Troublemaker

Hoofdstuk 42

Snape, Snape, Snivellus Snape.

DUMBLEDORE!

Oké ik zei da ik het ging laten staan... Kheb alleen wel alle enters weg gedaan want ik wou dus beginnen schrijven en opeens helemaal vanonder als ge ver doorscrolde, stond da er... Ma oké ik ga nu aant verhaal schrijven en iets proberen te verzinnen...

Toms POV
——————

Ik kijk nog een laatste keer naar Liv en verlaat dan haar kamer, de verpleegsters sturen me naar huis. Niet dat ik dat heb, we moeten allemaal in hotels slapen tot de school weer veilig is.

Ik stap rustig naar het hotel terwijl ik goed nadenk over alles. Niet dat dat lukt want ik kan alleen maar aan Liv denken, mijn Liv.

Ik ben boos, verdrietig en nog van alles anders. Allemaal tegelijkertijd. Uit woede schop ik een tak die op de grond ligt weg.

Als ik in het hotel ben loop ik door de gangen wanneer ik opeens Sean zijn stem hoor.

"We moeten praten, Gally." Hoor ik hem zeggen. Hij is bij Gally, die klootzak! Ik wil hem wurgen. Woest loop ik naar waar de stemmen vandaan kwamen toe.

Seans POV
——————

"Goed, kom binnen." Zegt Gally om op mijn voorgaande bevel te antwoorden.

Ik ga naar binnen en zie Gally de deur sluiten wanneer iemand plots zijn voet tussen de deur en de muur zet zodat die niet dicht kan.

Het is Tom... Wat doet hij hier?

"Tom?" Zeg ik geschrokken. "Wat-" Hij onderbreekt me.

"Ik werd weggestuurd en hoorde je stem dus kwam je zoeken." Zegt hij.

"Oké als iedereen er nu is mag ik dan de deur sluiten?" Zegt Gally geïrriteerd. En doet nog een poging tot het sluiten van de deur. Maar helaas, nog een voet.

Milayda's POV
————————

_______________
Een tijdje terug
_______________

Ik blijf Sean proberen te bellen, maar hij neemt nog steeds niet op. Ik begin hem te zoeken in het ziekenhuis maar zonder resultaat.

Uiteindelijk ga ik terug naar de kamer van Liv en zie dat Tom ook weg is. Hij moet zijn weggegaan toen ik Sean zocht.

Ik vraag het voor de zekerheid aan een verpleegster die net bij Liv is.

"Hij is net vertrokken. We moesten hem wegsturen voor zijn eigen gezondheid, het ging niet goed met hem en hij moet zelf rusten. Let je goed op je vriend?" Zegt de vrouw en ik zucht.

"Zal ik doen." Zeg ik en ga dan de kamer uit en verlaat het ziekenhuis. Ik ga de straat op en loop zo snel als ik kan naar het hotel, in de hoop dat ik Tom nog inhaal.

Dan zie ik opeens een jongen met bruin haar. Ik denk dat het Tom is, maar ben nog te ver om dat zeker te weten. Dan zie ik de jongen tegen een tak schoppen en verder stappen.

Ik wil terug beginnen lopen zodat ik hem bijbeen wanneer ik opeens word tegengehouden door een vrouw met lange, blonde haren.