Troublemaker

Hoofdstuk 41

Wanneer ik eindelijk doorheb wat hij aan het doen is loop ik naar hem toe en trek hem bij zijn schouder van Gally weg en hou hem op een afstand.

"Het is jouw schuld! Hou durf jij hier te komen na wat je gedaan hebt, monster!" Ik duw hem met de seconde verder weg tijdens zijn woedeaanval en kijk hem eindelijk aan. Ik voel hem helemaal trillen onder mijn grip en zie weer nieuwe tranen in zijn ogen vormen, maar natuurlijk wou hij ze niet laten vallen vlak voor Gally.

"Meneer Bradley, het spijt me dat je het zo moet horen, maar dit is onacceptabel gedrag. Zeker voor een student zoals jij. Ik denk dat je beter de kamer verlaat voor ik er iemand bijroep." Komt Bond ertussen waardoor ik zijn handen zich in vuisten zie vormen, waarschijnlijk om toch nog een beetje woede tegen te houden.

"Weet je wat? Doe wat je niet laten kunt en roep er opeens een politie bij om deze gek weg te laten steken!" Roept hij terug waardoor ik hem streng aankijk. Hij zag mijn blik en zweeg even, maar ik wist dat als iemand ging antwoorden hij weer ging uitbarsten. Hij was op dit moment geen poesje om zonder een handschoen aan te pakken.

"Luister hier, ji-"

"Stop! Iedereen!" Milayda onderbrak Bond waardoor nu iedereen naar haar keek. "Kijk, iedereen verlaat deze kamer nu! Liv kan jullie nog steeds horen en ik denk als ze zou kunnen antwoorden dat ze hier kapot van zou zijn. Stop gewoon met ruzie maken, of doe het op zijn minste ergens anders." Ook zij had tranen in haar ogen. Ik wou haar graag omhelzen, maar ik wist dat als ik Tom alleen ging laten dat hij waarschijnlijk Gally weer ging aanvallen.

"Ik blijf." Antwoordt Tom met een stevige stem.

"Oké, ik denk dat we allemaal kunnen omgaan met deze beslissing. Iedereen, buiten Tom, verlaten nu deze kamer." Zeg ik terwijl ik iedereen aankeek. Naar mijn verwondering deed iedereen dat ook.

____________________

Milayda's POV
—————————

Het is nu de volgende dag en niet veel was veranderd. Tom zat elke seconde dat hij kon bij Liv en Gally toonde zich niet meer. Bond, aan de ander hand, zei dat hij na dit alles eens met ons allemaal wou praten. Ik en Sean bleven veel in het hotel en gingen zelf ook soms op bezoek naar Liv, maar Tom zagen we dan ook enkel als we naar het ziekenhuis gingen. Vandaag was zo een dag. We waren momenteel onderweg naar het ziekenhuis, Sean en ik.

"Denk je dat Tom geslapen zou hebben?" Vraag ik om de stilte te verbreken. Sean kijkt even naar me en geeft dan antwoord.

"Eerlijk? Waarschijnlijk niet."

"Ik heb hem nog nooit zo gezien. Tom bedoel ik dan." Zeg ik terug terwijl we even voor een stoplicht staan.

"Wel, mensen kunnen raar uit de hoek komen als degene waar ze van houden in gevaar is."

"Zeg het zo niet, Sean."

"Wat?"

"Liv is niet in gevaar, toch?"

"Sorry." Dat was het enige wat hij nog antwoordde.

Wanneer we aankomen aan het ziekenhuis gaan we meteen naar de kamer, maar Sean laat me als eerste gaan omdat hij weet dat Tom waarschijnlijk nog binnen zou zitten. Ik werp hem snel een glimlach toe en doe dan de deur traag open.

Ik zie Tom slapend op zijn stoel hangen met zijn hand stevig om die van Liv, het gordijn is voor de één of andere reden naar achteren gedaan. Sean ziet het ook en glimlacht even, maar doet dan het teken dat ik door moet gaan. Ik sluit de deur achter mij en ga naar het bed toe.

Ik ga naar Tom toe en plaats voorzichtig een hand op zijn schouder waardoor hij snel wakker wordt, hij denkt waarschijnlijk dat ik een verpleegster ben. Hij keek even naar me, maar neemt dan zijn bril en zet die weer op. Als hij zeker is dat ik het ben draait hij zich met zijn blik weer op Liv en zegt hij geen woord.

"Je hebt haar hand vast." Zeg ik om de stilte dan maar te verbreken.

"Ik heb me wel duizendende keren verontschuldigd. Ik was onredelijk tegenover haar voor die brand uitbrak. Ik weet dat Liv het nooit opzettelijk zou doen, maar toen ik het voor mij zag gebeuren kon ik niet anders. Ze kan natuurlijk niet antwoorden, maar wanneer ze beslist om me te vergeven gaat ze in mijn hand knijpen." Het is wel alsof iemand mijn hart vastneemt en het zo op de grond gooit. Gelukkig kan Tom mij op dit moment niet zien omdat hij zijn ogen niet van hun handen houdt. Hij begint zijn duim zachtjes over haar handpalm te bewegen. "Ik hou van haar... en om haar zo te zien..." Ik hoor dat hij moeite heeft om te spreken.

Ik neem plek op de stoel naast hem en plaats mijn hand op zijn schouder, maar hij blijkt geen enkele reactie te tonen. De enige reactie zijn zijn tranen, die gaan er ook blijven tot Liv in zijn hand zou knijpen. Ik wil het hem uitleggen, ik wil hem zeggen dat het zo niet werkt, maar tegelijk wil ik zijn enige hoop ook niet kapotmaken.

Na er een tijdje te zitten als steun voor Tom vind ik dat het tijd is om Sean eens binnen te laten. Ik kom terug op de gang en sluit de deur achter mij terwijl ik snel een paar tranen wegveeg.

Wacht eens... Sean is er niet. Ik kijk even rond en ga zelfs naar de drankautomaat kijken, maar hij is nergens. Ik neem snel even mijn gsm en begin hem te bellen.

"Hey, met Sean. Ik ben er even niet, maar laat gerust een bericht achter na de biep... Als het belangrijk is dan toch." Het was zijn voicemail. Ik blijf hem proberen bellen wanneer er plots een verpleegster voorbij komt.

"Excuseer, mevrouw?" Ze draait zich om en glimlacht naar me. "Heeft u toevallig Sean McCarthly zien weggaan? Hij zat hier... Hij heeft zwart warrig haar en groene ogen."

"Nee, sorry." Antwoordt ze waardoor ik enkel ongeruster wordt.

Seans POV
———————

Ik kijk rond voor de juiste kamernummer. Wel, hopelijk hebben ze me de juiste gegeven want ik wil met hem praten. Ik heb al Milayda haar gesprekken genegeerd en hoop maar dat ze niet uitzoekt waar ik zit en gewoon nog wat langer bij Tom blijft in de plaats, hij heeft haar meer nodig dan ik nu.

Wanneer ik aan de deur sta klop ik aan en geen seconde later wordt er opengedaan.

"We moeten praten, Gally."

~ I  15/08/2018
Oke ik wou et spannend make ma idk... kben net wakker haha oke dus u woordje is 'tak' en btw... kwil Riverdale verder kijke dus maak maar tijd voor mij hahahah
Bye llama, i love you♥️
Always🔮

Why does Voldemort have Twitter and not Facebook? Because he only has followers, no friends.