When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 29

Pov Lily

Nu ik weg was bij Marlene en Alice voelde ik me alleen. Ik had natuurlijk mijn dagboek en hen overdag. Maar s' avonds was ik alleen.

James en ik deelde nu een toren. Wanneer je binnen kwam zag je een bank, haardvuur en boekenkast. Aan de rechterkant was mijn kamer met slaap en bad gedeelde.

James had hoogswaarschijnlijk hetzelfde.

Nadat ik met James had gesproken gingen we beide naar bed. Het was geen fijn gesprek geweest. Ik voelde me opgefokt en bovenal verdrietig.

Ik heb die nacht niet meer geslapen.

~*~

Ik zat rustig met Marlene een potje schaak te spelen in de commonroom. Alice en Frank zaten in de hoek, James en Sirius waren aan het klieren en Remus zat naast het haardvuur met zijn neus in een boek. James en ik had beiden besloten dat we s' avonds nog steeds in de Gryffindor commonroom wilde zitten.

Er waren ook nog andere Gryffindors.

Peter was nog steeds niet terug, we hadden ook geen uil van hem ontvangen. Ik begon me zorgen te maken en ik zag dat ook bij de Marauders spanning hing.

'Jongens en meisjes, ik heb wat heel belangrijks te melden!' Riep Sirius terwijl hij op de tafel sprong.

James keek Sirius verbaasd aan, ohnee, wat voor iets roekeloos gaat Sirius nu weer doen?

Sirius viel bijna op de grond en toen realiseerde ik me met een schok dat hij aangeschoten was. James keek me aan, maar ik ontweek zijn blik met brandende wangen

'Ik wil wat aan Remus Lupin vertellen.'

Remus keek Sirius angstig aan en deed zijn boek met tegenzin dicht.

'Sorry meiden, maar ik moet wat bekennen.'

James klom op de tafel en probeerde Sirius naar beneden te krijgen, maar Sirius spartelde tegen en verhief zijn stem.

'Ik ben verliefd op je, Remus!'

James liet Sirius geschrokken los, Remus groenbruine ogen gingen wijd open. Hij keek bang, geschrokken.

Het boek viel met een doffe klap op de grond. Het wad doodstil. Iedereen keek Sirius aan, James probeerde Sirius tevergeefs naar beneden te krijgen.

'Wat zeg je Remus?' Vroeg Sirius bijna smekend. Remus stond op van zijn stoel, waarschijnlijk had ik hem nog nooit zo bang gezien.

Zijn ogen schitterde.

Hij pakte zijn boek van de grond, klemde hem onder zijn arm en verliet de commonroom.

Nadat James Sirius eindelijk naar beneden had gekregen begonnen mensen weer met elkaar te praten.

Ik keek Marlene aan, zij keek naar Sirius die door James naar zijn slaapkamer werd vervoerd.

Marlene keek toen naar mij, ik zag mijn eigen verspiegeling in haar ogen.

'Ik denk dat ik ga slapen,' zei ik zwakjes, ze knikte en ik verliet de kamer. Mijn hoofd leek leeg, als een ballon waar al het lucht uit is ontsnapt.

Toen ik aangekomen was was James er op wonderbaarlijke manier al.

'Lily, ik weet dat dit niet het beste moment is, maar ik moet je wat vertellen.'

Hij speelde gespannen met zijn vingers, ik sloot de deur en ging voor hem staan.

'Ik kan het niet, Lily. Ik ben verliefd op je, ik houd van je. Ik wil alles zijn wat je wilt, ik wil alles doen. Maar ik kan geen vrienden zijn,' zei hij met verstikte stem, hij knipperde verwoed met zijn ogen km op die manier niet in huilen uit te barsten.

Mijn hart krimpte samen en mijn keel voelde droog aan. Ik beet hard op mijn lip. We stonden even zwijgend tegen over elkaar.

'Wanneer je klaar bent, misschien gebeurd dat nooit, maar dan mag je komen. Als je klaar bent om ook tegen mij te zeggen dat je van me houd, ben ik er ook klaar voor.'

James draaide zich om en liep weg, ik hoorde nog even zijn voetstappen, maar toen hoorde ik niks meer.

Een parelwitte traan drupte op de grond.

Plots voelde ik een sterke ijzerachtige smaak in mijn mond. Ik had mijn lip kapot gebeten, met mijn vinger haalde ik het bloed weg.

De tranen rolde over mijn wangen. Hij had gelijk, ik had het hem niet moeten vragen.

Want James Potter was dan misschien arrogant. Maar hij was ook loyaal, zacht, dapper, en zou alles zijn en doen voor de mensen van wie die houdt.

Ik voelde het. Ooit, ik weet niet wanneer. Ik weet niet waar of wat. Maar ooit ga ik het hem zeggen.

Ooit zeg ik tegen hem dat ik ook van hem houd.