- Bir lise hikayesidir -
Birbirlerini deniz kenarında dinazor kovalar gibi kovalayan düşünceler, ilginç fikirler.
Okul zaten toptan deli. Müdürümüz türk filmlerine merak sarmış, tüm gün boyunca çay ve susamlı kurabiye yiyerek film izlemeye bayılıy...
MULTİMEDİA: Yine benim yaptığım bir çalışma eiejebd
ŞARKI: kaan boşnak - yorgunum ve ağrılar
33.Bölüm/ "Pati Dili Operası & Scarlet Witch yançarı
👑'20K ŞEREFİNE 🖤'👑
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🌈
Elim de sütüm, hayata küsüm.
Şu anlık mottomu özetlemek gerekirse bu kelime benim ruh halim için çok ideal sayılabilirdi.
Ya da mühtişem zihnim daha fazla düşünüp kendini yormak istemediğinden dolayı böyle basit bir şey bularak uyumayı hedeflemişti. Tabi yavrucukları, küçük zihin hücreciklerim buna izin verirse.
Onlar da benim gibi munzur, benim gibi inatçı, benim gibi yaramazlardı. Ee, kimin zihin hücrecikleri?
Şimdilik onları zapt edip kafese tıkmakla uğraşıyordu zihnim. Yoksa ortaya çıkardıkları düşüncelerle uykusu, sonu olabilirdi. Sonra dört bir yanda tepinir, dizine vura vura haline acıttırırdı.
Kakaolu sütümden bir hüptürük daha çektiğimde şişeden çıkan tayırtılı sesle bir kez daha yıkılmıştım.
Elimde bitmiş sütüm, hayata toptan küsüm.
Dudaklarım mutsuzlukla birbirinden aralanırken gözlerim çoktan sulanmış, göz yaşlarım sulu kaydıraktan kaymak üzere sıraya girmişti.
Zaman bu kadar acımasız, sütler bu kadar az olmak zorunda mıydı?
Kaç paket diklersem dikleyeyim yetmiyor, maymun iştahımı doyurmuyordu. Bir koli bile bana yetmezken, kafayı buldurması da yanında hediye edilen ceremesiydi.
Kendimi şarhoşlar gibi hissederken Flash Tv oyunculuğumu sergiliyor, tüm dünyaya bedel saçmalıyordum.
Nerede uyuduğumu, nerede uyandığımı ben bile anlayamıyordum. En son mutfaktaki buzdolabından sütü alıyor, içinden bir yudum çekiyor, sonra da kendimi kaybederek oradan oraya ışınlanıyordum.
Baya atraksiyon ve maceralı dakikalar oluyor, dünyada ki enerji anlayışını sömürüyordum.
Bir kere kendimi banyadoki duşa kabinde, boynuma sarılı demirden başlıkla uyanırken bulmuştum. Boynuma sarılı o şeyi ilk başta yılan sandığımdan fena korkmuş, onu boynumdan çıkarmaya çalışırken büyük çabalar göstermiştim.
Çığlık çığlığayken iadesiyle korku filmlerinden fırlamış gibi bir ruh haline sahiptim. Başlığa tırnak mı geçirmedim desem, kafa mı atmadım desem, ısırmadım mı desem. O kadar çabama rağmen ben çıkaramamıştım, duş başlığı kendinden kafamdan çıkmıştı. "Tıs tıs," diye sesler çıkarıp dilimi bile dışarıya sarkıtmıştım yahu. Gaza geldiğimden yılan dansı bile yapacaktım.
