When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 34

Pov James

Ik duwde de massieve dubbele deuren van de bibliotheek open en liep zelfverzekerd op de met tapijt beklede gangpaden naar de achterhoek waar ik wist dat Lily altijd studeerde.

Ik pakte een stoel, draaide die vervolgens om en ging zitten. 'Hé Lily-Flower', zeiik met een knipoog. 'Je ziet er absoluut geweldig uit vandaag.'

Ze keek niet op, maar ik merkte dat de aderen in haar hand op die ze strak aanspande om zichzelf in te houden. 'Ik wou dat ik hetzelfde over jouw kon zeggen, Potter,' gromde ze.

Ik leunde achterover in mijn stoel. 'Ouch.' Ik grijnsde en wachtte op de gebruikelijke haatdragende opmerking. Ze is de laatste tijd favoriet van de traditionele 'jij bent een onuitstaanbare prat.'

Ze keek me aan van onder haar wimpers en blaast snel de pony uit haar ogen. 'Je bent arrogantie en onuitstaanbaar.'

Ah, als ik het niet goed had geraden.

'Ik ben gevleid, Evans, echt, gisteren was mijn hele leven nog onuitstaanbaar. Is dat een verbetering.'

Ze gromde iets onverstaanbaars en bleef dingen op haar perkament te schrijven. Mijn ogen dwaalde naar de boekentas op de stoel naast die van haar.

'Van wie is die tas?' vroeg ik nonchalant.

Lily kijkt snel naar de stoel en dan terug naar haar opdracht. 'Oh, uhm.' Ze pauzeert even, beet op haar lip en zei met een stille stem: 'Charles McLaggen.'

Ik hoestte en ging opeens recht op zittem. 'Sorry, ik geloof dat ik je niet heb gehoord?'

'De tas,' verduidelijkt ze ongeduldig, 'het is van Charles McLaggen, de Ravenclaw.'

Ik bestudeerde de kleine, lederen rugzak en toen bedacht ik me dat ik die tas eerder had gezien. Ik leunde achterover in mijn stoel, op mijn gemak.

Lily's ogen flitste en ze gooide haar veer op tafel. Ze had me zien glimlachen. 'Is er iets grappigs?' vroeg ze met een frons.

Ik schudde mijn hoofd en vocht om mijn grijns te bedwingen. 'Nee, helemaal niet, ik denk gewoon dat McLaggen een interessante smaak heeft in tassen.'

Lily's beste vriendin Alice verscheen plotseling achter Lily's schouder. 'Wie heeft een interessante smaak in tassen?' vroeg ​​ze, afwezig probeerde ze haar eigen tas te pakken, maar Lily hield haar tegen.

'Alice, ik dacht dat jij Charles ging helpen met het zoeken naar zijn boeken.'

Alice fronst Lily en gebaarde naar de tas. 'Maar ik -'

'Jullie waren net op zoek naar een boek. Weet je nog,' gaat Lily verder, haar vriendin streng kijkend.

'Juist,' stemt Alice langzaam in. 'Hij komt zo terug naar hier, waar hij eerst ook was. Maar hij ging even iets pakken in zijn slaapkamer.'

Een geamuseerde glimlach speelt op mijn lippen. 'Hier, Alice, laat me je daarmee helpen', bood ik aan, opgestaan ​​om de stapel boeken in Alice's armen pakken. Ik zorgde ervoor dat Lily een winnende glimlach kon maken. Kijk, ik kan aardig zijn.

'Oh, bedankt, James!' riep ze uit. Lily richtte haar aandacht weer op haar essay. 

'Er was een boek dat ik niet kon vinden', vervolgt Alice, 'misschien kun je me helpen?'

'Eh ...' Behulpzaamheid zijn is zo vervelend.

Alice greep mijn mouw en trok me mee achter haar aan. 'Ben zo terug, Lils.'

Ze leidde me over drie gangpaden en helemaal naar het voorste gedeelte van de bibliotheek voordat ze stopte en nog twee gangpaden oversteekt. Eindelijk reikte ze naar een van de hogere planken en greep een boek. Ze duwt het op mijn borst.

Ik draai het boek om en trok mijn wenkbrauwen op. 'Twaalf faalveilige manieren om heks te charmeren?' Vroeg ik twijfelend. Alice knikt en tikte onophoudelijk op haar voet. 'En je wist precies waar je dit kon vinden?'

Ze fronst en greep het boek van me weg. 'Hoofdstuk elf: een meisje vragen, wat denk je Potter? Nergens hier staat met Erwtje naar Severus Snape gooien, om er vervolgens met de rest er mee te spellen Wil je met mijn naar Hogsmeade Lily-Flower.'

Ik haal mijn schouders op. 'Ik ben een creatieve gozer.'

'Misschien klopt dat,' zei ze toen, 'maar je moet waarschijnlijk leren hoe je' Hogsmeade moet spellen.'

'Mijn erwtjes waren op.'

Mijn ogen dwalen door de boekenplanken om me heen, niet in staat om Alice's in de ogen te kijken. Ik bestudeer het tapijttapijt, de leergebonden boeken en tenslotte telde ik hoeveel planken er in zo'n boekenkast eigenlijk zat.

'Ze haat je niet, James,' zegt Alice zachtjes. 'Ze vind het gewoon moeilijk, dat is alles. Het is ingewikkeld.'

Ik draaide me om, en ontwaakte mezelf uit mijn gedachten van twee jaar geleden. Iedereen mocht Lily wel en ze had nogal wat vriendinnen, maar niemand waar ze zo close mee was als Alice.

Ik draaide me om naar de andere kant en zag Lily. Haar ogen waren open en ze keek me doordringend aan.

'Kan je niet slapen,' fluisterde ze.

'Is Severus Snape de enige reden waarom je me eigenlijk zo haatte?'

Ze fronste, of dat dacht ik tenminte. Ik kon haar niet zo goed zien. Het was midden in de nacht.

'Ik heb je nooit gehaat, dat was Snape. Ik stond gewoon achter de beslissingen van mijn toen nog beste vriend.'

'En toen jullie geen vrienden meer waren? Alice zei ooit dat het moeilijk voor je was. Wat was er zo moeilijk aan mij?'

Ze zuchtte diep. 'Je doet me denken aan mijn oudere zus. Of je deed me aan haar denken. Lievelingetje, altijd haar willen hebben. Om de een of andere dacht ik dat als ik jouw je zin niet zo geven, ik eindelijk een beetje tegenover haar kon opkomen. Ik wist niet dat ik dat deed totdat Alice me dat vertelde. Sorry.'

'Alsjeblieft, zeg geen sorry.'