When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 25

Pov Lily

Ik zag zijn zwarte haar bijna niet tegen de donkere lucht aan, zijn lippen leken door het maanlicht nog roder en zijn ogen glinsterde.

"Lily, wat doe je hier?"                                                                                                   
"Het is volle maan," zei ik alsof dat mezelf uitlegde, hij knikte en zei: 'Daar van ben ik op de hoogte, maar dan is het juist niet zo slim om hier nu te zijn.'

"Ja, dat weet ik ook wel, maar nu de nacht bijna voorbij is en Peter er niet is kon ik misschien helpen. Na de transformatie terug."

Peter was een paar dagen geleden naar huis gegaan, zijn uitleg waarvoor was vaag geweest. Geen van ons had zijn woorden ook maar een beetje gevolgd en toen lieten we hem gewoon gaan. Hij leek doodsbang en gespannen, misschien is er wel iets met zijn ouders gebeurt ofzo.

James grijnsde vrolijk.

"Lily," verzuchte hij "dat is lief."
"Ja, nou, kan ik helpen of niet?" vroeg ik.
"Je bent schattig als je bazig bent."

Ik was blij dat het zo donker was, want anders had hij mijn rode gezicht gezien. Misschien kon hij het nog steeds zien.

"Maar, ja, ik denk dat Moony en Padfoot straks terug zijn, ik denk dat je wel Peters oude taakje kan doen."

"En dat is?"

James grijnsde ondeugend en legde een warme hand op mijn schouder, er ging een rilling over mijn ruggengraat.

"De deken om hem heen slaan en zijn kleding dragen."

~*~

De volgende ochtend werd ik wakker naast Remus' bed in het ziekenhuis met mijn hoofd op James' schouder die nog lag te slapen. Sirius zat aan de andere kant van het bed met Remus' vingers te klieren, Remus zelf was ook wakker.
Ze waren zachtjes in gesprek, en aangezien ik ze niet wilde storen sloot ik mijn ogen en luisterde een beetje mee.

"Hoe gaat het?" Vroeg Sirius zachtjes.
"Wel beter."

Het was eventjes stil, de twee zeventienjarige jongens keken elkaar zwijgend en vooral heel liefdevol aan (ik had mijn ogen weer open).

Zouden ze van elkaar weten hoe de ander zich voelde? Mijn vraag werd al snel beantwoord, Remus trok zijn hand los en draaide zich een beetje weg van Sirius. Het antwoord was nee.

Nu ik bijna in Remus' blikveld was sloot ik mijn ogen snel weer, het was misschien verkeerd, maar ik moest het hun laten uitwerken.

Mijn nek begon zeer te doen en het liefste wilde ik mijn hoofd van James' schouder halen. Niet omdat het James was, maar omdat het pijn deed.

Ik keek door mijn wimpers naar James, hij opende langzaam zijn ogen. Gelukkig zag hij mij als eerste, ik legde mijn vinger op mijn lippen om te laten zien dat hij stil moest zijn. Ik keek toen naar Remus en Sirius, nog steeds door mijn wimpers heen.

"Wanneer denk je dat ze wakker worden?" Vroeg Sirius, Remus keek Sirius nu weer aan. Op zijn wangen zaten lichte blosjes.

"Ik denk dat ze al wakker zijn," fluisterde Remus zo zacht dat ik het bijna niet hoorde, ik voelde James bewegen.
"Maar waarom zouden ze doen alsof ze slapen?" Vroeg Sirius, Remus haalde zijn schouders op, maar ik wist dat hij best wist waarom.

Sirius liep naar ons toe en haalde, Merlin, mijn hoofd van James' schouder en legde me comfortabeler neer.

"Wat doe je?" Vroeg Remus.
"Kijken of ze slapen."

Na een tijdje ging Sirius weer zitten.
"Ze gaven geen reactie, ze slapen."

Remus priegelde met zijn vingers, ze waren beiden met iets anders bezig. James keek me even vragend aan, ik wilde hem uitleggen dat ze dingen moesten uitwerken en dat dit misschien het moment was, maar als ik sprak was het verpest.

"Denk je dat Lily nu eindelijk ook iets voor Prongs voelt?" Vroeg Sirius, dat had ik niet verwacht.
"Misschien, voel jij iets voor iemand?"

Nu ging het weer de goede kant op. Remus leek gespannen, en Sirius werd knalrood.
"Ehh, ja, denk ik."
"Oh," zei Remus hoopvol en teleurgesteld te gelijk.
"Maar ik weet niet of hij mij ook leuk vind."

James keek me met grote ogen aan en Remus reageerde nog hoopvoller op het woordje: 'hij'.

"Misschien moet je het vertellen aan hem," zei Remus.
"Misschien."

En toen wil het gesprek stil, Sirius zeg verdomme iets. Zeg wat je voelt, als je het niet doet denkt Remus dat hij het niet is.

James spreidde overdreven zijn armen en gaapte.
"Lekker geslapen?" Speelde hij, ik opende mijn ogen 'slaperig' en keek hem aan. Misschien was het moment ook wel aangekomen om 'wakker' te worden.

"Ik wel," zei Sirius, hij stond op en verliet zonder gedag de zaal.

James en ik zeiden Remus gedag en liepen ook weg.

"Waarom deden we dat?" Vroeg James nieuwsgierig.
Ik stond stil en keek hem aan, zijn ogen twinkelden.

"Heb je het dan niet door?" Vroeg ik, hij schudde zijn hoofd.

"Sirius en Remus zijn verliefd."

Zijn mond viel eventjes open, maar toen leek hem iets op te dagen.

"Je hebt gelijk!"