Trishtim dhe Shprese

Pjesa e dhjete

-Fatjeta zgjohu zemra mamit.- tha Mirjeta -Eshte ora 07:30 zgjohu shpejt.

-Sa eshte ora?!?!? O Zot, jam shume vone.- thoshte Fatjeta duke vrapuar neper dhome -Po pse nuk me zgjove?!

-Ne fakt te thirra po ti fjete gjume prape.- tha Mirjeta.

-O Zot s'kam pse te shkoj fare ne shkolle.- thoshte Fatjeta.

I binte telefonit te Albeses por ajo si pergjigjej.

Rruges takon Arsiden njeren nga shoqet e saj.

-Miremengjes Fatjeta.- thote Arsida.

-Miremengjes Ida.

-Ee ishit mbreme tek Grandi me Albesen ne fakt iu shikova nga larg por perderisa ishit ne shoqeri nuk iu takova.- thote Arsida.

-Pse ishe dhe ti, ne fakt nuk te shikova.- thote Fatjeta.

-E po s'kishe se si ishe e nxene!- thote Arsida.

Fatjeta e shikon e habitur pasi nuk dinte se cfare t'i thoshte shoqes se saj si t'ia shpjegonte nje situate qe as vete nuk e kuptonte.

-Hmmm... Une... Ne fakt ne ishim...

-Ska gje o Jeta normal qe do kenaqemi edhe ne pse ca problemi ka te puthesh nje djale si ai une puth cdo nate.- thote Arsida.

Fatjeta e shikon dhe me e habitur se ne fillim po kjo ku kishte qene deri tani c'eshte kjo sjellje mendonte me vete?! Por asaj nuk i tha asgje vetem vazhduan rrugen pa folur asgje.

-Vajza deshironi t'ju shoqeroj?!

Teksa ecnin, nje makine u ndal dhe nga aty zbriti nje djale bjond, shtatelarte, muskuloz shkurt ishte i sapo dale nga revistat.

-Dario!!! Zemra e motres.- thote Arsida.

-Zemra e motres?!!!- thote Fatjeta e habitur pasi nuk e dinte se Arsida kishte nje vella e aq me pak kaq te bukur!!

-Oh me fal Jeta ky eshte vellai im Dario.- thote Arsida -Kurse kjo eshte shoqja ime me e ngushte Fatjeta.

-Pershendetje motra ime paska nje shoqe kaq te bukur!- thote Dario me nje buzeqeshje qe i zinte vendin dhe diellit.

-Gezohem.- thote Fatjeta.

-E kam rrugen nga shkolla juaj po deshet ju shoqeroj.- thote Dario.

-Ne fakt...- thote Fatjeta.

-Po patjeter ne jemi dhe vone apo jo Jeta? Eja hipim ne makine.- thote Arsida e cila nuk e la te perfundonte.

Hipin ne makine dhe shkojne ne shkolle.
Kur zbret nga makina Fatjeta shikon Danielin, Albesen dhe ate qe kur e shikoi cdo sekonde e nje nate me pare iu kthye si me magji Aldon.

Danieli i kishte kerkuar ta shoqeronte me makine sa te takonte Albesen dhe i kishte thene qe Fatjeta nuk ishte me te.

-Ishte kenaqesi qe te njoha Fatjeta apo jo?!- i thote Dario gjithe xhentilese dhe i terhoqi vemendjen Fatjetes qe kishte ngelur e habitur kur kishte shikuar Aldon aty.

-Edhe per mua ishte kenaqesi.- thote Fatjeta.

Pastaj Dario afrohet dhe e puth ne faqe.- Po sa i shpejt paska qene.- mendonte me vete Fatjeta -nuk la vend as per te kundershtuar. Sapo ishin takuar nje puthje s'kishte vend.

Sa i mendoi keto ai hipi me makine e u largua vetem kur ndjeu nje ze.

-Kaq shume te pelqeu sa te la pafjale?!- thote Aldo gjithe nerva as vete nuk e kuptonte se pse ishte me nerva.

-Epo s'ka c'te duhet ty me mire nje qe sillet mire apo nje qe s'din te thote naten e mire.- i thote Fatjeta me ironi.

-Albesa eja shkojme se po grinden ne mes te rruges.- thote Danieli.

-Jo leri te zgjidhin problemin vete po shkuam ne do jete me keq.- thote Albesa e shqetesuar per shoqen e saj.

-Ne fakt tani e kuptoj ti je mesuar te puthesh sa nje djale sa nje tjeter, prandaj nuk e zgjas shume me femra si puna jote.- thoshte Aldo gjithe nerva -Je si gjithe te tjerat je nje...

Aty mori nje shpulle nga Fatjeta e nuk e la as te perfundonte ate cfare kishte filluar.

Aldo u step nga ky veprim i saj, nga nje engjell ishte kthyer ne nje djall, ndoshta edhe per fajin e tij por kete jo s'do ta pranonte kurre deri sa te kuptonte qe ishte teper vone.

-Ti si guxon?!- thote Aldo gjithe nerva duke e kapur per krahu.

-Aldo as mos guxo.- thote Danieli i cili e largon nga Fatjeta te ciles iu kishin mbushur syte me lot dhe po mbytej ne ta -E ke ndermend te behesh si babai yt?! Ne qofte se po atehere Fatjetes qendroi larg sepse nuk do ta lendosh.

Pasi degjoi keto fjale u step dhe per nje moment u kujtua se cfare kishte bere: ishte gati te lendonte nje femer ashtu si i ati ishte i biri i tij do tregonte heret apo vone gjenet.

-Une... Po largohem.- tha Aldo i corientuar.

-Aldo prit.- thote Albesa.

-Daniel shko pas tij qendroj une me Jeten.- thote Albesa.

-Aldo me prit te thashe.- thote Danieli duke vrapuar pas tij duke mos e arritur pasi hipi ne makine dhe u largua.

-O Zot cfare isha gati duke bere?!
Jam nje idiot ja se c'jam.- mendonte Aldo.
-Alo, dua te me presesh nje bilete per ne Angli.- thote Aldo.

-Po pse ky largim i papritur?- thote Leo shoku i tij.

-Te lutem mos bej pyetje thjesht prite bileten.- thote Aldo.

-Fatjeta! Eja shkojme ne shtepi.- thote Danieli bashke me Albesen dhe Arsiden.

-Jo!- thote ajo me gjysem zeri.

-Por nuk na lene as brenda mesimi ka kohe qe ka filluar!- thote Arsida e shqetesuar.

-Me lini vetem se po largohem.- dhe largohet.

-Por Fatjeta!- thote Albesa.

-Askush te mos me ndjeke nga pas.- thote Fatjeta e vendosur.

Duke ecur kembet e degojne tek ajo qe do linte cdo gje vetem per te degjuar nje shqetesim te saj tek varri i Anes.
Aty vendos lule Orkidene qe ajo pelqente aq shume dhe qan me te madhe.
Ku ishte ajo ne kohen kur ajo kishte me shume nevoje ne momentin ku nuk e dinte se cfare po ndodhte me zemren e mendjen e saj.

Pas pak ngriti syte dhe para saj qendronte nje siluete mashkulli po rrezet e diellit dhe syte me lot nuk e linin te dallonte se kush ishte ai.

-Kush jeni ju?!- thote ajo.

-Fatjeta shikova ate qe ndodhi me ate djalin me pare dhe me vjen vertete keq dhe pastaj te ndoqa deri ketu kur shikova qe nuk lejove miqte e tu te te shoqeronin.

Fshiu syte me lot dhe kur ai u ul poshte te fliste me te e njohu, ishte vellai i Arsides Dario.
Po ai cfare kerkonte ketu?!

-Eshte motra jote?! Sepse Arsida me ka thene se te ka vdekur nje moter nga nje aksident.- thote Dario.

-Jo nuk ishte aksident ate ma vrane dhe pa pike ndergjegjeje e lane aty te shtrire ne rruge te mbuluar ne gjak.- thote Fatjeta e cila qante dhe papritmas e gjen veten duke perqafuar Darion.

-Eja te dergoj ne shtepi.- i thote ai duke e ndihmuar te ngrihet.

-Jo mos ki merak shkoj edhe vet.- thote Fatjeta.

-C'eshte ajo fjale eja se te dergoj une, nuk te le te largohesh ne kete gjendje.- thote Dario.

-Ndoshta ky ishte fillimi i nje shoqerie te bukur, ndoshta edhe dickaje te pashpjegueshme te pakten doli nje qe te kupton.- mendoi Fatjeta dhe hipi ne makine.

Si thoni ju kush eshte me mire
Aldo apo Dario?!?!?!

Zgjedhje e veshtire si dihet asnjehere.