Troublemaker

Hoofdstuk 7

Ik kijk hem aan en ga dan weer meteen rechtstaan. Zijn gezichtsuitdrukking veranderd naar een verwarde terwijl ik rechtstreeks naar de deur ga.

"Waar ga je nou heen?" Vraagt hij terwijl hij zich een beetje rechter zet dan ervoor.

"Ik dacht dat ik duidelijk was toen ik zei dat het nooit iets wordt tussen ons. Daarbij, dit is mijn filmgenre totaal niet." Ik doe de deur open en kijk eerst rond voor ik wegga. Ik zie dat er niemand op de gang stapt dus ga rechtstreeks richting mijn kamer.

"Milayda!" Roept hij nog achter mij, maar ik blijf doorlopen zonder ook maar één keer om te kijken.

Seans POV
——————

Ik zucht en zet dan de TV uit. Ik doe al de lampen uit en verlaat dan na haar de kamer. Ik wou het gewoon wat gezellig maken, of mag dat ook al niet meer? Ik ga terug naar mijn kamer, nummer 417, en geef mijn code in, 9275. Ik ga rechtstreeks naar mijn bed en gooi me letterlijk neer. Ik kijk rond en zie dat Tom er nog niet is. Dan kijk ik naar buiten en zie een maïsveld in de verte... Het doet me denken aan Milayda. Ze is even ingewikkeld als een maïsveld. Ik zou niet weten hoe ik een vriendschap met haar zou moeten beginnen. Wat ik ook probeer, ze keurt me altijd af of loopt gewoon in één keer weg.

Milayda's POV
————————

Ik voer de code in om binnen te geraken en kijk dan hoe de deur vanzelf opengaat. Ik ga snel binnen zodat ik de deur ook weer kan sluiten. Ik zie dat Liv er niet is en bedenkt me dan ineens dat die waarschijnlijk een film met Tom aan het kijken is. Ik ga aan mijn raam zitten en kijk naar buiten, richting het bos. Ik leun wat naar achter zodat mijn rug nu tegen de muur steunt. Ik trek mijn benen op en gooi mijn armen er omheen.

Ik neem de tijd om terug na te denken over wat ik net gedaan heb. Wel, wat maakt het uit ik mag die gast toch niet. Hij is veel te zelfzeker van zichzelf en denkt dat hij door een beetje flirten alles zomaar klaargespeeld krijgt.

Na een halfuur nog naar buiten kijken besluit ik dan maar om te gaan slapen. Veel is er toch niet te beleven, niet in de avond dan toch. Ik ga naar mijn kledingkast om me om te kleedden en poets dan nog eens mijn tanden. Ik besluit dan uiteindelijk om een einde aan de dag te maken door werkelijk in slaap te vallen.

_______________

"Milayda!" Ik open mijn ogen en zie Liv naar me neerkijken. Ik trek mijn deken over mijn hoofd en negeer haar gewoon. "Milayda, je hebt nog tien minuten voor je bij het ochtendeten aanwezig moet zijn, haast je." Door die woorden veranderde ik meteen in The Flash. Ik spring uit mijn bed en vlieg naar de kast om een outfit te nemen. Dan ga ik onze kleine badkamer binnen en maak me snel klaar.

"En?" Ik kom uit de badkamer en kijk naar Liv. "Hoeveel tijd hebben we nog?"

"Uhm, vijf minuten, maar Milay-"

"Geen gemaar, kom mee, ik wil je niet in de problemen werken." Ik neem haar pols vast en sleur haar dan naar de eetzaal. Ze kijkt op haar gsm en ziet dat we nog twee minuten hebben om ons ergens neer te zetten.

We nemen snel even wat eten en gaan dan bij Tom en Sean zitten. Wel, Liv deed dat dus ging ik gewoon mee. Er verschijnt opeens een lach op Sean zijn gezicht eens hij oogcontact met me maakt.

"Wat vind jij nu zo grappig?" Vraag ik geïrriteerd. Ja, ik ben niet echt een ochtendpersoon, niet dat ik anders wel vriendelijk doe tegen deze jongen, gewoon even een feitje over mezelf.

"Heb je met een raam open geslapen misschien?" Hij probeert zijn lach in te houden en nu zie ik ook dat Tom een klein glimlachje op zijn gezicht heeft. "Het lijkt wel alsof de vogels zich in je haar genesteld hebben."

"Ha, grappig zeg." Antwoord ik bot waardoor hij zijn handen in de lucht doet als teken van genade. Iets wat hij eigenlijk wel vaak doet.

"Zeg eens, hoe was de film gisteren? Ik wou het je nog vragen, maar je lag al te slapen." Vraagt Liv om van onderwerp te kunnen veranderen. Ik neem een slok van mijn glas water en laat Sean het woord doen... Nu ben ik benieuwd.

"Milayda had geen zin meer om te kijken, toch?" Hij kijkt naar me aslof ik nu iets moest zeggen, maar dat deed ik niet.

"Wat? Waarom?" Klaagt Liv waardoor ik mijn glas neerzet.

"Zolang jullie vriend hier zijn handen niet thuis houdt kijk ik geen film met hem." Ik zie Tom zijn ogen al rollen en Liv haar armen kruisen.

"Wat? Ik wou het gewoon wat gezelliger maken." Verdedigd hij zichzelf. "Daarbij, jij bent me nog iets tegoed."

"Excuseer? Sinds wanneer dat?" Ik spuug mijn drinken bijna uit en laat mijn stem wat luider klinken.

"Ik was sterker dan jouw, ik ben gewonnen, ik wil een prijs." De twee andere waren nu helemaal verloren en wisten totaal niet waar we het over hadden.

"Dat kussen was jouw prijs." Antwoord ik met gekruiste armen. Die gast krijgt juist niets van mij.

"Ik heb het aan jouw gegeven."

"Dat was dan heel dom van jou."

"Uhm... Wat is er gisteren precies gebeurt?" Vraagt Tom terwijl hij een stuk boterham in zijn mond steekt.

"Ja, ik ben ook wel benieuwd." Voegt Liv daaraan toe.

"Niets." Antwoorden we beide op hetzelfde moment waardoor Tom en Liv een beetje achterdochtig werden.

"Er is niets gebeurt. Jij bent het misschien gewoon dat elk meisje jouw voeten kust na je er een kleine hallo tegen zegt, maar ik ben niet zo. Ik heb wel een IQ. Ik ben dus slim genoeg om te weten wat voor een persoon jij bent." Sean heeft weeral die verwarde blik die ik al zo gewoon ben in zijn ogen staan.

"Ze denkt dat je een player bent." Maakt Tom duidelijk. Sean snapte er nu helemaal niets meer van, maar ik ben al blij dat er toch iemand is die begrijpt wat ik zei.

Dan hoor ik een vrouw haar stem door de hele ruimte. Ik kijk rond en zie dan vooraan in de ruimte een klein verhoogstuk met een vrouw op, de vrouw waarvan ik de stem hoorde. Het was waarschijnlijk een leerkracht en volgens mij was ze klaar om een hele speech te geven.

~ I 13/04/2018
Idk wa ik moet zegge dus kga gwn u woordje geve ahahhahah u woordje is 'computermuis' idk ik zag de mijne op mn bureau liggen dusja
Bye llama, i love you<3
Always🔮