Troublemaker

Hoofdstuk 3

"Wel, deze school loopt gelijk met een middelbare school, dus 12." Antwoord het meisje. "Ik bedoel, iedereen begint op zijn 12 jaar, maar we houden hier geen afscheid als ze de school verlaten... Ik weet eigenlijk niet eens of je wel afstudeert."

Ik vind het allemaal een beetje raar, maar besluit om het voor mezelf te houden en alles zelf wat uit te zoeken. Ik neem even de tijd om in de kamer te kijken en zie al meteen de perfecte plek voor mij.

"Liv, mag ik dit bed hebben, alsjeblieft?" Vraag ik, het kon me niet schelen hoe wanhopig ik wel klonk op dat moment, dit gaat mijn plekje worden.

"Natuurlijk, ik wou het je net vragen. Mij maakt het nooit uit waar ik lig, zolang het niet op de vloer is natuurlijk." Ze stapt weg van me en gaat naar haar eigen tassen om die uit te laden, ze is waarschijnlijk ook nog maar net aangekomen.

Ik stap naar mijn bed en neem alles nog eens in. Nee, het was niet voor het bed dat ik het deed, maar het grote raam ernaast. Het was trouwens niet zomaar een groot raam. Het ging meer naar buiten dan de rest van de muur dus kon je ervoor een gezellig zitplekje maken door er wat kussens en dekens neer te leggen. Ik ga er al even opzitten en kijk naar buiten. Ik had zicht op een prachtig bos met veel hoge bomen, perfect om gewoon even in te klimmen en alleen te zijn.

"Zeg eens, Liv?" Ze kijkt naar me en wacht op mijn vraag. "Hoort dit ook bij het gebouw?" Ik draai me om zodat ik weer naar buiten kan kijken.

"Nee, dat is verboden terrein... Je mag de school niet verlaten, weet je wel?" Antwoord ze vriendelijk terwijl ze een trui uit haar tas neemt om aan een kleerhanger in de kast te hangen.

"Net een gevangenis. Ik wil hier niet opgesloten zitten. Zijn er trouwens nog zo regeltjes?" Vraag ik nieuwsgierig. Ik ben ondertussen al weg van het raam en begon mijn bed op te maken.

"De basis. Geen pesten, niet stelen, gehoorzaam zijn tegenover leerkrachten enzovoort." Opeens wordt ze onderbroken door het geluid van onze bel. We kijken beide naar de deur en dan naar elkaar. "Doe jij maar open." Ik rol mijn ogen en stap naar de deur.

Ik open de deur en zie een jongen met bruin haar en een matchende oogkleur voor me staan. Ik kijk hem vragend aan en hij lijkt meteen mijn lichaamstaal te kopieëren.

"Ugh, waarom ga je niet gewoon al binnen?" Het was iemand anders die zich nu voor de andere jongen zette. Hij had een hele andere uitstraling. Hij heeft zwart haar met smaragd groene ogen, hij draagt ook nog een opvallend leren vestje. "Ow, ik denk dat we de verkeerde kamer hebben, sorry Tom." Hij draait zich om en dan komt Liv opeens naast me staan.

"Tom!" Roept ze en dan loopt ze naar hem toe en knuffelt hem. Ze blijven nog even zo staan waardoor ik nu bij de jongen met het zwarte haar sta. We staan komisch genoeg ook beide met gekruiste armen te kijken.

Ik heb uiteindelijk door dat ik waarschijnlijk naar binnen zou moeten gaan dus doe dat ook. Juist als ik de deur wil sluiten houdt een voet die tegen. Ik kijk naar boven en zie de jongen met het zwarte haar naar me glimlachen.

"Ugh, wat wil je?" Vraag ik geïrriteerd.

"Ook goeiemorgen. Ik ben Sean trouwens, jij?" Stelt hij zich voor. Ik had zin om gewoon de deur weer te sluiten, maar besloot dan uiteindelijk om te wachten tot Liv klaar was en even met deze jongen te praten.

"Milayda." Antwoord ik. Ik doe de deur weer een beetje meer open om het makkelijker te maken. Sean kijkt me dan verrast aan en stapt de kamer binnen. "Excuseer, wat zijn we van plan?"

"Wat? Je laat me zelf binnen." Ik rol mijn ogen weer en kruis dan mijn armen. Sean maakt zichzelf ondertussen comfortabel door op Liv haar bureau te gaan zitten.

"Zou jij niet bij Liv moeten zijn... Ik ken u niet."

"Wauw, jij bent echt met het verkeerde been uit bed gestapt, niet? Het is al goed, ik zal vertrekken. Misschien dat je morgen wat beter gezind bent om te praten." Zegt hij terwijl hij het tegenovergestelde deed en gewoon bleef zitten.

"Spijtig zeg, dit is mijn natuurlijke gedrag... Ik zal dus nooit goed genoeg gezind zijn om aan jouw eisen te voldoen en dus met je te praten." Hij sloot zijn ogen en trok ze toen open alsof ik Chinees tegen hem aan het praten was. "Ik wil niet met je praten." Ik probeer het dan maar wat makkelijker te verwoorden, hij zag er toch niet zo slim uit.

"Vriendelijk. Sociaal zijn is niet jouw sterkste punt, hé?" Lacht hij met een opgetrokken wenkbrauw.

"En dingen doorhebben niet het jouwe, hé?" Vuur ik terug terwijl ik mijn armen weeral kruis. Ik zag gewoon dat ik hem met de seconde meer in de war bracht.

"Wat bedoel je daarmee?" Vraagt hij.

Net op dat moment komen Tom en Liv weer binnen. Liv kijkt met een kwade blik naar Sean waardoor hij meteen van haar bureau afgaat. Tom staat nu ondertussen naast mij, maar kijkt gewoon naar Sean.

"Kom je terug mee, de meisjes van hiernaast hebben ons gezien en gingen het doorgeven... Ik wil niet in de problemen komen, Sean. Nooit." Zei de jongen nogal zenuwachtig. Sean rolt eens met zijn ogen en stapt al wat dichter richting de deur. Hij kijkt nog eens naar me voor hij de kamer verlaat en knipoogt een keer.

Ik sluit de deur achter de twee jongens en laat een luide zucht horen zodra ik de deur in het slot hoor vallen.

"Nog zo een regel, jongens mogen niet in de gangen van de meisjes rondlopen. Ook niet omgedraaid." Zegt ze nadat ik me op mijn bed liet vallen van vermoeidheid, mentale vermoeidheid. "Tom is mijn vriendje trouwens."

"Die zenuwachtige? Spannend." Antwoord ik met mijn hoofd in een kussen geduwd.

"Ja, maar hij werkt eraan."

"En die Sean? Moest je daar niet eens hallo tegen zeggen, nu heeft hij mij lastiggevallen." Reclameer ik waardoor Liv me waarschijnlijk al helemaal beu is.

"Hij is de beste vriend van Tom. Ze delen al elk jaar een kamer en zijn zowat onafscheidelijk geworden, ze gaan nergens apart naartoe." Legt ze uit. Ik ga weer normaal zitten en zet me dan even recht om naast mijn raam te gaan zitten. "Je vindt het daar echt leuk, hé?"

"Laten we zeggen dat je me waarschijnlijk negenennegentig procent van de tijd gaat zien zitten met een Maze Runner boek in mijn handen." Antwoord ik waardoor het meisje nog eens lacht en dan verder haar tassen uitpakt. Ik zal ook maar verder doen, straks is het al avondeten.

~ I 12/04/2018
Hahahah kvind et wel fancy hahah oke kweet nooit wak moe zegge dus kga gwn u woord geve 'schildpad' idk haha
Bye llama, i love you <3
Always🔮