Trishtim dhe Shprese

Pjesa 28

E kerkoi gjithandej,nuk la vend pa e kerkuar por vetem tek shtepia e prinderve te saj nuk kishte kerkuar.
E pse do shkonte ajo atje?!!Mos valle kishte dike qe do e mbeshteste pervec mamase se saj dhe...Anes.

-Si nuk e mendova me pare ka shkuar tek Ana!-mendoi ai me vete.

U nis per atje me shpresen se do e gjente sepse nuk dinte se ku ta kerkonte me.
Ishte i vendosur do bente cdo gje qe te mos ndaheshin.

Kur shkoi afer varrezes pak me tutje shikoi Danielin qe po largohej.

-Ejj Daniel!

Ktheu koken dhe shikoi Aldon.-Aldo cfare ben ti ketu?!

-Une po kerkoj Fatjeten,e ke pare?!

-Jo nuk e kam shikuar.

-Po ti cfare ben ketu Daniel?!!

-Une...Epo...Erdha te shikoja ca gjera.

E shikoi i habitur,nuk kuptonte se cfare mund te shikoje ne nje varreze pervec te vdekurve?!!!

Nuk e zgjati me shume sepse i duhej te kerkonte Fatjeten.

-Ne rregull me fal se po largohem Daniel.

-Te lutem ska gje.-tha ai dhe pasi u pershendet me Aldon shfryu i lehtesuar uli koken dhe vazhdoi rrugen.

****

Lotet i ishin thare,tanime qendronte e mbeshtetur per ate pllake te ftohte dhe nuk fliste,ishin thjesht ca mendime te heshtura qe ia copetonin shpirtin.

Nuk  e vuri re as ate qe dalengadale u afrua afer saj dhe u ul ne te njejtin pozicion me te.

-Cfare do ti ketu?!-pyeti Fatjeta pa ia hedhur syte.

-Zemer une erdha...

-Mos me thuaj zemer!Une nuk jam zemra jote!

-Te lutem me degjo,pastaj mund te thuash cfare te duash!-thote Aldo.

E shikoi ne sy dhe u ngrit nga vendi,e beri te largohej.

-Fatjeta te lutem!-thote Aldo.

-Eja...Nuk dua qe te bisedojme afer varrit te Anes e ta shqetesojme!Mjaftueshem e kam shqetesuar une.
Nuk e kam lene te prehet e qete!-kete te fundit e tha nen ze por Aldo e degjoi.

Dolen nga varrezet dhe shkuan ne nje park aty afer.

-Vazhdo po te degjoj!-tha ajo duke thyer heshtjen qe mbizoteroi gjithe rrugen.

Aldo shfryu nje here dhe pastaj filloi te tregonte te verteten.-Eshte e vertete qe une dhe Arsida kemi kaluar nje nate bashke.

Kur degjoi keto fjale edhe ajo shpresa e vogel qe kishte se mos e gjithe kjo ishte nje genjeshter u shua.

Dallohej shume mire inati ne fytyren e saj por e mbajti veten.Kontrolloi nervat dhe i beri Aldos me koke te vazhdonte.

-Por ate nate kam qene i dehur,e di qe nuk kam asnje justifikim,por as nuk e dija se kush ishte te betohem!
Per sa i perket regjistrimit e budallalleqeve qe ajo ka thene nuk jane te verteta.Mua s'me intereson se cfare ben ajo as Dario,as ndokush tjeter,me intereson se ca mendon ti!

Ngriti koken qe gjate gjithe kohes e kishte ulur duke shikuar atletet dhe e shikoi ne sy.

Ne ata sy qe i falnin drite sa here i shikonte.Ata sy qe i zgjidhnin cdo problem,cdo shqetesim,cdo merzi.
Donte t'iu besonte shkelqimit te tyre por nuk dinte si te vepronte.

-Aldo une dua te te besoj por...Arsida eshte shoqja ime ajo s'do me genjente asnjehere.

-Ah engjelli im i pafajshem,ajo qepare me tha se te urrente dhe deshironte vetem te te lendonte.