene ne siklet nga fjalet e atij djali.

-Jo pse duhet te largohesh ti le te largohet ky qe s'e thirri askush ketu.- tha Aldo.

-Me aq sa di une rruga eshte per te gjithe apo jo bukuroshe.- iu drejtua Fatjetes dhe iu afrua dalengadale. Por nje dore e pengoi t'i afrohej me shume.

-Mos u merr me te cfare ke zgjidhe me mua.- tha Aldo.

Noeli u kthye gjithe nerva nga Aldo.

-Qekur je bere kaq mbrojtes femrash ti Aldo apo pas asaj nate...- tha Noeli

-Boll.- e nderpreu Aldo dhe ishte gati per ta goditur -ty ska c'te duhet se cfare bej une as ke mbroj zhduku nga ketu!!!

-Aldo te lutem mjaft po ju shohin te gjithe.- tha Fatjeta.

-E shikon vajza eshte me e mencur se ti Aldo.- tha Noeli i cili hiqej si trim po ama vec trim qe s'ishte.

-Hajde largohemi.- tha Aldo -nuk ia vlen te merrem me kete ndyresire dhe e kapi Fatjeten per dore e u larguan.

Pasi u afruan afer shtepise se Fatjetes Aldo ishte ndjere keq per situaten qe ndodhi me pare dhe u mundua t'i kerkonte falje.

-Me vjen shume keq per situaten e formuar me pare Fatjeta, por nuk munda te permbahesha dot kur shikova ate njeri pavlere, ai eshte nje njeri qe kujton se ka kontrollin mbi cdo gje,k ujton se jeta e njeriut blihet me para.- tha Aldo.

-Ska gje Aldo.- tha Fatjeta -nuk kishte pse te krijohej nje situate e tille aq me pak ne syrin e aq shume njerezve.

-E di por nuk durova dot ai eshte nje njeri shume i keq Fatjeta.

-Kurse une Aldo mendoj se njerezit duhet te jene zemermire dhe nuk i klasifikoj menjehere te keqinj pa i njohur.

-Nejse ta leme ate, mua me duhet te largohem sepse do takohem me Danielin por shpresoj qe do takohemi se shpejti.- tha Aldo.

-Ne rregull shihemi.- tha Fatjeta.

****

Qe ate dite nuk e kishte takuar me Fatjeten dhe i kishte bere pershtypje se sa e brishte ishte, kishte dicka qe e karakterizonte kete vajze perderisa i kishte rene ne sy nje djali si Aldo qe s'besonte ne dashuri, asnjehere nuk kishte pasur nje lidhje serioze ose dhe ato lidhje qe kishte ishin te gjitha te kontrolluara nga familja e tij.
Ajo ishte aq zemermire aq e pafajshme ishte nje engjell i vertete.

-Aldo!!!- tha Danieli -toka therret Aldon ca ke keshtu more, ca po mendon?

-Caa me ler rehat o Daniel spo mendoj asgje!!- tha Aldo.

-Per ke po mendoje Aldo ti me pyet mua se ca kam bere gjithe kete kohe ama me duket se ti je ai qe ka te reja.- tha Danieli i cili se linte pa e ngacmuar se gjithe keto dite kishte vene re dicka ndryshe tek ai.

-Daniel... Fatjeta... Dua te them me duket vajze e mire!- tha Aldo.

-Po eshte shume e mire.- u pergjigj Danieli -po ti pse pyet sikur nuk e ke takuar asnjehere?! Nuk e mban mend si shkoje pas saj kur ishim te vegjel madje thoje qe ajo eshte e dashura ime.

-O Daniel ca po thua aman.- tha Aldo i habitur por iu kujtua gjithsesi per çfare po fliste Danieli, ajo ishte vajza me syte e engjellit sic e quante ai kur ishin te vegjel.

Tani fillojne pjeset e bukura si ju duket deri tani?!
Do ndodhin shume te papritura...