When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 30

Dit was de enige gedachte die door het hoofd van de enige echte James Potter weergalmde toen ik op een barkruk zat, ergens in het geopende bar waar ik de naam nu al van was en schoten kocht van de sterkste alcohol die ze hadden. Het was een van de favoriete regels van Professor Dumbledore om te verbreken, maar op dat moment was ik daar niet mee bezig. In plaats van mijn leven te leven, bracht ik de avond door met denken, en consumeerde ik genoeg alcohol om een ​​klein paard te verdrinken. Ik dacht aan de korte en glorieuze paar maanden die ik met Lily Evans doorbracht, te perfect om realiteit te zijn. Ik wilde niet blijven leven op deze manier, niet om elke dag samen met Lily door te brengen en elke keer naar haar te kijken met een gebroken hart.

Ik zou liever in mijn hoofd leven, het leven dat ik kon creëerde met de enige vrouw naast mijn moeder waar ik ooit van had gehouden. Mijn vrienden hadden verschillende ideeën over hoe ze mij konden helpen.

Sirius stelde voor dat hij wat dan ook altijd met twee voeten op de grond moest blijven en nieuwe meisjes leren kennen. Remus stelde voor dat ik me zou concentreren met slagen. Peter stelde voor meer tijd met vrienden door te brengen.

Ik kon Lily gewoon niet uit mijn hoofd krijgen. In elk meisje dat ik zag, dacht ik er niet over na of ze mooie ogen had, maar of ze Lily's ogen had, of Lily's glimlach, of Lily's figuur of zelfs alleen maar haar schattige wipneusje of haar manier van praten. Maar ik koos mijn eigen weg; ik werd dronken en strompelde toen terug naar Hogwarts, waar hij volledig gekleed op zijn bank viel, en sliep daar, en dat nu herhalend voor drie dagen, in de hoop dat het de pijn zou verlichten (dat deed het nooit).

We hadden nog maar een kwart van het schooljaar te gaan, en de NEWTS waren opweg, maar ik kon me niet concentreren op de lessen, ik kon niet genoeg bijdragen aan mijn vrienden. Sinds ik Lily de waarheid had gezegd, was ik gelijk naar de bar gelopen. En de dag daarna, en vandaag. Het maakte me niets uit dat ik met een kater de klas in moest (voor de klassen waar ik nog naar toe ging) en het maakte me ook niets uit dat ik me vrienden niet eens meer had gesproken sinds toen.

Ik draaide me om van de bar en keek naar de mensen die allemaal samen op de dansvloer slingerden. Stond aan de zijkant van de vloer zat een paar, de man lachte, hij plaatsen een hand op de arm van de vrouw, die boog haar hoofd een beetje. Ik keek hoe haar haren in het licht viel en oplichtte als vurige sintels. Ik had er genoeg van. Ik stond op en voelde me draaierig. Het bleek dat ik optijd weg ging, want direct toen ik een stap buite zetten, gaf ik over.

~*~

Struikelend over mijn eigen ontzichtbaarsmantel viel ik op de grond in de common room van de head girl en head boy. Enkele seconde later ging het licht aan.

'James? Wat in Merlin's naam ben je aan het doen' siste ze.

'Lily? Oh, Lily.' ik keek op en grijnsde haar stom aan.

'Oh, mijn liefste Lily-Flowertje!' riep ik uit. Ik keek om me heen, verrast dat ik op de grond lag.

'Merlin James.' Lily snauwde, haar humeur flakkerde. 'Kun je twee meter lopen zonder bloedig over jezelf te struikelen?' Ik probeerde met moeite op te staan. Plotseling werd Lily woedend.

'Ben je gestoord?' Ze keek naar mij, terwijl ik nu de muren gebruikte voor steun. 'Weet je in hoeveel je zult hebben als iemand je ziet?

'Relax, niemand heeft me gezien. Ik ben een geboren sluipertje. Ik ben sneller dan het licht.' Zei ik onschuld veinsend.

'En morgen, morgen is het gewoon een schooldag. Denk je dat ze het niet gaan merken dat je een kater hebt.'

'Wazzamatter Lils?' vroeg ik zwak: 'Je vindt me niet leuk als ik de jongen ben die je wilt, en nu veracht je me ook al.' Ik begon naar een van haar losse haarlokken te grijpen toen ik weer struikelde

'Urgh!'

Ik keek haar aan, ogen vol verwarring en mompelde een verontschuldiging. Ik zag hoe ze haar toverstok en met een zwiepje lag ik op de bank.

'Oohh...you're a wizard harry.'

'Harry, wie is Harry.'

'Gewoon een naam die we onze zoon konden noemen als we ooit een kind zouden krijgen. Jeweetwel, van Harry and Tonto van Paul Mazursky. Dat is je lievelingsfilm.'

'Hoe weet jij dat? En kinderen, je dat erover na hoe onze kinderen zouden heten als we ooit iets zouden krijgen.'

'Oh, Lily, Lelie, Flowertje, liefste. Ik heb aan alles gedacht. Je gaf me zoveel vrije tijd om aan je te denken. Uren lang kon je s' nachts wakker houden. Uren gingen voorbij dag dromend en verlangend naar jouw, uren voorbij met de perfecte tekening van jouw. En nu zelfs Remus en Sirius bij elkaar zijn, snap ik niet hoe wij nog niet bij elkaar zijn. Ik hou van je Lily, maar jij niet van mij. Het is duidelijk. Ik adopteer wel een kind, of twee. Een meisje en een jongen. Harry en Lily. Gewoon puur uit medelijden. Zodat de namen in onze familie tenminste nog compleet. Oh, en zouden we een meisje krijgen dan was het Jess, van-.'

'Black Christmas, een film dat ik ook graag kijk.'

Ze keek me verbaasd aan, maar ik was al vergeten wat ik daarvoor gezegd had. Ik wilde naar boven, naar mijn kamer. Ik had een eigen kamer heeleemaaal voor mij alleen. Het was groot. Ik bedoel, heel groot.

Ik neuriede voor haar, ging lichtjes de trap op en zwaaide een beetje als ik te lang stil bleef staan. Ik naar een café rook. Bah, ik rook walgelijk.

'Hé, kijk dit!' riep ik vrolijk uit en maakte een soort danspas op de trap. Lily rende naar boven om te voorkomen dat ik zou vallen als ik achterover leunde en een half seconde schrikbarend wankelde. 'Eh ... wat een haast.'

'James, luister naar mij. Alsjeblieft. Blijf op de bank en ga slapen. Ik zal je morgen wel ziek melden. Ik wil dat je hier blijft. Oké.'

Ik knikte, maar alles wat ze zei vergat ik snel weer. Het was alsof ik haar stem hoorde, maar niet hoorde wat ze eigenlijk zei. Ookal hoorde ik de woorden die ze zei.

'Ga slapen, op de bank, alsjeblieft.'

Nu pas begonnen de woorden tot me door te dringen. Ik knikte, als een kind waarvan de moeder van het kind net had gevraagd of hij lief zou zijn.

Ik ging van de trap af, wankelde, en belande op de bank.

'Lily, zeg iets.'

'Zeg iets waardoor ik vanavond wel kan dromen.'

Ze dacht na, niet begrijpend waar mijn vraag eigenlijk om ging. Net zoals ik niet wist waar mijn vraag om ging. Ik wilde gewoon haar stem horen. Haar stem die iets zou zeggen waardoor er een glimlach op mijn gezicht zou veroorzaken.'

'Harry. Harry Coombes is een geoensioneerde weduwnaar die met zijn kat Tonto op reis gaat. De jongen die in jouw oven Harry Potter zal worden, wordt vernoemd naar een eenzame man met als beste vriend een kat.'

Ik glimlachte 'Lily Evans, jij hebt officieel de meeste gebrek aan het uitzoeken van leuke films.'