Troublemaker

Hoofdstuk 43

"Het is goed hoor... Ik heb de weg prima gevonden." Ze glimlacht. Ik zie meteen dezelfde plooi naast haar ogen als Liv ook heeft wanneer ze lacht.

"Is dat u dochter?" Vraag ik een beetje onzeker. De vrouw knikt. Ik slik die brok die in mijn keel zat in één keer door en kijk dan naar mijn schoenen die er opeens heel interessant uitzien.

"Gaat alles goed?" Ze komt naar me toe en plaatst een hand op mijn schouder. Ze deed me denken aan mijn eigen mama, die was ook zo meelevend. Ik kijk weer op in haar ogen, die weeral veel van die van Liv weghebben.

"Wel, het zit zo... Ik ken u dochter. Ik zit op hetzelfde internaat. We zijn beste vriendinnen." Het was de eerste keer dat ik dat toegaf. Heel mijn leven was ik zo een introvert, maar Liv is anders. "Ik kom haar al elke dag bezoeken."

"Aah, je was er dus bij, die brand. Het spijt me zo. Wel, het is goed dat jij in orde bent. Ik heb gehoord dat ze de enige was die echt gewond is geraakt. Alhoewel ik me er totaal niet goed bij voel... Het is leuk om te weten dat er niet meer kinderen gewond zijn geraakt. Stel je voor dat Tom hier zou liggen, ze zou zich vreselijk voelen." Legt haar mama uit terwijl ze weer aan Liv haar zijde gaat staan.

"Liv is de laatste persoon die het verdiende." Geef ik eerlijk toe. Ik zou daar in haar plaats willen liggen. Ik zou met plezier al haar pijn op mij nemen. Terwijl ze hier licht, zo levenloos, is het waarschijnlijk de eerste keer dat ze niet lacht.

We blijven nog een tijdje zo met elkaar over Liv praten. Heel de tijd kan ik maar niet stoppen met aan Tom te denken, hoe graag hij hier zou willen zitten. We leren elkaar zo langzaamaan een beetje beter kennen. Ik over al haar lange reizen die ze al gedaan heeft en zij over mijn familie. Het duurde lang, maar uiteindelijk zaten we er beide met een glimlach, zoals Liv het gewild zou hebben.

Seans POV
———————

Het is stil. Niemand zegt nog iets. Milayda is nu al een kwartier weg en Tom zit op een stoel alles te verwerken. Hij heeft zijn bril in zijn hand en gaat ondertussen met zijn vrije hand door zijn haar in frustratie. Hij is te vermoeid om kwaad te worden. Te vermoeid om Gally bij zijn kraag te nemen en hem tegen de muur te duwen. Gally zit ondertussen naar het tapijt te kijken terwijl ik aan het ijsberen ben met mijn mobiel in mijn handen. Het is nu zeker de vijfde keer dat ik Milayda probeer te bellen. Dan wordt ik onderbroken door een stem, die van Gally.

"Kijk, het spijt me. Ik heb alles verkloot." Tom zet zijn bril weer op en kijkt naar de persoon voor hem.

"Het zou nogal erg zijn als je geen spijt had." Antwoordt hij bot. Ik kijk tussen de twee, maar zeg niets.

"Luister. Ik weet dat ik in de fout zit. Ik weet dat alles wat ik doe verkeerd is. Zeg gewoon hoe ik het kan goedmaken, asjeblieft. Ik zal jullie met rust laten wanneer alles weer goed is." Tom laat een lachje horen en draait met zijn ogen.

"Breng je Liv dan terug?"

"Je weet dat ik dat niet kan."

"Had je eerder aan moeten denken."

Ik blijf staan. Het is vreemd, een vreemde sfeer. Ik kan het niet beschrijven. De lucht is zo dik rondom ons dat je het met een mes zou kunnen doorsnijden.

"Wat ik niet snap is waarom? Waarom moet je mij en Liv zo treiteren. Wat hebben wij jou ooit misdaan?" Voegt hij daaraan toe. Zijn ogen zijn niet meer hun sterke hazelnoot bruine kleur, ze zijn doffer dan normaal. Hij ziet waarschijnlijk de hele wereld in doffere kleuren. Liv is zijn zon, en zijn zon is weg.

Ik heb ondertussen mijn mobiel al weer weggestoken en sta met gekruiste armen leunend tegen de muur. Gally zijn ogen ontmoeten de mijne voor minder dan een seconde, dan kijkt hij weer naar Tom.

"Ik was verliefd." Mompelt hij snel, maar natuurlijk heeft Tom hem duidelijk gehoord.

"Ik BEN verliefd. Alleen ligt mijn liefde nu in een coma in het dichtstbijzijnde ziekenhuis door JOU fout. Wat was het, hé? Was je jaloers omdat wij een echte relatie hadden?" Gally kijkt hem terecht verward aan. "Denk je dat ik niet weet van je affaires met al die anders meisjes. Ik trek zelf zwaar in twijfel of je wel degelijk verliefd was... Je kan het gewoon niet verdragen als Sean er beter aan toe is dan jij, dat is het. Jullie hebben elkaar nooit gemogen. Is dat het, hé? Wordt het al zo erg dat je niet alleen hem, maar ook zijn beste vriend hun levens moet verpesten." Ik kan aan zijn toon horen dat deze woorden al lang op zijn borst liggen. Hij zegt ze in zo een kalme manier dat het net voorbereid leek.

"Tom, stop." Ik weet niet waar het vandaan kwam, maar die woorden ontsnapte mijn tong sneller dat ik het wou. Hij richt zijn ogen nu naar mij en draait er nog eens mee.

"Sta jij nu ook al aan zijn kant? Het is jouw vriendin waar we het over hebben."

Gally wilt net antwoord geven, en een kwade ook, maar dan gaat mijn beltoon af. Ik kijk naar het contact en zie dat het Milayda is.

Milayda's POV
—————————

"Neem op, sukkel." Mompel ik ongeduldig terwijl ik de telefoon tegen mijn oor druk. In de achtergrond zijn de snikken van Liv haar mama en de stemmen van verschillende dokters lichtjes te horen.

"Milayda?" Eindelijk.

"SEAN! Geef mij Tom, nu!"

"Milayda, ik snap het niet? Je praat raar."

"Geef hem gewoon." Dring ik aan en dan na een minuutje of twee hoor ik Tom zijn stem.

"Milayda? Is er iets met Liv?" Ik hoor de paniek meteen. Het is zoveel anders dan de klank in Sean zijn stem.

"Tom, kom naar het ziekenhuis, nu."

"Wat? Waarom?!"

"Het is Liv. Ze heeft bewogen!" Ik hoor Tom aan de andere kant van de lijn een adem uitblazen die hij zelf niet wist die hij al heel de tijd inhield.

"Wat?" Het zijn dezelfde woorden, maar ze klinken zoveel beter. Ik hoor de blijdschap en tril erin. Ja, tril. Ik denk dat ik hem zo blij heb gemaakt dat hij helemaal blokkeert.

"Kom! Haar mama is bij haar en de dokters zijn ondertussen ook aan het kijken. Ze kneep in haar hand, Tom." Plots hoor ik een oneindige PIEP aan de andere kant van de lijn. "Tom?" Ik kijk naar het scherm en zie dat hij heeft afgelegd. Ik lach naar mn telefoon en steek hem dan weg.

"Komt hij?" Vraagt Liv haar mama met een zakdoek in haar hand om een paar zwervende traantjes weg te vegen.

"Hij is al onderweg."

~ I 26/08/2018
There you go en eej ge ga eindelijk u tandeborstel terugzien hahahah u woordje is 'badeend' want ik ben lid an de orde van de badeend en da eendje kijkt naar mij hahah
Bye llama, I love you♥️
Always🔮

How do Dementors keep a fresh breath? They eat De-mentos.