Trishtim dhe Shprese

Pjesa 24" I did it for you"

Si ndodhi e gjithe kjo?

Kur ndodhi?

Pse ndodhi?

Ishin keto pyetje qe e torturonin mendjen e tij teksa i jepte makines.

Mendonte vajzen e tij dhe sa shume e kishte lenduar.

Olsi po qante.
Pse duhej te donte pikerisht ate,djalin e Arbenit?

E ndali makinen,zbriti dhe u drejtua per ku ishte nisur.

Zbuloi se ku ishte ai dhe u nis per ne kete vend.

U fut brenda ne restorant dhe u drejtua drejt tavolines se tyre.

Cdo hap qe e hidhte e bente me siguri duhej t'i jepte fund kesaj historie,sido qe te ishte cmimi vetem e vetem qe Mirjetes dhe Fatjetes te mos i prekej nje fije floku.

U afrua,rojet e tij e kontrolluan per ndonje arme.

E shikonte fytyren e tij te qeshur e djallezore.

-Pershendetje Olsi!Cfare e mire te solli ketu?
Eja ulu na shoqero per darke.

-Nuk kam ardhur per mire!-tha Olsi gjithe nerva.

-Atehere per se ke ardhur?

-Kam ardhur te te them se cdo gje mbaroi nuk do mbaj me lojen tende.Nuk do jem nje nga ata qe ti mund te kontrollosh si marionete.

-Dhe ti deshiron te heqesh dore,kaq shpejt?
Edhe pa me pyetur mua?

Qeshi me te madhe e bashke me te gjithe te tjeret qe ishin aty.

Ishte ai me punonjesit e tij dhe kishte prenotuar restorantin vetem per vete.

-Familja ime nuk eshte me e qete,gruaja dhe vajza ime me urrejne,une nuk mundem te mbaj peshen e nje faji qe nuk e kam bere Ilir.

I dha nje shikim vrastar dhe perplasi duart ne tavoline.
-Ti vete e pranove fajin Olsi,tani mos na gjej fajtor tjere.

-Si e pranova vete?Ti me detyrove,me kercenove me jeten e familjes time!

-Ah po me kujtohet!-tha ai duke qeshur.

-Si mundesh te qeshesh?Po sikur jeta e djalit tend te ishte ne rrezik cfare do beje ti?-dhe drejtoi doren ne drejtim te Noelit qe po darkonte me babain e tij.

-Ja qe nuk eshte im bir ai qe eshte ne rrezik!-iu pergjigj ai ironikisht.

-Pse mua,cfare te kam bere ta marre e mira?-thoshte Olsi i acaruar nga gjithe kjo situate.

Iliri ferkonte mjekren dhe pastaj tha:-Epo...Hmmm ti je nje gjyqtar shume i sukseshem dhe i drejte!
Nje dite nje nga njerezit e mi me te besuar ra brenda.
U mundova shume qe ta nxirrja qe aty,madje dergoja dhe njerez qe te ofronin para por ti nuk pranoje.
Keshtu qe njeriu im ngeli brenda,jo se me interesonte ai,me interesonte ajo cfare dinte per mua dhe kjo me prishte pune e sidomos nese ai fliste.
Por tani nuk ka se cfare te flasi per mua dhe per askend!
Ishte shume i lodhur nga cdo gje e une e dergova te pushonte pergjithmone!
Me kupton apo jo?-e qeshi me te madhe.