Troublemaker

Hoofdstuk 2

Het is zondag namiddag en hier ben ik dan terug. Terug op dit internaat. Deze kostschool. Morgen begint school weer en ik sta weer voor het grote gebouw niet wetende wat het allemaal zal geven. We zien wel, misschien verrast het me nog.

Het gebouw dat voor mij staat bestaat uit 2 delen dat kan je zien. Rond de twee gebouwen is er een straal van ik schat 100 meter gras, die wordt afgebakend door grote hekken.

Alles ziet er heel modern uit. Ik denk zelfs dat alles hier één van de nieuwste soort technologie bevat. De hekken die het terrein afbakenen bevat een grote poort, de poort waar ik net door ben gegaan. Die poort leidt me volgens een mooie perfecte betonnen weg naar de hoofdingang van het mooie gebouw.

Toen ik door de poort ging moest ik eerst op een knop duwen tot ik een stem hoorde. De stem vroeg naar mijn naam die ik ook had gezegd. Toen ging de poort open. Ik denk niet dat het makkelijk zal zijn om hier ooit buiten te geraken.

Aan de achterkant van het gebouw kan ik al zien dat de hekken daar maar 1 meter verwijderd zijn van het gebouw dat naarmate het meer naar het hek toe gaat telkens een paar meter lager is. Ik denk zelf dat het een paar kamers zijn die op verschillende verdiepingen liggen.

Het gebouw zelf is wit en glanzend. Ik wil me niet voorstellen hoeveel dat gekost zal hebben. Het gebouw is heel ingewikkeld want het lijkt wel of er meerder keren stukken zijn bijgebouwd en dat zal waarschijnlijk ook de reden zijn waardoor de hekken maar 1 meter zijn verwijderd vanachter. En het verklaard ook het hoogte verschil.
Het dak, of eerder gezegd daken zijn zwart van kleur.

Ik stap verder en kom aan de grote deur. Het is een deur die zich vanzelf opent wanneer je op de knop ernaast drukt. Als hij open gaat splitst het zichzelf in de helft.

De binnenkant ziet eruit zoals de buitenkant. Even modern, alleen heeft het van binnen wel blauwe accenten en is er ook iets meer zwart aanwezig. Op de muren zie je een zwarte band die na een paar meter verandert van hoogte.

Er komt een vrouw voorbij en ik vraag waar ik moet zijn om me aan te melden. Ze zegt me dat ze wel iemand zal halen en verdwijnt dan weer.

Niet veel later komt er een andere vrouw naar me toe.

"Hallo, ik ben hier een leerkracht en zal je naar je kamer brengen. Zoals je kunt zien kan je 3 kanten uit vanaf de hoofdingang." Ik kijk even en zie recht voor me de lange gang die tot 1 deur leidt. De deur waar ik een week geleden ook was.

"Dit gebouw bestaat uit 2 delen. De school en het internaat." Gaat de vrouw verder. Waarschijnlijk is dat wat ik ook al had opgemerkt aan de buitenkant.

"Als je hier naar rechts gaat heb je de school en links het internaat. De gang rechtdoor leid tot het kantoor van directeur Bond. In het midden van dit gebouw is er een binnenplein waar leerlingen heen kunnen tijdens pauzes als ze willen. Na 21 uur mag niemand er meer komen en om 22 uur moeten leerlingen in hun kamers blijven."

De vrouw gaat naar de linkerkant en ik volg haar zonder iets te zeggen. We gaan een paar trappen die van hetzelfde materiaal zijn zoals de muren.

"Het gebouw is groot dus als je van het internaat naar de school wilt Kun je langs waar wij net van komen, de achterkant of terwijl in het midden van die twee. De gang die loopt boven de binnenplaats als een soort buis."

Ik zie een felblauw plakaatje aan de muur maar opstaat dat we op de vierde verdieping zijn.

"Dit is de vierde en laatste verdieping de doorgang over de binnenplaats is op de derde verdieping. Langs de voor-en achterkant kan je op elke verdieping door. Jij ligt samen op een kamer met 1 andere persoon die hier al 4 jaar naar school gaat. Zij zal je de nodige andere dingen vertellen. Je eigen kamerdeur kun je openen via een code de jouw is '9124' alleen de leerkrachten, directeur en je kamergenoot kennen die. Dat is voor de privacy zodat andere studenten niet in je kamer kunnen zonder je toestemming."

Ze wijst met haar vinger naar een kadertje waar nummers van 0 tot en met 10 staan met nog twee andere toetsten. Een vinkje in het groen en kruisje in het rood.

"Hier typ je je code in, als je fout bent druk je op het kruisje en kan je opnieuw. Nadat je hem juist hebt ingedrukt druk je op het vinkje en zal de deur opengaan. Boven het kadertje met de cijfers zie je een knop. Dat is een bel voor andere leerlingen die je kamer in willen. Langs de binnenkant van je kamer kan je hem bevestigen of afwijzen en naar gelang van wat je kiest zal de deur vanzelf openen of niet. Ga nu maar naar binnen en vraag maar naar de afspraken en regels. Nou het was me een aangename ontmoeting mejuffrouw Marshell."

Dan nog voor ik iets kan terug zeggen loopt ze weg. Niet dat ik dat van plan was hoor, ik praat alleen als het echt nodig is.

Ik denk terug aan de uitleg over de code en druk dan de knopjes 9, 1, 2, 4 en het vinkje aan en zoals de vrouw al zei gaat de deur vanzelf open.

"Hey, ik ben Liv. En wie ben jij?" Er stormt een meisje met blond haar op me af en trekt me in een omhelzing. Pff, dit soort mensen zijn me veel te druk. Ze laat me los en kijkt me dan met haar blauwe ogen aan.

"Milayda." Antwoord ik droog.

"Mooie naam. We zijn kamergenootjes, leuk he!" Zegt ze veel te enthousiast. Jaa super! Denk ik sarcastisch in mezelf. Ik kan alvast niet wachten tot onze eerste nacht samen.

Om toch een reactie te geven knik ik dan maar naar haar met een geforceerde lach. Ze lijkt me een super lief meisje maar ze is veel te druk voor me. Ik ben niet zo een sociaal type zeg maar. Ik praat niet veel maar ik denk vooral.

"Zal ik je helpen uitpakken voor het avondeten begint?" Vraagt ze.

"Nee dankje, het lukt me wel." Zeg ik terug. "Kun je me anders de regels uitleggen?" Vraag ik dan toch maar.

"Maar natuurlijk! Waar moet ik beginnen... Het ontbijt begint stipt om kwart na 7. Onze eerste les is om 8:25. Na het ontbijt kunnen we nog terug naar onze kamers gaan om nog wat boeken te pakken voor de lessen. In de middag is het eten om 12 uur tot ten laatste 13 uur je mag zo vroeg weg gaan als je wilt. Het avondeten is om 18 uur tot ook weer ten laatste een uur later. Dan moeten we daar weg zijn. Het eten is altijd hier in het internaat. Op gelijkvloers is een grote eetzaal. Het internaat is specifiek voor studenten die geboren zijn in ons jaartal waarom weet ik ook niet. Er zijn hier zo'n 200 leerlingen." Als ik dat maar allemaal onthoud...

Waarom zouden er alleen maar kinderen van onze leeftijd mogen. Je zou denken omdat 1 leeftijd gemakkelijker is maar dat is toch lastig want elk jaar verandert die leeftijd dan. Dit schooljaar is het 16-17 jaar maar volgend jaar 17-18 jaar oud want iedereen wordt dan een jaar ouder...

Iets klopt er precies toch niet hier. Alles is hier veel te rooskleurig en perfect. Ik ben een veel te nieuwsgierig persoon om zoiets achter me te laten.

"De leerlingen die hier al het langste zitten, welke leeftijd hadden ze toen ze hier naartoe kwamen?"

~L 12/04/2018
Damn ik heb perfect 1300 woorden geschreven hahah. Normaal moeten we bij 1000 afronden ofzo maar ik zag opeens da ik al in de 1200 was en moest nog kleine cliffhanger vinden he😋! Ik zat er helemaal in, in het verhaal... In ieder geval u woordje is 'opgesloten' maar ja da wist ge al he😉. Oké niets meer te zeggen dus,
Bye llama, i love you♥️
Always🔮