Troublemaker

Hoofdstuk 16

"Wat dacht je van morgen? Dan is het zaterdag en zijn veel leerkrachten weg. Ze gaan iets met de familie ofzo doen geen idee wat." Zeg ik en ik negeer haar opmerking over het moment van het water.

"Ja, is goed. Maar denk maar niet dat ik voor 10 uur ga opstaan. En durf me wakker te maken he!" Dreigt ze dan.

"Of anders..." Spot ik met haar. Haar ogen spuwen vuur en kijken me moordend aan. Ah, alsof ik bang ben van haar. Pffff.

"Wat ga je dan doen he?" Daag ik haar verder uit. Ze pakt de tandenstoker terug op van haar bureau en begint me te prikken.

"Au! Stop!" Roep ik en ik pak haar polsen vast zodat ze niet meer kan bewegen met haar handen.

Dan kijk ik in haar ogen en lach nu vals. Dacht ze echt dat ze sterker was. Die meid moet echt eens wat leren over hoe alles hier werkt. Tot nu toe ben ik altijd nog vriendelijk geweest maar ze moet nu ook weer niet te ver gaan. Ik ben nog steeds de baas en die meid verpest mijn imago.

Dan duw ik haar naar achter tot ze tegen de muur botst. Dan kijk ik haar met opgetrokken wenkbrauwen aan om te zeggen dat ik sterker ben.

Ze rolt met haar ogen en kijkt weg van me. Ik klem haar lichaam vast tegen de muur door mijn lichaam tegen het hare te drukken. Daardoor laat ik haar polsen los en ga met mijn ene hand door haar mooie haren en doe wat haar uit haar gezicht en mijn andere hand leg ik tegen haar kaak en draai haar hoofd terug naar mij.

Milayda's POV
————————

Ik kijk nu terug naar hem. Hij heeft zo'n mooie ogen. Waarom kan hij niet gewoon een lieve jongen zijn. Dat zou het makkelijker maken.

Maar nee hoor. Hij moet zichzelf onuitstaanbaar maken en nu zit ik opgescheept met hem.

"Sean, laat me los. Nu!" Zeg ik iets te rustig waardoor het heel bedreigend overkomt.

Hij zegt niets maar knippert alleen maar met zijn ogen. Tja hij heeft er nu zelf om gevraagd.

Uit agressie trek ik mijn knie op recht in zijn zaakje. Ik zie hem kreunen van de pijn en hij laat me direct los.

"Ik zei toch dat je me los moest laten. Je ging te ver." Zeg ik droog en emotieloos. Hij kijkt me nu vuil aan. Wauw wat kan hij een bitchface trekken.

Ik ga nu gewoon terug aan mijn bureau zitten en doe alsof hij hier niet is. Dan hoor ik mijn deur open gaan en vervolgens wordt hij terug dichtgeslagen. Ik kijk rond in mijn kamer en zie niemand meer dus het was Sean die wegging. Nou als hij daardoor weggaat wil ik dat wel meer doen hoor.

_______________

Het is ochtend en Liv maakt me wakker.

"Milayda! Wakker worden! Het is ochtend!" Blijft ze maar roepen.

"Liv! Laat me slapen het is zaterdag!" Roep ik geïrriteerd en ik pak mijn hoofdkussen vanonder me en trek het over mijn hoofd.

"Maar het is al ochtend." Zegt ze dan iets stiller.

"Juist ermee. Het is ochtend..." Pff ochtendmensen. Ik kan er niet tegen he!

"Hey Milayda?" Hoor ik haar zeggen. Maar ik ben eigelijk al half terug ik slaap aan het vallen.

"Uhu." Zeg ik half terug in dromenland.