Troublemaker

Hoofdstuk 6

We staat nu in de donkere kamer en ik doe een lichtknop aan waardoor de kamer zich vult met licht.

"Wat doe je nu?!" Zegt hij met een toon die aangeeft dat het dom is wat ik net deed.

"Waar lijkt het op, ik doe het licht aan. Dat doen mensen nu eenmaal ik donkere ruimtes..." Zeg ik hem droog. En mijn toon laat hem de indruk geven dat het dom is dat hij dat vroeg.

"Nou, doe het terug uit." Zegt hij en hij sluit de deur achter ons.

"Waarom?" Vraag ik bot en nu loopt Sean zelf naar de lichtknop en doet hem zelf uit. Vervolgens pakt hij het lampje terug en gebruikt het nu als zaklamp. Hij gaat naar lamp die op een kastje staat en doet die aan.

"Deze is veel minder fel en geeft net genoeg licht om alles te kunnen zien. Het is een sfeerlamp. Als je het grote licht aan doet kunnen ze van buiten zien dat er licht brand en worden we betrapt." Legt hij uit maar ik ga er niet op reageren.

Hij bestudeert de tv en hoe die werkt en start dan de film op.

"En waarom mag jij de film kiezen?" Vraag ik hem geïrriteerd.

"Omdat ik dat wil." Antwoordt hij uitdagend.

"Welke is het?" Vraag ik dan maar en beslis er niet op in te gaan.

"Baby Driver." Antwoordt hij terwijl hij zich in de zetel voor de tv nestelt. Hij pakt een kussen dat naast hem ligt om achter zijn rug te leggen.

"Hye, ik wou dat kussen!" Zeg ik boos.

"En waarom wil je persé dit kussen."

"Omdat het een satijnen kussen is."

"Nou als je het wilt, vecht er dan maar om. Ik ben toch veel sterker dan je." Zegt hij met een uitdagende blik.

"Wie zegt dat?" En ik trek mijn wenkbrauw op.

"Ik. Wil je het uittesten?" En hij zet zich terug recht uit de zetel en gaat voor het kussen staan om het te 'beschermen'.

Oké als hij mij zo gaat uitdagen vraagt hij er zelf om. Dus ik stap op hem af en probeer hem aan de kant te duwen om mijn kans te krijgen het kussen te pakken.

Maar hij beweegt geen centimeter en blijft gewoon als een muur op de grond genageld staan met een grijns.

Dan is het zijn beurt om iets te doen. Hij pakt mijn arm en duwt me in 1 ruk terug de zetel in waardoor ik nu terug zit zoals voordien.

Ik wil terug rechtstaan wanneer mijn schouders door twee handen terug tegen de bankleuning worden geduwd. Hij staat nog recht en buigt voorover zodat zijn handen op schouderhoogte komen en zijn gezicht is maar 10 cm van de mijne verwijderd.

"Dus, wie is er sterker?" Vraagt hij nu triomfantelijk. Ik rol met mijn ogen.

"Wie?" Dringt hij aan. Hij wilt het echt uit mijn mond horen he? Nou dat is dan de reden waarom ik het niet ga zeggen.

Ik kijk hem gewoon aan en trek nu mijn wenkbrauwen op en maak hem duidelijk dat ik het toch niet ga zeggen.

"Oké dan zeg je het maar niet he." En hij haalt zijn handen van mijn schouders waardoor ik niet meer naar achter word gedrukt.

"Gaan we dan maar de film kijken Ayda?" Vraagt hij. Noemt hij mij nu serieus Ayda. Hij wilt echt een bijnaam hebben voor me he?

"Nee, da wordt hem niet. Echt niet." Zeg ik en hij begrijpt meteen dat ik het heb op zijn bijnaam voor me.

"Ik meen het, niet proberen. Als je indruk wilt maken stop je er maar beter mee."

"Wie zegt dat ik indruk wil maken?" Vraagt hij dan.

"Je zit de heldentijd te flirten met me, 'S'". Zeg ik om zijn naam ook eens af te korten en hem uit te dagen.

"Nou, zo ben ik gewoon. Je leert er maar mee leven." Probeert hij mij te citeren.

"Ik zeg het je maar al. Het gaat nooit gebeuren."

"Wat?" Vraagt hij onschuldig.

"Dit, wij twee. Jij, ik samen... Nee echt nooit." Waarschuw ik hem.

"Wie zegt dat ik dat wil?" Daagt hij mij nu uit.

"De kerstman." Zeg ik en rol met mijn ogen.

"Daar heb je de sarcasme weer. En hey, we maken geen grappen over de kerstman. Dat is een serieuze zaak." Zegt hij om zichzelf in het belachelijke te trekken.

"Ik ben 52 kilo bleke huid en breekbare botten, sarcasme is mijn enige verdediging." Waardoor het nu zijn beurt was om met zijn ogen te rollen.

"Oké ik zet gewoon de film op." En als reactie ga ik gewoon comfortabeler in de zetel zitten en hij doet hetzelfde.

"Hier deze wou je toch zo graag?" En hij smijt het satijnen kussen recht tegen mijn hoofd. Ik smijt een geïrriteerde blik naar hem en zet me dan opnieuw goed.

De plaats waar Sean zit kan je je benen ook op de bank leggen omdat er een verlengd stuk aan de bank staat waardoor je kan gaan liggen.

Thuis had ik dat ook altijd dus voelde het vertrouwd aan en wou ik eigenlijk daar zitten. Er was nog genoeg plaats om naast Sean te gaan zitten maar dat wou ik niet omdat ik dan tegen hem aan zou zitten en zijn ego alleen maar nog groter wordt.

"Als je hier wilt zitten mag dat hoor. Niemand houdt je tegen." Zegt Sean die doorheeft dat ik staarde naar de plek terwijl ik maar niet goed kon zitten.

"Het zit veel gemakkelijker zo. Ik zeg het maar." Probeert hij me om te kopen.

"Dan zit ik tegen je en ik hoef jouw lijf niet tegen die van mij." Is mijn reactie.

"Wie zegt dat dat zo is." Hij schuift nog een beetje op waardoor er meer plek is.

Hij staart me met een glimlach aan waarvan ik niet weet hoe die bedoelt is. Ik zit hoe ik nu zit echt niet gemakkelijk dus ga ik daar maar zitten. Zolang hij niet tegen me zit is het oké dat we vlak naast elkaar zitten.

Natuurlijk leg ik het satijnen kussen achter me en zit ik helemaal perfect. Veel beter zo.

Net als ik helemaal zit hoe ik wil, schuift Sean terug op naar waar hij daarvoor zat en zit nu tegen me. Dan slaat hij zijn arm om mijn schouder die het verst verwijdert is van hem zodat ik helemaal tegen zijn arm lig.

Dit is dus niet wat ik wou... Wat is hij toch subtiel bezig. Het enige dat ontbrak aan zijn actie was een geeuw terwijl hij zich uitrekt en zo zijn arm om me heen legt.

~L  13/04/2018
Kvind het wel een leuk hoofdstukje zo me die twee Hahah. Oké het woordje is 'maïsveld'.
Bye llama, i love you♥️
Always🔮