Troublemaker

Hoofdstuk 5

Ik zucht en stap dan naar het raam om ernaast te gaan zitten. Liv kijkt nu ook naar de deur en lacht naar de twee jongens. Ik snap niet eens hoe ze hier een film gaan kijken. We hebben geen TV op onze kamer, dit is enkel in de gezamenlijke ruimte. Het enige wat we hebben waar we mogelijk een film op zouden kunnen kijken is een laptop. Zelfs een deftige plek om te zitten hebben we niet.

"Dus, zijn jullie klaar om eruit te muizen?" Vraagt Sean met een grijns op zijn gezicht en zijn handen in de zakken van zijn leren vestje.

"Sean, het is nog geen tien uur 's avonds, we kunnen heus wel naar de gezamenlijke ruimte zonder te moeten sluipen." Antwoord Tom die duidelijk niet wist wat er ging gebeuren. Je zag natuurlijk ook dat hij al nerveus begon te worden.

"Wie heeft het hier over de gezamenlijke ruimte?"

"Sean, nee. Je weet hoe het vorig jaar afliep." Reageert Liv waardoor Sean zijn handen in de lucht doet als een teken van genade.

"Hoe liep het vorig jaar af dan?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Nablijven, maar hier is dat niet zoals een gewone middelbare school. Je moet dan samenwerken met het kuispersoneel. Geloof mij, je wilt niet om tien uur 's avond nog met bezems over de gangen gaan." Antwoord ze terwijl het wel leek alsof ze het weer voor zich zag.

"Komaan, de gezamenlijke ruimte zit toch altijd veel te vol. We kunnen waarschijnlijk niet eens aan een TV geraken. Daarbij, het is onze eerste dag terug, er zal heus niets gebeuren. Nu zijn de leerkrachten nog niet zo wakend als tegen het einde van het schooljaar. We gaan gewoon naar die kamer en gaan na onze film rustig naar onze eigen kamers en volgen morgen gezellig de lessen alsof er niets gebeurt is, deal?" Legt Sean uit. Ik weet niet of ik dit een goed of een slecht plan moet vinden, oh, laat maar, het is een vreselijk plan.

"Oké, nieuw plan." Iedereen kijkt nu naar mij omdat dat één van de eerste zinnen was die ik zei. "Of we gaan gewoon naar de gezamenlijke ruimte of jullie drie gaan hier wegsluipen en ik blijf hier rustig helemaal alleen. Ik wil niet op mijn eerste dag al in de problemen geraken."

"Bang." Nu, dat trok mijn aandacht. Ik zie dat het Sean was die het zei door zijn reusachtige grijns en gekruiste armen terwijl hij naar me kijkt.

"Alles behalve.... Zeg, wat is die 'kamer' zelfs waarover jullie het heel de tijd hebben?" Antwoord ik waardoor Sean even lacht met mijn eerste antwoord.

"Ow ja, je weet het nog niet. Wel, er zijn ook aparte ruimtes voor het personeel, maar die komen er 's avonds letterlijk nooit. Het is alsof het na het avondeten daar vol zit met een soort giftige stof of zoiets. Dat hield ons niet tegen om er natuurlijk eens een kijkje te gaan doen. We zagen de TV en hebben er sinds dien een paar keer samen films gaan kijken, dat was tot iemand ons doorhad natuurlijk. Er hangt trouwens ook een mooie kleurrijke foto van een luchtballon." Legt Liv uit deels om een ruzie tussen mij en Sean te voorkomen. Ze wist dat als hij deze uitleg ging doen ik er waarschijnlijk weer een onnodige, sarcastische opmerking op ging geven. Of, je weet wel, zo een veel te slimme voor hem.

"Heel leuk Liv, maar laat me even terug naar ons Mila h-"

"Milayda." Verbeter ik Sean.

"Goed, Milayda haar laatste antwoord." Hij zette een stap dichter naar mij waardoor ik er één naar achter zette. "Als je niet bang bent, waarom ga je dan niet met ons mee. Wat is het ergste dat je kan overkomen. Schoonmaken?"

"Best, dan gaan we toch." Ik weet dat ik slim had moeten zijn en er niet op had moeten ingaan, maar toch deed ik het. Ik haat het als mensen me uitmaken met iets dan ik niet ben, zoals bang.

_______________

We stappen nu voorbij de gezamenlijke ruimte waardoor Tom even blijft stilstaan, waardoor wij hetzelfde deden. Ik zag gewoon de nerveuze blik in zijn ogen omdat hij dit niet wou doen. Liv had het natuurlijk ook meteen door dus gaat naar hem toe.

"Is het goed als jullie twee alleen gaan, Tom en ik vinden wel iets anders om te doen." Zei Liv terwijl ze zich weer naar ons omdraaide.

"Tom, mijn gast, mijn beste vriend, laat mij niet alleen met een persoon die waarschijnlijk negentig procent gevuld is met depressie." Smeekt Sean naar de andere jongen waardoor ik een wenkbrauw optrek naar hem. "Wat?"

"Wat is die andere tien procent dan?"

"Sarcasme." Antwoord hij droog.

"Laat ook maar, ik ga niet helemaal alleen met deze gast ergens binnensluipen. Slaapwel dus." Ik wil net weer naar de kamer gaan tot ik Sean achter mij een kip hoorde nadoen. Ik draai mij geërgerd om en stap weer naar hem toe. "Ik ben niet bang." Ik neem zijn pols in mijn hand en trek hem dan mee.

"De kamer is de andere kant op." Merkt hij op waardoor ik een zucht liet horen en hem naar de andere kant meetrok.

Uiteindelijk stopte hij bij een deur waardoor ik hetzelfde deed. Ik had natuurlijk al even geleden zijn pols al losgelaten waardoor we nu dus minstens zeven meter van elkaar stonden. Ik kijk naar de deur en zie er bovenaan een plakaatje op hangen met de woorden 'Staff Only' op.

"En wat als ze ons hierop wijzen en ons uitmaken van niet kunnen lezen. Ik wil niet dat soort preek krijgen." Reclameer ik waardoor hij zijn ogen draait.

"We kunnen wel lezen, gewoon niet vertalen. Ik bedoel, het is hun fout om het er in het engels op te zetten." Hij haalt nu iets uit de zak van zijn leren vestje.

"Een lamp?"

"Ik zie er voor jouw misschien uit als een beginner, maar ik kan je verzekeren dat ik dan niet ben. Het is een led-lampje waardoor ik kan zien welke knoppen er zijn ingedrukt en dat patroon kan nabootsen, ze veranderen de code elke maand. Ik ben namelijk nogal getalenteerd in het vak inbreken." Schept hij op waardoor het nu aan mij was om met mijn ogen te rollen.

Hij houdt dus ook het lampje voor de toetsen. Ik kon van waar ik stond al de vingerafdrukken van de werknemers zien staan. Hij bestudeerde de knoppen even en gaf toen een code in, hij was juist.

"Hoe weet je in welke volgorde die moeten?" Vraag ik een klein beetje onder de indruk... Een heel klein beetje.

"Talent." Antwoord hij terwijl hij de kamer binnengaat.

~ I 13/04/2018
Kwil wel wete wa ze nu gaan doen en of ze gezien gaan worde ofnie hahahah u woordje is 'satijn' haha idk
Bye llama, i love you <3
Always🔮