Eat. Pray. LOVE Ranz

Chapter 18

A/N: Chapter 18 na ko!!! HUWOW! Achievement toh for 6k + reads :)) Maraming THANK YOU Eat. Pray. LOVE Ranz READERS!

Ayy onga pala. READ > VOTE > COMMENT > FAN po ah  ^____^

Dedicated to supeerLaLaLaLaizaaa

****************************************************************************************

Yanna's POV

NAKAKAINIS.

Bakit ba?!

Bakit ba ko nakakaramdam ng ganito?!

Ang bigat ng feeling :(

Para kong naluluha na parang ----- EWAAAAAN! Hindi ko alam.

"YANNA!!! ^____^ " biglang niyakap ako ni Yumi sa leeg.

"Aray ko, Yumi... Masakit." pagkasabi ko nun, para kong natauhan sa pagkakatitig ko kina Steff at Ranz.

"Ayy. Haha! Sorry ^____^ Musta?! " -Yumi

"H-Huh? Ano?? " para lang akong tanga kase di ko maprocess sa utak ko yung mga sinasabi nya.

"Sabi ko kamusta. Musta exam mo? Nadalian ka??" -Yumi

Nakatingin lang ako kay Yumi pero hindi ko talaga maintindihan yung sinasabi nya. Para kaseng naka-mute everytime na may sasabihin na sya.

"Bat parang wala ka sa sarili?" biglang tanong ni Alex.

"Oo nga! Tska bat parang namumula mata mo? May sore eyes ka?" sabi ni Yna.

At this point, nakita kong lumingon samin sina Steff at Ranz.

"Hey, guys!" sigaw ni Steff. Patakbo silang lumapit samin habang hawak yung braso ni Ranz.

"Ayieee! Anu yan?! Bakit ang dikit nyong dalawa sa isa't isa ni Ranz, huh Steff?! " sabi ni Yumi.

"Siguro..." di pa tapos magsalita si Yna ng magsalita si Ranz.

"Ahh, hinde! Wala toh. Nililibre ko kase sya." sagot nya then bigla siyang tumingin sakin.

"Umiiyak ka, Yanna?! Bat namumula mata mo?" -Ranz

Sabay nagtinginan na sila Steff sakin. Parang nalipat sakin yung center of discussion nila.

"H-Huh? Ano? Di ko alam. Cge, akyat na ko."

At yun. Sinabayan ko ng walk-out. Umakyat ako sa taas at dumiretso sa restroom.

*Sa restroom*

Humarap ako sa salamin at pinagsasampal-sampal yung magkabila kong pisngi.

"Anu ba! Anu ba! Anu ba! ANU BA YANNA?! Anung nangyayari sayo?!"

Namumula na yung pisngi ko. And I admit, MASAKIT sya. Pramis.

"Aray kooooo.... Huhu :( Anu bang nangyayari saken? Bakit ako nagkakaganito?"

Unti-unting lumalabas yung mga luha sa mata ko. And seriously, I don't know why.

"Hala, bakit ako umiiyak?! Hindi pwede toh... " sabay binuksan ko yung faucet at naghilamos ako ng mukha.

Pagtingin ko sa salamin, namumula nang bonggang-bongga yung mga mata ko.

"Jusko po... Eto na naman! Umaatake na naman ang abnormalities ko."

Ahm, guys.. Siguro nagtataka kayo kung anung ibig kong sabihin dun sa abnormalities na sinasabi ko noh? Well ganito kase yun... Everytime kaseng may strong emotions akong nararamdaman at naiiyak nalang ako bigla-bigla, eh may naiiwan na marka sa mukha ko. Yung markang yun ay hindi totally na marka hah. What I mean is, namumula talaga, AS IN.. yung mata ko sobrang namumula. Para kaya kong red-eyed human. Yan ako ngayon.