When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 21

Pov Lily

"James!" Schreeuwde ik gegarandeerd te hard, James leek te schrikken.

"Ik weet iets, ik denk dat ik het weet," zei ik enthousiast en te snel.
Hij keek me verward aan, hij hield me niet bij.

"Wat bedoel je?"

Ik begon te lopen terwijl ik praatte: "een jaar geleden toen ik besloot dat ik Healer wilde worden had ik een hoofdstuk gelezen over verloren herinneringen."

"Wij hebben een bibliotheek, misschien is daar het boek," zei James nu even enthousiast als ik.

We renden naar binnen en wurmde ons langs de mensen, mijn jurk wapperde om mijn enkels en ik was dolbij dat ik geen hakken aan had.

We renden door een lange hal, na een tijdje duwde James twee massief houten deuren open en een gigantische bibliotheek verscheen. Mijn kaak viel een beetje naar beneden en ik vergat eventjes te ademen.

"Wow," bracht ik uit, James sloot zijn slanke vingers om mijn pols en trok me mee. Toen hij me los liet tintelde mijn pols nog steeds, alsof hij in vuur en vlam stond door James' aanraking.

"Hier zijn alle boeken over Healers enzo," zei James, ik ging met mijn vingers langs de ruggen van de boeken die een beetje stoffig waren.

Na een tijdje herkende ik een klein groen boekje en trok hem eruit.

Ik bladerde er doorheen en kwam terecht bij de bladzijde die ik zocht.
"Hebben jullie dit toevallig in huis?" Vroeg ik, James keek naar de ingrediënten en dacht even na.

"Ik denk het wel," zei hij en hij vertrok.

Toen hij weg was kon ik weer even op adem komen. Wilde ik de oude James wel terug? En was een Potion brouwen op een kerstfeest wel te doen? Het was sowieso een super slechte timing, maar gelukkig was het nog vroeg in de avond en hadden we nog tijd.

James kwam weer terug met een kleine ketel met daarin alle ingrediëntenvan, een mesje, een snijplank en een lepel.

Terwijl we bezig waren met het recept volgen keek ik eventjes naar James. Hij prakte zijn ingrediënt geconsentreerd.

Zijn haar zat door de war en hij beet zachtjes op de binnenkant van zijn lip. Ik wilde het niet toegeven. Maar hij zag er sexy uit zo, en het irriteerde me.

Toen hij opkeek ging ik gauw verder, maar ik voelde dat mijn wangen dieprood kleurde. De oude James had sowieso een bijdehante opmerking gemaakt, maar nu zei hij niks en ging verder.

Na een tijdje waren we klaar en ik goot alles in een flesje.

"Klaar?" Vroeg ik me trillende stem, hij nam het flesje over.
"Klaar."

Hij zette het flesje tegen zijn lippen en dronk het op.
Zijn ogen sperde zich wagenwijd open en het flesje viel op de grond. Het glas brak en de duizenden scherven verspreden zich over het kleed.

Ik slaakte een geschrokken gil toen James' ogen volledig zwart kleurde. Zijn irissen en oogwit waren zwart, alles werd zwart.

En toen viel hij neer, ik probeerde hem op te vangen, maar was te laat. Hij kwam met een dreun op de grond en bewoog niet meer.

In shok keek ik naar hem.

Ik schudde met mijn hoofd en rende de bibliotheek uit. Mijn hart bonsde in mijn keel en de angst kroop door mijn buik.

Al snel vond ik Sirius, hij stond alleen aan de bar en dronk firewhisky.

"Sirius," zei ik tegen de wartharige jongen.
"Hebben jullie een bezoar?"

Sirius draaide zich om en keek me fronsend aan.
"Waarom heb je die nodig, schat?" Vroeg hij.
"Dat maakt niet uit, hebben jullie hem of niet?" Vroeg ik met verhefte stem, enkele mensen keken eventjes naar ons.

"Ja, rustig Lils, kom maar mee," zei hij geschrokken en hij liep weg. Ik liep gehaast met hem mee.

Eventjes later kwamen we aan in een kantoor, waarschijnlijk van meneer Potter.

Sirius opende een kastje en gaf de bezoar aan mij. Ik griste hem uit zijn handen en rende weg.

"Evans!" Riep hij me nog na.

Ik rende als een gek naar de bibliotheek, achter me hoorde ik nog iemand rennen. Waarschijnlijke Sirius.

Ik plofte bij James neer en opende zijn mond.
"Wat is er met Prongs?!" Riep Sirius uit, hij kwam naast me zitten.
Ik negeerde Sirius en propte de bezoar in James' mond.

Ik zakte neer en keek Sirius aan. Zijn grijze ogen keken me geschrokken aan.

"Wat is er met Prongs?" Herhaalde hij zijn vraag nu rustiger, ik vertelde Sirius alles haastig terwijl ik om de seconde naar James staarde.

De spanning was om te snijden, zowel Sirius en ik keken James zwaar ademend aan.

En toen opende James zijn ogen, hij staarde me aan. Ik zuchtte opgelucht.

"What happend, Lily-Flower?" Vroeg hij.
Ik had nooit gedagd dat ik zo blij zou zijn  die bijnaam te horen.

Ik sprong James om de hals en knuffelde hem kort. Hij keek me aan met zijn Hazel-eyes.

"Waar heb ik dat aan verdiend?" Vroeg hij met zijn bekende grijns.
"Niks, niks, ik ben gewoon zo blij dat je terug bent," zei ik dolgelukkig.

James omhelsde me.

"Ik ook, Lily, ik ook," fluisterde hij in mijn haar, Sirius keek grijnzend toe.

Ik ademde trillend, hij was terug.