Troublemaker

Hoofdstuk 38

"Liv kijk, dit is niet wat je denkt. Sean en ik weten wat er is gebeurt en hoe het komt. Dus alsjeblieft luister gewoon naar ons en dan-" Ik word onderbroken door een hele luide serene.

"Euh Sean? Is dit niet het-"

"BRANDALARM!!" Onderbreekt Liv me en schiet in paniek. "Brand!" Ze loopt wild de kamer uit wanneer opeens alle stroom uitvalt.

Ik zie niet veel meer want buiten is het al donker, gelukkig heb ik mijn gsm vast en doe mijn zaklamp aan. Ik probeer rustig te blijven maar begin zelf ook wel te panikeren.

Ik voel Sean mijn hand pakken en hij trekt me mee. Zonder hem zou ik waarschijnlijk nog even zo zijn blijven staan.

Ik wil Liv gaan zoeken, maar Sean houdt me tegen en zegt dat we beter zelf eerst naar buiten kunnen.

Ik zie ondanks het weinige licht via mijn zaklamp allemaal mensen naar de trappen lopen richting de uitgang. Iedereen duwt elkaar en er is veel chaos en paniek.

Ik word enkele keren opzij geduwd door mensen, maar Sean heeft me stevig vast en leidt me verder naar buiten. Na 10 minuten, wat normaal gezien 5 minuten duurt, zijn we in de laatste gang en lopen naar buiten.

Vanaf Tom, Sean en ik buiten zijn beginnen we meteen naar Liv te zoeken.

"Liv!" Begin ik te roepen, steeds opnieuw en opnieuw en steeds luider en luider. We vinden haar nergens en beseffen dat ze nog binnen zit.

Ik krijg tranen in mijn ogen en storm terug de deuren binnen. Het is er nog steeds donker en Sean heeft mijn telefoon. Ik ben ergens in de gang, maar weet niet waar.

Ik denk dat het vuur aan de andere kant van het gebouw is want hier merk ik er niets van, geen rook, geen warmte...

Dan besef ik het. Liv, ze is recht naar daar gelopen. Ze neemt altijd die uitgang, waar nu het vuur is.

Dan zie ik een licht op me schijnen en vervolgens 2 armen die me vastpakken. Ik raak ik paniek en voel me mezelf weer verliezen. Alles wordt zwart en ik laat me gewoon doen.

____________________

Ik schiet recht en begin hevig te ademen ik lig buiten voor de school op een bed bij een ziekenwagen.

Direct komen er allemaal mensen naar me en beginnen me te onderzoeken. Vervolgens stellen ze vast dat ik oké ben en helpt Sean me recht.

"Hebben ze Liv al gevonden?" Vraag ik aan Sean.

"Het spijt me Milayda, ze hebben nog een paar leerlingen kunnen vinden, en een kat, maar verder niemand. De enige die nog mist is Liv en een eerstejaars."

Ik voel mijn wereld zo instorten. Ik heb zin om me gewoon weer over te geven en me weer te laten vallen, maar Sean zorgt da ik bij de wereld blijf.

Ik begin weer te wenen. Ze is mijn beste vriendin. Ik kan niet zonder haar.

Dan zie ik 2 brandweermannen uit wat rook naar buiten komen. Ze dragen een lichaam. Ik storm naar hun toe, maar zie dan dat het een jongen is, de eerstejaars.

Ik kijk met vochtige ogen naar Sean die me vastneemt in zijn armen. Wat als ze daar nu nog steeds ergens vast zit? Of buiten bewust zijn is? Of geen adem meer krijgt door de rook...

____________________

Ik blijf op het plein staan voor de school, veel mensen zijn al naar een hotel gegaan. Er zijn veel hotelletje die een paar kamers ter beschikking hebben gezet voor de school. Totdat het terug veilig is.

Het internaat is niet beschadigd dus we zullen er snel weer in kunnen, blijkbaar was er een technische storing. En dat liep verkeerd af in de labo's.

Raar, want deze school is zo hypermodern, alles wordt hier zo streng gecontroleerd.

Dan zie ik terug een paar brandweermannen naar buiten stormen deze keer. Ze dragen een meisje, Liv!

"Liv!" Begin ik te roepen en ik loop zo snel ik kan naar haar toe. Ik attack haar zowat dus Sean houdt me weer tegen.

Dokters staan klaar en beginnen haar direct te onderzoeken. Opeens leggen ze haar in de ziekenwagen en beginnen haar daar op een bed te installeren.

"We voelen geen hartslag meer, pak de AED!" Roept een arts naar een andere.

"Wat?! Geen hartslag meer? Ze is toch niet... dood." Roep ik maar word bij het laatste deel heel erg stil.

Een man merkt Sean en mij op en komt naar ons toe.

"Jullie kunnen maar beter gaan, ik denk niet dat je dit wilt zien." Zegt de man. Hij heeft gelijk, ik zie ze Liv haar t-shirt kapot knippen en de plakkers, die de shock gaan geven, op haar plakken.

Dan zie ik dat ze klaar zijn voor de eerste shock. Wat ook gebeurt. Ik kan het niet meer aan dit te zien maar ik wil niet weg bij Liv.

Ik begin te wenen maar maak geen geluid. Ik weet helemaal niets uit te brengen.

Ik kan er niet eens aan denken mijn allerbeste vriendin te verliezen...

"Milayda, kom. Het is genoeg. We kunnen beter gaan. Het is beter dat je hier niet bij bent of het niet ziet. Ze is in veilige handen maar als we nu niet gaan dan zal je daar zelf ook nog belanden." En hij heeft gelijk.

Ik ben zo met mezelf kalm houden bezig dat ik vergat dat Tom er ook nog bij staat. Maar dan ook letterlijk alleen maar bestaat. Niet-wetende hoe te reageren.

Ik vind het al super erg, ik kan me niet eens voorstellen wat het voor hem moet zijn. Ze houden van elkaar en zijn al een paar jaar samen en nu net dat ze ruzie hadden gebeurt dit...

Sean merkt het ook op en omhelst hem, maar hij blijft er gewoon staan. Kijkend naar Liv.

"We gaan." Zegt Sean nu als bevel. "Je kan het niet aan dit te zien." En hij trekt Tom mee en ik volg hem.

Ik kijk nog een laatste keer naar Liv en zie haar bovenlichaam nog omhoog gaan van de shock.

~L  15/07/18
Ja ik heb eigelijk geen woorden meer nu... Maar ja we hebben tijdens bellen wa overlegd dus ge weet wel... Oké u woord is 'koelkast' ik kijk recht op 1 in dit hotel dus ja...
Bye llama, i love you♥️
Always🔮

Number of times that I've thought about Harry Potter?
... Around 394.