When the light goes out ~Jily~ ✔

Chapter 4

Pov James

Ik laat mijn hand weer door mijn golvende haar glijden, en Sirius kreunt ongeduldig. 'Je ziet er goed uit, James! Evans zal van je houden!' 'Weet je het zeker?' Ik antwoord onzeker en draai een paar keer voor de spiegel. God, wat doet dit meisje met mij? Ze maakt me bloed nerveus! Witte spijkerbroek met lange mouwen en donkerblauwe jeans - klassiek en verfijnd, precies wat Marlene beweert waarvan mijn Lily van houdt ... Ja, ik beschouw haar als mijn Lily, in tegenstelling tot waar ik mee praat, omdat ik weet dat ze op een dag van me zal houden ... Lily Evans is een schoonheid en perfect in menselijke vorm.. Oh, ik kan haar niet uit mijn hoofd krijgen. Ik ben zo verliefd op haar. Ik ben verliefd geweest op die engel sinds het derde jaar. Jammer dan ze toen met iemand bevriend was die twee gezichten heeft, Snivellus. Ze verdient iemand beters, iemand zoals ik. Iemand die menselijke gevoelens heeft, iemand die goed genoeg is voor haar. Ik dus.

Lily maakte een gat in mijn ego toen ze me voor het eerst afwees, maar het was het waard. En sindsdien heb ik haar achtervolgd, omdat ik zo haarklakkig ben, mijn hele wereld draait om haar hemelse aanwezigheid en aanbiddelijke houding. Laten we eerlijk zijn - ze is prachtig, ze is slim, ze is vriendelijk, ze is perfect, en oké, een beetje minder perfect. Ik bedoel, ze is in ieder geval geen Mary-Sue, of een van die vastzittende fans zoals Mabel Boot of Melanie Myles die aandacht van mij wel waaderen. En ze is zo mooi. Haar haar is eigenlijk scharlaken, niet oranje, en haar ogen ... De prachtige, rijke smaragden die stralen met zoveel emotie ...

Kortom, ik ben verliefd en volledig omver geblazen voor Lily Evans. Ik zweer op mijn graf dat zij mijn soulmate is, ik zou alles voor haar doen, en wanneer ze glimlacht, wou ik dat ik degene was die haar liet glimlachen, en dat wanneer ze huilt Ik diegene ben waar haar schouder zijn om op te leunen, en wanneer ze van streek is, wil ik iedereen die haar verdrietig heeft gemaakt, willen vernietigen , en ik ...!

'James Potter, het is al elf ! Laat je me niet wachten! Ik wil naar hogsmeade' schreeuwde Sirius tegen me. Ik keek fronsend voordat ik begrijp wat hij zei. Merlin, is al zo laat? Hoe lang heb ik geprobeerd mijn uiterlijk te perfectioneren? Twee uur? Drie uur? Wat doet ze in Merlin's naam met me ! Maar ze is zo de moeite waard ... Ik gaf nog een laatste blik naar de spiegel en deed mijn bril op voordat Remus, Sirius en Peter me de deur uit schoven zo ruw dat het de reflex van Seeker was dat ik erin slaagde om rechtop te blijven staan en de mantel te pakken die achter me aan wordt gegooid. De jongens pakte ook hun mantel en we sprintte de slaapzaal uit, de trap af en de hal in. Mijn hand sprong verstrooid op mijn gegolfde haar terwijl ik vurig rondkeek. Waar is ze? Waar is ze? Ik weet dat ze ook naar Hogsmeade gaat.

Dan betrapt mijn oog haar. Ze leunde tegen de muur en probeerde zichzelf zo klein mogelijk te maken, haar handen in haar zakken, een schattige blos die over haar zachte, bleke sproetige wangen kruipt. Ze was gekleed in een crèmekleurige bloes met een versluierde donkerblauw kant en ellebooglange mouwen, een strakke spijkerbroek die ervoor zorgte dat ik zowat begon te kwijlen, en lange hakken die haar lange mooie benen accentueren, en een donkerblauw leren jasje dat stevig om haar heen is gewikkeld. . Blauw is niet haar beste kleur, maar ze ziet er toch geweldig uit. Haar vlammende haar waar ik dol op ben, is prachtig in een Franse twist gezet met een goud- en saffierkam. Ook het laatste bezoekje naar Hogsmeade van het zesde jaar ziet ze er net zo fantastisch uit.

Sirius geeft me een klap op mijn hoofd, maar ik negeer hem. Mijn blik is niet weg te slaan van het meisje voor me. Ze is betoverend.

Ze heeft me nog niet gezien, dus ik sta even stil en bekijk haar even van top tot teen met een grijns over mijn gezicht strekt. Dan ziet ze mij en mijn grijns wordt nog groter. Ze verschuift ongemakkelijk terwijl ik mijn tijd neem.

Ze kijkt me aan, bijna zachtjes, vanonder haar lange wimpers als ze me strak aankijkt en ik bijna bezwijk. 'Lily-Flower,' Ik glimlach breed. 'Potter,' mompelt ze, ik negeer het feit dat haar stem kil klinkt en ze het woordt 'Potter' vol haat werd uitgesproken.

'Zullen we gaan?' Zegt Sirius om de stilte te verbreken. Het maakt me niet uit dat er stilte is, het is al goed genoeg dat ze me niet wegstuurd. Mijn mond doet bijna pijn van de enorme grijns die er overheen gespannen is, maar ik kan niet stoppen met glimlachen. Ik knikt een beetje. Als ik haar zo schattig zie, word ik ongelooflijk gelukkig. Eigenlijk maakt ze me bijna altijd ongelooflijk gelukkig, maar ze is gewoon zo lief. Perfecte Lily, mijn perfecte Lily.

De jongens trekken aan mijn arm, maar ik vertrek geen spier. Alsof ze me in een trance houdt. Er hangt een ongemakkelijke stilte, maar ik voel het niet. Ik zit in mijn trance.

'Lily, lieverd,' begint Sirius dan maar. 'Op iemand aan het wachten...of alleen. Anders mag je wel met ons mee. Vier geweldige jongens en één knap meisje. Klinkt als een deal'.

'Ik wacht op iemand'.

Lily glimlacht naar hem...ze glimlacht. Waarom glimlacht ze naar hem. Nee, het is een fake glimlach. Ze forceert het. Of...nee ze meent het. Niet te geloven, eerst mocht ze Sirius niet en nu hebben ze zowat een gesprek. Hij is nu al verder gekomen dat ik in de afgelopen drie jaar. Ik zweer je het, Black, een verkeerde beweging, en ik zal je ballen eraf hakken en het aan je terug geven als souvenir voor op de koelkast.

Ik draai me om en begin te lopen. Naar Hogsmeade.