When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 27

Pov Lily

'Groen is de kleur van gras, blauw is de kleur van de hemel, rood is de kleur van rozen en zwart is de kleur van jouw hart.'

Ik keek het koppeltje nieuwsgierig aan, dat was nog een spectaculaire manier om het uit te maken. De jongen keek zijn vriendin gekwetst aan.

'Waar verdien ik dat aan?' vroeg hij, een Slytherin. Het meisje was een Hufflephuff, ze leek aardig boos. Waarschijnlijk had ze dat gedicht voor de spiegel geleerd, of ter plekke bedacht.

'Omdat jij, asshole, vreemd bent gegaan!' schreeuwde ze schel, ik kon hun beter met rust laten. Maar het gesprek was aanlokkelijk. 

'Dat is niet waar,' ontkende hij, maar het meisje was niet gek. Ze geloofde hem nog niet.

'Serieus, ik heb je toch gezien met die Ravenclaw?!'

Nee he, ik ben terecht gekomen in een liefdesdriehoek tussen drie verschillende huizen, haal er maar meteen een Gryffindor bij hoor.

'Ik knuffelde haar!' schreeuwde hij nu ook.

'Ja, sorry, dat ik me vergiste. Ik was vergeten dat een knuffel nu bestaat uit twee lippen tegen elkaar aan,' spotte ze sarcastisch.

'Lena...'begon hij, maar Lena hief haar hand op als waarschuwing.

'Ik wil niks meer met jouw te maken hebben, niks!'

Lena draaide zich om en liep woedend weg.

Dat was nog eens een sterke jonge vrouw, ik mag haar nu al. Pas nu merkt de Slytherin mij op.

'Wat moet je?'

Ik haalde mijn schouders op en wilde weglopen, maar halverwege mijn draai kwam een Ravenclaw meisje tegen me op rennen. Ze rende op de jongen af en crashte haar lippen op de zijne, in shock keek ik het tweetal aan. Tegen mijn verwachtingen in duwde hij haar weg.

'Het was een fout, we hebben niks,' zei hij.

'Nee, he, komt dat door Lena?'vroeg ze, de naam Lena spuugde ze uit.

'Ja, eigenlijk wel,' zei hij, de Ravenclaw keek hem zwaar gekwetst en overduidelijk toneelspelend aan en rende toen nep huilend weg.

Die drie moeten nog heel wat uitwerken, de Slytherin jongen keek me aan.

'Sorry, dat je het moest aan zien.'

'Nee, ik wil mijn excuses aan bieden, ik had al meteen moeten weglopen. Maar eh, als ik jouw was zou ik Lena maar gaan zoeken.'

Hij keek me dankbaar en ging toen de kant op waar Lena was verdwenen, Ravenclaw was de andere kant op gegaan.

'Lily, dat was nogal indrukwekkend,' zei een jongen. James kwam tevoorschijn van onder zijn onzichtbaarheidsmantel en keek me grijnzend aan. Zijn haar zat een beetje door de war.

'Natuurlijk was jij er ook.'
'Dat waren geen stereotypes he?'
'Van de houses?'
'Ja, duhuh, ik dacht dat jij slim was.'

Hij sloeg een arm om me heen en met de andere gooide hij de mantel over ons beide.

'Wat doe je?'vroeg ik.
'Ik wilde je wat laten zien over Secretus.'

Ik beet op mijn lip: 'Eh, Snape en ik zijn al sinds het begin van ons zesde jaar geen vrienden meer.'

'Ja, dat wist ik wel hoor.'
'Hoe?'

Ik keek niet naar hem, maar op de manier waarop zijn schouders heen en weer bewogen wist ik dat lachte.

'Ik denk dat hij een eigen toverspreuk bedenkt, tenzij jij Sectumsempra kent dan.'

Ik keek hem geschrokken aan en gooide de mantel van ons af.

'James, hij is daar al jaren mee bezig. Hij zei altijd dat hij iets nodig had om zichzelf tegen zijn vijanden te verdedigen.'

'Ik dus, wat doet het?'

'Dat vertelde hij me nooit, maar ik denk iets ergs. Hij zei me dat hij zou stoppen, hij loog dus.'
'Lily.' James keek me rechtstreeks aan.

'Hij liegt altijd.'

'Ah, daar zijn jullie. Mevrouw Evans, meneer Potter. Kunnen jullie hebben mee komen naar mijn kamer?'

McGonagall duwde ons zowat richting haar kamertje, James propte snel zijn mantel in zijn, ja, mantel.

Wat was er? Hadden we iets fout gedaan.

Even later zaten we ongemakkelijk in haar kantoortje.

'Aanzien jullie headgirl en headboy zijn moeten jullie eigenlijk een kamer delen. Maar om privé redenen kon dat eerst niet. Maar nu wel, dus jullie moeten jullie spullen pakken en dan breng ik jullie daarheen.'

Wat? Weg bij Marlene en Alice. Ik dacht dat die regel er niet meer was, omdat we dat aan het begin niet deden. En wat voor een privé redenen?

Ook James leek een beetje een schok.

'Komop, pak jullie spullen,' zei McGonagall aandringend.

We stonden alletwee nog steeds stomverbaasd op en liepen haar kantoortje uit.