Troublemaker

Hoofdstuk 13

Milayda's POV
————————

Het is nu pas dat ik besef wat er aan het gebeuren is. De realiteit komt snel weer terug wanneer ik mijn ogen even sluit en aan iets anders denk.

"Zo exquise ben je niet. Zou je trouwens niet beter een andere t-shirt gaan halen?" Ik kruis mijn armen en trek mij wenkbrauw op waardoor hij hetzelfde doet.

"Nee, ik had het toch warm." Glimlacht hij terug waardoor ik mijn ogen rol.

Ik heb hem wel door hoor. Wel, two can play that game. Mijn t-shirt was ten slotte ook een beetje nat door het water. Ik doe mijn t-shirt uit en zie meteen zijn ogen groter worden.

"Mijn t-shirt was ook nat. Laat me even een nieuwe pakken." Ik draai me om en stap rustig naar mijn kledingkast waar ik een nieuwe neem. Ik doe hem weer aan en zie dat hij deze keer zijn ogen even sluit om weer bij de realiteit te komen. Nu is het dus mijn beurt om te grijnzen.

Net op dat moment gaat de deur open en zie ik Liv met Tom binnenstappen.

"Alsjeblieft, Milayda, wil je het volgende keer zeggen als je tijd alleen met Sean wilt." Zegt Tom met een lachje, maar Liv kijkt Sean moordend aan.

"Uuhm... Ja... hehe... Ik heb gewoon wat water gemorst en uh... Ik... Ik zal nu weggaan." Begint Sean te stotteren. Vervolgens doet hij snel de deur open en gaat hij weg, waarschijnlijk naar zijn eigen kamer.

"Hey, Sean!" Hij draait zich nog even om en kijkt naar me met rode kaken. "T-shirt vergeten." Hij neemt het vriendelijk aan en gaat dan weer weg. "Typisch." Mompel ik en ik draai me om voor mijn eigen t-shirt in de wasmand te doen.

"Ik zal maar eens gaan." Zegt Tom na hij Liv een kus geeft en weggaat. Liv komt nu op mijn bed zitten en kruist haar armen.

"Hij is misschien de meest triestige persoon die hier rondloopt, maar hij is wel knap." Zeg ik waardoor ze een wenkbrauw optrekt.

"Daarom ben ik ook met hem samen... Tom is van mij."

"Niet Tom, ik had het over Sean."

"Ah, hij... Wat hebben jullie precies gedaan dan?" Ik weet niet waarom, maar al haar enthousiasme was opeens weg. Het leek wel alsof ik iets verkeerd had gedaan.

"Niets. Hij vond het gewoon grappig om tegen mijn flesje te slagen terwijl ik dronk dus deed ik het daarna bij hem waardoor hij zijn t-shirt uitdeed omdat het nat w... Wacht eens, hij deed het erom, niet? Haha, ongelofelijk. Die gast doet echt alles om aandacht te krijgen hé." Leg ik uit terwijl ik een paar andere dingen weer op zijn juiste plek leg. Ik was nu toch al bezig.

"Ja, grappig... Wees gewoon voorzichtig, oké?" Ze zegt het zo voorzichtig waardoor ik geen antwoord geef en gewoon knik.

Seans POV
——————

Zodra ik mijn kamer binnenkom gooi ik me neer op mijn bed. Natuurlijk heb ik eerst mijn t-shirt weggegooid.

"Goed bezig. Je stond er mooi, zo sprakeloos." Tom komt lachend na mij binnen waardoor ik een kussen over mijn hoofd duw.

"Wat wil je? Ze doet opeens haar eigen t-shirt uit. Dat is niet hoe het werkt, nee, ik maak de regels, niet zij." Ik voel een kussen tegen mijn rug waardoor ik weer naar boven kijk en mij rechtzet. Blijkt dat het Tom was die het naar me gooide, ik gooi het dus gewoon terug.

"Ja, niet ieder meisje is hetzelfde. Sommige hebben wel karakter en laten zich niet zomaar kleinmaken. Logisch dat je dat niet gewoon bent, jij kiest er altijd die prinsesjes uit."

"Ugh, dat weet ik ook wel. Het is gewoon niet leuk op deze manier. Ik bedoel, ik zag het gewoon niet aankomen. Ik was niet voorbereid. Ik wil een herkansing." Antwoord ik terwijl ik mijn eigen kussen vastneem en mijn armen erover kruis. Tom komt aan de andere kant van mijn bed zitten en kijkt naar me.

"Ik denk niet dat als je dat gaat vragen ze zal instemmen. Kijk, dit ging misschien niet zoals gepland, maar nu weet je tenminste wat je van haar kan verwachten." Ik zucht gewoon als antwoord waardoor hij zich weer rechtzet en aan zijn bureau gaat zitten.

"Wat doe je nu?" Vraag ik verward.

"Huiswerk. Jij hebt wel al genoeg aandacht gehad voor één dag. Doe trouwens een t-shirt aan. De meisjes vinden het misschien een mooi zicht, maar bij mij werkt dat zo niet." Lacht hij waardoor ik mijn ogen rol en naar mijn kledingkast ga om een andere aan te doen.

Ik ga weer naar mijn bed wanneer ik Tom zijn bril op zijn nachtkastje zie liggen. Nee, hij heeft hem niet nodig, hij draagt lenzen. Hij vond het vervelend om te dragen, maar misschien zie ik er wel slimmer uit voor Milayda als ik er één draag. Nee, laat ook maar... Ik neem dit veel te ver. Het is maar een uitdaging. Een uitdaging die ik ga winnen. Nu vindt Tom het misschien nog grappig, maar wacht maar. Ik moet gewoon het goede moment afwachten.

Milayda's POV
————————

Ik zit naast mijn raam wat naar buiten te kijken wanneer ik iets op de grond hoor vallen waardoor ik naar achter kijk. Het was Liv die per ongeluk een doosje liet vallen. Ik kijk weer weg en denk terug aan mijn flauwvallen.

Ik weet nog dat er iemand tegen me sprak, maar wie? Ik doe mijn benen omhoog en gooi mijn armen eromheen waardoor ik nu in een soort bolletje zit.

Ik herinner me een lens. Niet zomaar een lens, maar een cameralens. Ik weet het nog goed. Ik kwam de kamer binnen en maakte meteen oogcontact met het kleine ding. Het hing in de hoek van een grote witte kamer. Er stonden wel meerdere dingen. Het was meer een laboratorium dan een kamer. Je kwam binnen en zag meteen al de bedjes in verschillende secties naast elkaar staan. Ik weet nog dat ik me neerzette en blij vertelde dat ik geen spuit wou. Alleen herinner ik me niet wat de dokter heeft geantwoord. Wacht eens, was het wel de dokter die antwoordde.

~ I 23/04/2018
Ik dacht ik zet onze held is ff voor schut hahahahah baby Alec oke dis again geen inspitatie u woordje is 'xylografie' dat os dus houtsnijkunst hahahah idk da was zo bij mo ofzoiets kweet niemeer
Bye llama, i love you <3
Always🔮

Here, have this sock and be free🧦