Trishtim dhe Shprese

Pjesa 33" Is a beautiful day to die"

Jeta te sjell pabesi nga me te tmerrshmet dhe nje nga ato ishte dhe kjo cfare Fatjeta dhe prinderit e saj po perjetonin sot!

Nuk mundej te nxirrte as ze,nuk mundej as te luftonte me te keqen qe kishte perballe!
E vetmja gje qe mund te thoshte ishte vetem:-Pse?!

Heshtja u thye...U degjua vetem zeri i Fatjetes,ajo "pse" e vrazhde qe po forcohej sa here qe ajo hidhte hapat ne drejtim te Arsides.

Ndaloi hapin dhe tanime ishte balle per balle me te.
E shikonte ne sy personin qe e kishte lenduar gjithe keto vite dhe ajo as qe e mendonte nje gje te tille.Tanime ishin pa maska,po shikonte fytyren e saj te vertete,fytyren e djallit!

-Me thuaj pse?!Cfare faji kishte Ana?Pse nuk me vrave mua po ate?!Pseee me thuaj?-u degjua e bertitura e Fatjetes.

Shkelqimi ne syte e Arsides dukej qarte,ishte e dukshme qe e gjithe kjo situate po i pelqente,e bente te ndihej e fuqishme ashtu sic kishte dashur gjithmone!

-Epo shoqja ime e jetes,motra ime Fatjeta...C'te te them?!Anes i ra per pjese kjo!!!-Tha Arsida duke qeshur gjithe djallezi.

Fatjeta e shikon  se cfare perbindeshi ka perballe,e kuptoi qe nuk do merrte nje pergjigje prej saj,edhe pse ne fakt ajo ia kishte dhene dhe pse ajo nuk donte ta besonte.

-Ti je e cmendur!!!Me vjen keq qe sapo zbulova qe njerezit per te cilet kam shpenzuar shume kohe nuk vlejne asnje sekonde te jetes time!-tha Fatjeta duke qare e duke e shikuar me perbuzje.

-Eeee mjaft tani!-tha Noeli duke u afruar te dyjave.

-Cfare ndodhi ndodhi,mos do e rikthejme ate normal qe jo!Arsyeja se pse jemi mbledhur ne ketu sot eshte tjeter!Ne jemi ketu sot,sepse si une si Arsida si shoku yne Dario nuk durojme lumturine e askujt!Apo jo?!-thote Noeli duke shikuar nga te dy ata.

-Mua mos me fut ne nje thes me ju te dy ne rregull!-thote Dario gjithe nerva.

-Po ti je tanime!-thone Noeli e Arsida njezeri e duke qeshur.

-Jo une nuk jam si ju,une erdha ketu per...

-Si munde?!-ia nderpreu fjalen kjo pyetje e Fatjetes.

-Fatjeta une...Te betohem qe nuk munda te te tregoja.-thote Dario duke u afruar afer saj e pastaj ul koken.

-Me shiko ne sy ashtu sic me ke shikuar gjithe kete kohe duke ditur qe motra jote eshte shkaktarja e loteve te mi e te prinderve te mi,e prape se prape ishe i afte te me thoje qe me doje,ishe i afte te mendoje nje jete me mua!Po si ka mundesi qe paska njerez kaq te keqinj?Si ka mundesi qe njerezit me te afert me tradhetuan?Si ka mundesi qe Zoti me mori motren time e ju la ju te ishit pjese e kesaj bote vetem per te bere keq me thuaj?!-thote Fatjeta gjithe urrejtje,duke thene ate cfare se kishte menduar asnjehere qe do e thoshte.
Madje edhe ne mendimet e saj mendonte sikur te njihte ate qe i mori jeten motres se saj nuk do ia kishte thene keto fjale,ndoshta dhe do e kishte falur sepse mendonte se e gjitha ishte nje aksident!

-Fatjeta te betohem qe nuk doja te te lendoja,mendoja se Arsida sepse kjo nuk e meriton t'i therras moter,nuk kam moter nje djall,une mendoja se do ndryshonte,mendoja se ishte penduar!E dija qe nuk do zgjidhja asgje po te tregoja,pastaj nuk e imagjinoja Arsiden ne burg!-thote Dario duke ulur zerin.

-Pse ku mendon se do shkoje tani?!-thote Aldo gjithe nerva.

-Prandaj ishe ta varri i Anes ti,prandaj me qendroje prane kur une merzitesha per te,sepse doje te pastroje ndergjegjen tende?!-thote Fatjeta duke e shikuar me syte plot lot.