Troublemaker

Hoofdstuk 35

Ik zie het verfrommelde stukje papier op mijn bureau liggen. Het moet er wel snel snel gelegd zijn, het kan niet anders. Ik pak het papiertje op en begin het te lezen.

~Dat was snel. Nu weet ik dus dat je vriendelijk tegen hem kan zijn, maar kan het ook andersom. Als ik het goed herinner zijn jullie ooit samen een film gaan kijken... Je weet wel, in die verboden ruimte. Natuurlijk was jij slim en ging je als eerste weg. Sean aan de andere hand was minder slim. Ik denk dat het tijd is voor de waarheid om naar boven te komen, niet? Misschien is de directie een goede eerste stap.
Tot de volgende opdracht, schat.~

Ik hoor de deur achter mij openen dus verfrommel ik het papiertje weer snel en steek het in mijn achterzak. Het is Sean die me nu een verwarde blik toewerpt. Hij doet de deur weer dicht en komt dan wat dichter staan.

"Wat heb je net weggestopt?" Vraagt hij speels met een glimlach op zijn gezicht. "Als je kan zeggen dat je van me houdt kan je vast ook zeggen wat je vasthebt."

"Niets." Ik laat mijn handen zien en zet nog een stap naar achteren. Hij trekt zijn wenkbrauwen op en doet dan een teken naar mijn broekzak. "Dat, dat is ook niets." Ik laat een nerveus lachje horen waardoor hij alleen maar dichter naar mij toekomt.

"Dan doen we het op de moeilijke manier." Mijn ogen werden groter toen ik doorhad wat hij bedoelde, maar ik was te laat. Hij duwde mij neer op mijn bed en begon mij te kietelen tot ik toe zou geven. Natuurlijk moest ik lachen, maar ik probeerde ook het stukje papier met mijn leven te beschermen, wat uiteindelijk niet genoeg bleek te zijn. Voor ik het wist lag ik nu op hem zodat hij met gemak aan mijn achterzak kon en het papiertje er dus uitpakte. Dan ging hij weer rechtstaan en stak het hoog in de lucht zodat ik er niet aankon.

"Sean, ik ben serieus. Ik ben ooit met mijn mama gaan bergbeklimmen, dit is een makkie tegenover dat." Hij glimlachte alleen, waardoor hij er zo schattig uitzag, en hield het papiertje nog hoger. Oké, dit is oorlog. Ik ging naar hem toe, maar hij hield me met gemak tegen... Met maar één arm. Het leek alsof hij me met één arm omhelsde, maar we wisten beide dat het was om mij tegen te houden. Natuurlijk zaten mijn armen ook net klem tussen ons twee. Hij begon het papiertje open te doen waardoor ik enkel meer en meer begon tegen te werken. "Alsjeblieft, niet lezen." Maar het was te laat. Zijn grip werd losser en hij liet het papiertje op de grond vallen. Ik was ondertussen al uit zijn grip gewurmd en zag hem bezorgd naar mij kijken.

"Wie schrijft die briefjes naar jou? Wie wilt er dat jij mij zo gaat bedriegen en beliegen? Is het een vriend van Gally?" De vragen kwamen allemaal zo snel dat ik niet wist welke ik eerst moest beantwoorden, ook al kwamen ze op hetzelfde neer. Wie stuurt die briefjes? "Je weet toch dat je het kan zeggen als er iets mis is."

"Ja, dat weet ik, maar dat ging in deze situatie niets veranderen." Antwoord ik terwijl ik van hem wegkijk. Ik ga naar mijn bureau en pak het vorige briefje voorzichtig op. Ik doe het open en geef het aan hem. Hij leest het snel door en geeft het dan terug.

"Ik snap het niet, wat bedoeld hij met Liv en Tom." Vraagt hij verward waardoor ik even ga zitten en het teken doe dat hij hetzelfde moet doen.

"Hij heeft mij al eens eerder zo 'bedreigt' en toen zorgde hij ervoor dat als ik niet deed wat hij vroeg er ruzie tussen Tom en Liv zou uitbreken. Dat was toen Liv beweerde dat Tom in de kamer van een ander meisje zat, maar ik heb het hun nooit verteld omdat ik bang was wat hij anders zou doen en nu weet ik ook niet wat hij gaat doen want hij heeft hier tientallen mensen rondlopen die mij waarschijnlijk zelfs nu aan het bespioneren zijn." Leg ik snel uit, duidelijk overstuur. Sean merkt het en plaats een arm rond mijn schouder en duwt mij een beetje dichter tegen hem aan.

"Hij kan je niets maken, oké? En als we dit allemaal tegen Tom en Liv vertellen kan het hun ook niets maken. De tijd dat die gast jouw gaat bedreigen is gedaan. Je bent nu bij mij en ik ga jou beschermen. Begrepen?" Ik leunde tegen hem aan terwijl hij zijn telefoon uit zijn zak nam. Hij deed zijn contacten open en begon Tom te bellen. Hij hield de telefoon tegen zijn oor, maar niemand antwoordde. Hij haalt de telefoon weg van zijn oor en kijkt en raar naar.

"Wat is er?" Vraag ik terwijl ik zijn ogen ontmoet. "Neemt hij niet op?"

"Nee, het zegt dat ik geen bereik heb." Hij doet zijn arm weg van mijn schouder en kijkt eens naar mijn telefoon. "Jij hebt hier ook geen bereik. Dat is raar, je zou denken dat zo een hypermoderne school overal bereik heeft." Plots schuift er een papiertje onder de deur. Sean doet zijn arm weg van mijn schouder en gaat naar de deur om het papiertje op te pakken. Hij wilt de deur eerst opendoen om te kijken vanwaar het komt, maar die wilt niet opengaan. Hij ziet dat ik gepanikeerd kijk en komt dan weer beschermend naast mij zitten. Hij doet het papiertje open en ik kan nog net meekijken om het ook te lezen.

Goed gedaan... Nu zitten jullie toch wel beide in de problemen. Zie je, dat bereik en die deur die niet open wilt. Het is allemaal geen toeval. Jullie gaan hier blijven zitten tot jullie al mijn opdrachten uitvoeren. En, nee Sean, deze keer kan je mij niet komen slaan om jezelf beter te voelen.

Dan kijkt hij verder en ziet dat er nog een papiertje aanhangt. De eerste opdracht. Ik kijk hem bezorgd aan en hij doet het papiertje langzaam open.

~ I 11/07/2018
Voila hahahah oke u woordje is 'trouwen' hahah idk vorige week was er drama da mn mama haar trouwring nie uitkreeg twas wel grappig
Bye llama, i love you <3
Always🔮

Why can't Snape be a Herbology teacher? He can't keep the Lilies alive.