When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 2

Pov James

De deur die ik uren lang in de gaten hield ging met een ruk open en Remus kwam binnen. Ik keek hem met dezelfde blik als altijd aan, en hij schudde met schuldgevoelens zijn hoofd. Pas nadat Remus terug kwam, kon ik pas slapen. Ik wist dat ze hun bibliotheek afspraakje vandaag hadden en elke keer als Remus van zo'n afspraakje terug kwam, keek ik hem met mijn gebruikelijke heeft-ze-de-liefde-al-aan-mij-verklaart gezichtsuitdrukking. Ik ga weer verder met waar ik mee bezig ben, terwijl Remus op zijn bed ploft. '

'Ik heb mijn sokken nodig.' Ik stond midden in mijn slaapzaal, met mijn ogen schoot ik  van de ene stapel vuile kleren naar een dubieus object dat vaag op een oude sandwich leek en dan snel weer terug. 'Waar zijn mijn sokken?'

'Waar je ze voor het laatst hebt achtergelaten!'  mompelde Padfoot vanuit de badkamer, hoewel zijn woorden enigszins gedempt waren van de tandenborstel in zijn mond was hij uitstekend te horen.  

'Iets specifieker graag , klootzak,' mompelde ik, een trui schop ik weg terwijl ik naar mijn bed stamp. Waar zijn ze in Merlin's naam?

'Het zijn neon groene sokken, ze kunnen niet zo moeilijk te vinden zijn,' merkte Remus op terwijl hij de badkamer verliet en de deur achter zich dichttrok. 'Oh Wormtail, je had je potionboek vergeten beneden,' zei Remus en gooide het boek in de richting van het bed van Peter, waar de jongen probeerde te slapen. Er klonk een doffe dreun en er klonk een gekreun uit de built van de dekens. 'Oh sorry, Wormtail.'

'Heb je je  Potions boek nodig' Zei Sirius terwijl hij naar binnen liep en naar Remus keek. 'Dat betekent dat er werk was toegewezen?'

'Essay on essence of Silence-drankje,' zei Remus moe en trok zijn pyjama aan. 

'Essence of Silence? Klinkt als iets dat we kunnen gebruiken ...' zei Sirius, een duivelse verscheen op zijn gezicht toen hij een groen notitieboek van het nachtkastje naast James uit de la pakte en zichzelf op zijn bed liet ploffen. Remus keek zijn vriend aandachtig aan voordat hij in zijn eigen bed klom.

'Als ik een paar sokken zou zijn, waar zou ik dan zijn? Waar zouden sokken zijn ...? Waar zouden sokken zijn?'ik mompelde tegen zichzelf en liep heen en weer over een gerimpelde set gewaden.

'Zo ver mogelijk uit de buurt van jouw voeten, als ze een keuze hadden.' Sirius keek op van zijn dekbed en grinnikte breeduit, en een snuivend gelach kon uit Peters bed worden gehoord.

'hilarisch hoor, black, ik draag tenminste geen shirt dat dertien jaar geleden mij nog paste om daarmee elke nacht te slapen,' zei ik, terwijl ik met mijn linkervoet een stapel kleren wegschopte. 

Remus probeerde zijn ogen te sluiten en de vervelende stemmen van zijn beste vrienden te blokkeren.

'Ik ben tenminste geen zielige idioot dat perse groene sokken moet dragen, omdat het lijkt alsof onze geliefde Evans nog een beetje in de buurt van jou komt. En voor jou informatie begon dit shirt pas te passen toen ik op zijn minst twaalf was, daarvoor was het te groot. En het was een geschenk, jij gaf het aan mij.'

Sirius had even uit zijn notitieboekje opgekeken om naar mij te kijken, voordat hij terugging naar zijn planning, een opgewonden en geamuseerde grijns op zijn gezicht.

'Wat je ook past. En wat is er mis met het dragen van sokken naar bed? Het is niet alsof ik ze niet af en toe was. Bovendien is het gevoel om blootsvoets te zijn in een bed verschrikkelijk. Ik weet niet hoe jij met  jezelf leeft, 'zei ik terwijl ik mijn beste vriend aankeek voordat hij zijn dekbed over zijn hoofd trok en hevig met zijn hoofd begon te schudden. 

'Waarschijnlijk hetzelfde als hoe jij het bij mij kan uithouden,' zei Sirius met een geamuseerde grijns op zijn gezicht. Zijn dekbed zat nu op de grond, waardoor de ruimte waar ik kon kijken voor mijn geluks sokken verkleint werd. 

'Hoe dan ook, stop met afleiden, dit is een serieus probleem. Wormtail, heb je mijn sokken gezien?' Vroeg ik, benieuwd of ik eindelijk een normaal antwoord van een normaal persoon kon krijgen. 

'Welke?' Peter's stem klonk gedempt en ondoordacht toen hij zijn hoofd uit zijn dekbed stak; hij was tenslotte maar half wakker. Hij wreef over zijn linkeroog. 

'WELKE SOKKEN? WELKE SOKKEN? WORMTAIL! DEZELFDE SOKKEN DIE IK ELKE DAG NAAR BED DRAAG! ZE ZIJN GROEN EN ZACHT EN GAAN HELEMAAL TOT HIER!' Ik schreeuwde het uit en trok mijn broek omhoog om naar de exacte plek te wijzen waar zijn sokken zouden zijn geëindigd, als ik ze had gedragen.

'Oh, Ah, die sokken?' Peter en hij reikte naar voren, waarschijnlijk naar zijn voeten. Niet goed te zien onder een deken. 

'Ja, Wormstaart, die sokken. En ik moet ze vinden!' Ik schreeuwde het uit, liep terug naar zijn bed en verschoof nu en daar een grote stapel vuile kleren.

'Gaffels, waarom draag je niet gewoon een ander paar,' zei Remus vanuit zijn bed, zich omdraaiend naar de muur gericht om zich te verbergen voor de reactie waarvan hij wist dat zijn beste vriend zou hebben. 

"Verschillende sokken dragen? Verschillende sokken dragen? Moony! Ik verwachtte beter van je! Je weet dat dat de enige sokken zijn die ik ooit in bed zou kunnen dragen! Moet ik je dat nog  vertellen?"

'Nee!' De andere drie jongens schreeuwden het uit en Ik fronste. Mijn ogen keken nog een keer door de kamer en ik slaakte een vreugdegeroep.

'MIJN SOKKEN!' Ik raap ze van de vloer op, waar ze vrij duidelijk in het midden van de kamer hadden gezeten.

Remus en Sirius draaiden zich allebei om om te kijken waar de sokken waren geweest en begonnen te lachen.

'Gaffel, heb je serieus gemist dat ze daar al die tijd waren?' Zei Sirius nog steeds lachend.

'Ze waren er niet eerder, ik daar gekeken! Ik heb overal gekeken! Moony, heb je ze daar neergezet!' Vroeg ik, omdraaiend om naar de weerwolf te kijken die er nog steeds was. Remus grijnzend naar zijn vriend. Hij schudde geamuseerd zijn hoofd en zei: 'Nee Prongs, not me'. 

'Padfoot? Was jij het? Omdat je weet, het was niet grappig. Helemaal niet, ik stond op het punt mijn trouw te verliezen aan deze sokken en een nieuw paar te stelen van Lily...wat erg riskant zou zijn omdat ze waarschijnlijk met zijn allen in hun slaapzaal zitten'. 

'Trouw?' Zei Sirius opnieuw lachend om de belachelijke capriolen van mij. 'Mate, je hebt wat slaap nodig, en natuurlijk was ik het niet, je weet dat ik iets slimmer had gedaan in plaats ze gewoon in het midden van de vloer te gooien,' zei Sirius met een knipoog.

'Wormtail, dan! Jij was het!' Ik schreeuwde het uit, de jongen rond die zich had teruggegooid onder de dekens.

'Ik heb de hele tijd  geslapen,' zei Peter, zijn stem opnieuw onder zijn dekens.

James wierp een blik op alle drie zijn vrienden en trok toen zijn sokken aan, negerend het feit dat ze vaag warm waren. Sirius maakte alles af wat hij in die groene notitieblok schreef en legde het op zijn eigen nachtkastje. Beide vrienden klommen in hun respectievelijke bedden en de lichten waren uitgezet.

'Zoete dromen, Prongsie en Lily's sokken'. 

'shut up, Padfoot."