Trishtim dhe Shprese

Pjesa e katermbedhjete

Afrohet tek shtepia zbret nga makina dhe troket ne dere.

-Daniel?!

-Pershendetje xhaxhi Arben, a ndodhet Aldo ne shtepi?!- thote Danieli.

-Po eshte ne dhomen e tij.

-Mund ta takoj?

-Po patjeter c'eshte ajo pyetje Daniel?!

-Daniel!!!

-Po xhaxh!- thote Danieli duke kthyer koken pasi po ngjiste shkallet per te shkuar tek dhoma e Aldos.

-Hmm... Besoj e di se cfare ka ndodhur a mund te flasesh me Aldon eshte bere si hije qekur e ka marre vesh, nuk me flet as mua, madje as Aniles nuk i ka hapur deren.

-Patjeter, nuk e di sa mundet te me degjoje por do bej cfare te mundem.

-Falemiderit.- thote Arbeni.

-Ska gje xhaxhi Arben.- i thote Aldo dhe Arbeni i duket shume i merzitur sikur te mos ishte ai njeriu qe Aldo pershkruan.

Aldo ishte shtrire ne krevat dhe mendonte cdo gje qe i kishte ndodhur deri me tani. Mendonte jeten luksoze, kishte cdo gje qe cdo kush mund te enderronte, mendonte dhe cfare e linte pa gjume ate cfare e torturonte, qe nuk e bente ate me te mire e as me te ndershem se te tjeret. Fundja cfare mund te presesh nga dikush qe gjithe jeten ka jetuar si nje donzhuan e tani u rikthye perseri ai i vjetri. Por nuk thone kot qe Zoti dikujt ja jep te mirat materiale dhe ndjesite e bukura shpirterore ia merr. Kjo kishte ndodhur dhe me Aldon te pakten keshtu mendonte ai.

-Aldo! Po ca ben mor burre?!

-Daniel!- tha Aldo pa asnje interes dhe nuk u gezua fare qe e shikoi -Ca do?!Erdhe te kenaqesh me gjendjen time dhe t'ia tregosh "motres" tende?!

-O Zot Aldo akoma me kete gje ti?! Mos bej sikur femijet qe u ngel hatri kur shohin prinderit te perkedhelin nje femije tjeter.
Ti je gjaku im, je vellai im si mund te te kthej shpinen une ty?!- dhe u afrua tek krevati e u ul prane Aldos.

-Ndersa Fatjeta eshte...- dhe pushoi pak nuk dinte me cfare fjalesh ta pershkruante ate qe gjithmone e konsideronte si motren e tij -Ajo eshte aq e paster e delire. Une me motren e saj Anen kemi qene 5 vjec kur ajo lindi dhe kur teta Mirjeta e solli ne shtepi neve na dukej si nje alien e kujtonim qe s'do e donim asnjehere, por ndodhi e kunderta kur shikuam syte e saj te kalter e plot drite aty kuptuam qe ishte nje krijese e pafajshme qe do zbukuronte jeten tone. Ajo eshte amaneti qe kam nga Ana, une jam rritur me ato si pret t'i kthej shpinen Fatjetes?!? Do ishe i afte ti ta beje nje gje te tille??

-E pse jo?! Kur dikush nuk ka gjakun tim teorikisht i bie qe nuk e kam asgje.- thote Aldo qe me sa duket fjalet e Danielit as qe e preken por iu futen nga njeri vesh e i dolen tek tjetri -Por gjithsesi une kam vetem nje vella dhe ai je ti Daniel. Edhe me ato te keqijat qe ke prape me dhimbsesh dhe te kam xhan.- thote Aldo duke qeshur.

-O Zot shih kush flet per te keqija ai qe eshte mbi te keqinjte.- thote Danieli duke ngritur vetullen lart.

-Tani po qe me preke me ate vetullen.- thote Aldo e qesh me te madhe.

-Serish vellezer.- thote Danieli.

-Pse kur u ndame qe duhet te jemi serish.- thote Aldo duke rrotulluar syte e pastaj perqafohen si dy vellezer te vertete.

-Fol cfare ke?? Ti ke dhe dicka jepi me thuaj.- thote Aldo. E njihte shume mire Danieli donte t'i thoshte dicka por spo gjente menyren.

-Aldo babai yt...

-Mos e permend as ate, as ndokend tjeter. Daniel dua te jetoj i qete dhe ketu nuk do mundem.

-Por ai eshte babai yt Aldo.