Troublemaker

Hoofstuk 46

"Sean... uh, ging jij geen drinken halen?" Zeg ik om van onderwerp te proberen veranderen ook al weet ik dat dat toch geen zin heeft.

"Oké, goed. Als je het niet wilt uitleggen moet je het zelf weten. Hier." En hij duwt een zakje Skittles en een flesje cola in mijn handen. "Ik dacht, je lust zo graag Skittles dus ga ik er kopen. Nou, geniet ervan." Zegt hij nog en stapt dan weg.

"Sean!" Kwam er nog uit mijn mond, maar te laat... Hij was al weg.

Opeens voel ik me leeg. Ik wist dat hij nu waarschijnlijk echt woedend was. Gewoon omdat het Gally was. Waarom loog ik dan ook?!

En weeral opnieuw moet deze gast onze relatie verpesten...

Nee Milayda, jij hebt hem verpest deze keer. Het was aan jou...

Ik voel een traan zich vormen in mijn oog en uit verdriet maak ik het pakje Skittles open en eet ervan.

Ik eet altijd als ik er een reden voor kan bedenken. Wat het ook is als ik het kan gebruiken is het goed.

Ik ga uiteindelijk ook terug naar de kamer waar Liv in ligt. De anderen zijn er ook nog steeds en ook Sean staat er terug.

Ik ga naast hem staan, maar hij stapt opzij.

"Sean?" Vraag ik en kijk opzij van me zodat ik naar zijn ogen kan zien. Ik zie dat hij hetzelfde doet en kijkt dan terug voor zicht uit.

"Niet nu en niet hier." Zegt hij dan en ik wend mijn blik van hem af.

Na nog lang hebben staan wachten besluit de moeder van Liv dat we maar beter naar huis kunnen gaan.

_______________

Tom en ik stappen samen naar het hotel. Sean stapt een eindje voor ons.

"Milayda?" Vraagt Tom.

"Ja." Zeg ik en ik hoop dat het niet gaat over Sean, maar ik vrees ervoor.

"Weet jij wat er met hem scheelt?" En hij knikt richting Sean. Ja, wat ik dus al vreesde...

"Ik denk dat Sean boos is, maar ik weet niet wat ik moet doen."

"Wacht? Wat?! Hoe? Wat is er gebeurd?" Tom begint met vragen te vuren.

"Nou, Gally belde me en ik zei Sean dat het mijn oma was en nu is hij boos omdat ik ten eerste, opnam terwijl het Gally was en ten tweede, omdat ik dus loog." Vertel ik hem met alle eerlijkheid.

"Wat? Nam je serieus op voor die sukkel..." Zegt Tom.

"Ik weet zelf ook niet waarom, oké." Ik ben eigelijk best boos en teleurgesteld in mezelf.

"Het is inderdaad niet goed van je dat je loog tegen hem maar hij moet nu ook niet de dramaqueen spelen, he. Je mag toch kiezen met wie je belt. Je nam op voor die klootzak. Wauw, big deal..."

"Ik hoop dat Sean dat ook zal inzien en kan hij me het vergeven." Antwoord ik hem.

"Jullie zijn eindelijk samen. Hij zou wel dom zijn moest hij dat niet doen. Ik ga die dramaqueen wel is rond zijn oren draaien en hem zeggen dat hij normaal moet doen en niet moet overdrijven. Maak jij je maar geen zorgen." Probeert hij me gerust te stellen wat hem eigelijk best goed lukt.

Ondertussen zijn we aangekomen in het hotel en gaan naar ons appartement en vervolgens elk naar onze kamer. Tenminste Sean en ik. Tom gaat nog even bij Sean in de kamer om waarschijnlijk te doen wat hij daarnet zei.

Ik laat me op mijn bed vallen en zucht dan is. Vervolgens gaat mijn telefoon af.

Gally... Zou ik nu opnemen? Nee! Natuurlijk niet! Wat dacht ik wel niet?! Ik druk het gesprek naar opzij en leg mijn gsm naast me en laat mijn hoofd weer vallen.

Nog geen 30 seconden later hoor ik dat ik een bericht krijg. Ik ben te lui mijn hoofd weer op te tillen dus tast met mijn handen naar mijn gsm terwijl ik naar het plafond staar.

Vervolgens hou ik hem recht boven mijn hoofd en kijk zo van wie het berichtje is.

Gally... Weeral. Waarom ook niet. Die stalker. Ik open het bericht, wat dus waarschijnlijk mijn tweede vergissing van vandaag is.

Gally

Ik weet dat het mijn zaken niet zijn, maar ik wou gewoon weten of alles oké is. Je legde opeens af en liet niets meer horen erna. Ik weet dat jullie in het ziekenhuis waren dus misschien dat er iets is gebeurt ofzo. Laat je me aub iets weten?
Liefs, Gally.

Ugh... Om te kotsen. 'Liefs Gally.' Ja daaaaag...

Ik besluit om niets terug te sturen en hem gewoon te negeren.

Ik open ondertussen een andere app wanneer mijn gsm uit mijn handen schuift en zo op mijn neus valt.

"Auw!" Roep ik luid. Natuurlijk, het moest maar eens weer. Dit heb ik ook echt altijd he...

Opeens hoor ik geklop. Ik luister even en na een korte stilte hoor ik het weer. Het komt van de deur van ons appartement.

Ik ga mijn kamerdeur uit en loop naar de deur vanwaar het geklop komt. Ondertussen roep ik: "Ik ga wel!" Om de andere twee te laten weten dat ik opendoe en zij 'rustig' kunnen verder praten. Voor zover het rustig verloopt.

Ik doe de deur open en kijk naar de persoon voor me.

Gally... Ik ben op een punt gekomen waarop dit me gewoon niet meer verrast.

Ik wil de deur terug dicht doen maar hij zet zijn voet ertussen en doet de deur vervolgens terug meer open met zijn hand en een beetje brute kracht.

"Weg." Zeg ik. En probeer tevergeefs de deur nog eens te sluiten.

"Milayda, alsjeblieft luister toch eens naar me. Ik meen het hoor. Alles wat ik gezegd heb, meen ik. Ik maakte me echt zorgen en ik zou je graag eens willen spreken." Zijn blik die normaal voel woede staat, staat nu vol spijt.

"Gally, ik-" Ik word onderbroken.

"Ik wou net naar je toe gaan, om het je te vergeven." Ik voel een warme adem in mijn nek en draai me om. Het is Sean. "Tom kreeg me zover en terwijl sta jij hier gewoon te praten met hem?! Niet te geloven..."

~L 09/09/18

Drama llama! Hahahh oké u woordje is 'koopcentrum' idk Kmoest denken aan da ik nog geld moe pakken omda we morgen naar kc gaan na school. Dus, geen idee Wa ik verder nog moe zeggen Hahah Allee Kheb u veel te vertellen maar da zeg ik morgen wel Hahah
Bye llama, i love you♥️
Always🔮

Harry Potter may be the Boy Who Lived, but you're my Chosen One.