When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 33

Pov Lily

James' ouders waren nu een maand geleden overleden, de N.E.W.T.S kwamen over een week. Hij had zich volledig op zijn schoolwerk gestort, in plaats van rouwen. Zo af en toe leek hij te worden overstroomd met verdriet. Ik probeerde er zoveel mogelijk voor hem te zijn, evenals Sirius en Remus. Peter was er nog steeds niet en ik dacht niet dat hij nog zou komen ook.

Ik zat in de bibliotheek te leren toen Remus binnen kwam stormen.

'Is er wat?' vroeg ik bezorgd, Remus was volledig buiten en adem en overduidelijk in de war en gelukkig te gelijk. En mensen die gelukkig zijn komt tegenwoordig niet meer voor.

'Lils, ik denk, volgens mij heb ik Sirius gezoend.'

Ik sloeg mijn hand voor mijn mond om niet keihard te gillen in de bibliotheek, maar toch hoorde je een schel gesmoord geluid. Mevrouw Pince keek me kwaad aan.

'Serieus? Merlin,' zei ik enthousiast en ik sprong in Remus' armen.

'Hebben jullie nu wat?'

Remus keek me onzeker aan: 'Dat weet ik dus niet, ik kan het hem moeilijk vragen.'

'Nou, ik ben tenminste blij voor jullie. Jullie doen er ook zo lang over.'
'Net als jij en James hoor.'

Maar nadat Remus mijn gezichtsuitdrukking zag probeerde hij het goed te maken, maar ik hield hem tegen. Plots voelde ik het, ik kon het niet meer negeren. Ik kon mijn kloppende hart als James er was niet langer meer negeren. Ik dacht aan hem, de hele dag. Zijn haar, zijn ogen en lach. En Remus had gelijk. Waarom heb ik het hem niet gezegd? Ik had het al eerder moeten zeggen.

Ik rende de bibliotheek uit, Remus riep nog geschrokken mijn naam, maar ik rende verder. Het was al laat, dus was James waarschijnlijk in onze kamer.

Ik duwde onze deur open en voelde de warmte van onze kamer naar me toe komen, ik moest de ramen voor vannacht nog openen anders was het veel te warm.

Ik klopte op James deur. Was ik hier klaar voor? Ik kon nu nog weglopen. Maar nee, dit keer doe ik het niet. Ik ga ervoor. Ik ga hem de waarheid vertellen.

James deed open.

'Lily?'

Ik liep langs hem heen naar binnen, hij deed de deur dicht en ging tegenover me staan.

'Is er wat?'

Ik keek hem aan, mijn hart ging als een razende te keer en de vlinders fladderde wild door mijn buik.

'James, ik hou ook van jou.'

Even keek hij me verbouwereerd aan, maar toen begonnen zijn ogen te twinkelen en begon hij te glimlachen. Ik liep naar hem toe en legde mijn hand op zijn wang.

'Ik hou van je, James Potter,'zei ik met verstikte stem.

'Ik hou van jou, Lily Evans.'

En toen drukte ik mijn lippen op de zijne en dit was de eerste keer dat het echt voelde. De eerste keer dat het klopte. De vlinders ontplofte. Ik sloeg mijn armen om zijn nek en speelde met zijn haar. Plots tilde hij me op, een giechel ontsnapte uit mijn mond en hij duwde me op zijn bed. Ik trok zijn t-shirt uit.

'Lily?'
'Hmm?'
Hij liet me los.
'Weet je het zeker?'
Ik knikte.
'Ik weet het zeker.'

Hij trok mijn t- shirt uit.

Oké, that's it. Als je SMUT wilt ben je op het verkeerde adres. En trouwens jullie snappen wel wat er gebeurt. Sorry voor het korte hoofdstuk trouwens.