When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 35

Pov Lily

Mijn hand vond al snel die van James, hij kneep er zachtjes in. Terwijl we zo over straat liepen voelde ik me gelukkig en veilig. Ik had het idee dat als ik bij James was er niks kon gebeuren, het leven leek eventjes een sprookje. En aangezien ik hem naar de muggle wereld had gebracht voelde je niet constant het opgelaten gevoel van de oorlog. De muggles waren niet dom en hadden echt wel door dat er iets was, maar ze zaten nog niet zo diep in de oorlog zoals wij. En ik hoopte dat dat ook zo zou blijven ook.

'Zijn we er bijna?' vroeg James, ik lachte.

We waren onderweg naar een pretpark, James had onze eerste date bedacht en nu was het mijn beurt. We waren samen naar een bak les gegaan, het was een rotzooi. We waren beide onder het bloem, suiker en meel. Maar ik had een geweldige tijd gehad. Nu de NEWTS voorbij waren hadden we alle tijd. Ik wilde hem de achtbaan in gooien, suikerspinnen geven en gewoon met hem zijn. Ik had nooit gedacht dat ik zo smoorverliefd kon worden op James. Maar hier zijn we.

James wist niet waar we heen gingen en hij brandde van de nieuwsgierigheid, hij was zo schattig. Met rode wangen van opwinding en twinkelende ogen. Een volwassenen die even kind mocht zijn met zijn geliefde.

'Ik wil nog zo veel met je doen, Lils, trouwen en kinderen krijgen en-'

Ik lachte en keek hem aan, we stonden aan de rand van het water waar allemaal lelies op dreven.

'Houd hem nog maar bij dit soort uitjes.'

'Ik bedoel ook niet nu, maar ooit,' zei hij, ik lachte nog steeds. Ik kon alleen nog maar lachen als ik met hem was.

'Oké, we zijn er bijna,' zei ik, daarna drukte ik een kus op zijn wang en trok hem mee. De poorten van het pretpark waren al te zien en je hoorde de geluiden al. James wees naar een achtbaan die je ook al zag.

'Gaan we daar in?' vroeg hij enthousiast, ik knikte.

Voor ons in de rij stond een klein meisje met een teddybeer, ze keek ons aan.

'Hebben jullie verkering?' vroeg ze, het woord 'verkering' werd uitgesproken zoals alleen een klein kind dat kon. James keek me liefdevol aan, daarna het meisje. 'Ja, we hebben verkering.'

Het meisje sprong op en neer, haar teddybeer viel op de grond. James raapte hem op en gaf hem aan haar. 'Dankjewel, meneer,' zei ze, en toen liep ze met haar ouders naar binnen. Ik pakte mijn portemonnee, maar James was me voor. Hij haalde mugglegeld uit zijn zak en betaalde de kaartjes voordat ik kon protesteren.

'Ik betaal gewoon hoor,'zei hij nadat hij mijn blik zag, ik wist dat tegen hem in gaan geen zin had.

'Hoe kom je aan het mugglegeld?'
'Geruild voor onze dates natuurlijk, we zitten nu in het mugglethema.'

~*~

Nadat we bijna elke attractie hadden gehad gingen we samen een patatje halen, het park ging over een uurtje sluiten en dus hadden we nog tijd. Terwijl James vertelde over elke attractie luisterde ik aandacht, maar na een tijdje zweefde de woorden weg en zag ik alleen nog maar hem. Hij maaide met zijn armen en at afentoe een patatje, hij leek gelukkig. Met mij. Ik was ook geukkig met hem.

'Lily? Hé Lily!'hoorde ik opeens zijn stem binnen dringen, ik knikte.
'Hoe vond jij het?'
'Geweldig, James, ik vond het geweldig,' zei ik menend.

We gooide onze bakjes weg en hij sloeg zijn arm om me heen. En zo verlieten we het pretpark.