Troublemaker

Hoofdstuk 29

"Omdat jij zo dom bent om deze klootzak te vertrouwen!" Roep ik naar haar. Ik was het beu om stil in een hoekje toe te kijken hoe hij met haar speelt.

"Deze klootzak doet mij tenminste geen pijn." Antwoordt ze rustig. We blijven de hele tijd oogcontact houden terwijl Gally het bloed van zijn gezicht doet.

"Dat was een ongeluk en dat weet je maar al te goed. Ik ben nooit naar jou gekomen met de bedoeling om je pijn te doen."

"Je hebt het echt niet door, hé? Het is niet die slag die pijn doet... Het is niet die elleboog die je in mijn ribben ramde. Het doet mentaal pijn, Sean. En ik krijg er koppijn van om telkens die zwakke excuses van je te horen. Je ziet me graag of je ziet me niet graag, maar ga niet als één of andere bodyguard rond me lopen." Zegt ze compleet overstuur. Er staat water in haar ogen, maar er vallen geen tranen naar beneden.

Milayda's POV
—————————

Het lijkt wel alsof de realiteit hem nu in het gezicht had geslagen. Zijn ogen worden net als de mijne een beetje vochtig, maar dat is eerder door de inspanning en het roepen dan door verdriet. Hij gaat met een trillende hand door zijn haar en kijkt me nog steeds in de ogen.

"Jij hebt het duidelijk ook niet door. Alles, maar dan ook echt alles, wat ik voor jou doe is om je te beschermen! Om je te helpen! Toch loop je keer en keer in de val door met die gast om te gaan. Hij stalkt je, Milayda! Hij stuurt jouw die berichten! Hij zorgt ervoor dat je zo in de knoop zit met jezelf! En toch word ik iedere fucking keer gezien als het monster! Hij is hier de wolf in schaapskledij, niet ik!" Roept hij terug, maar bij elke zin wordt zijn blik serieuzer en begint hij meer en meer te trillen.

"Dat is makkelijk, hé! De schuld op andere steken. Daar ben je dan ook zó goed in. Je bent het zo gewoon dat je je eigen fouten niet kunt, nee wilt, zien. Je bent verblindt door je eigen 'perfectie' dat je denkt dat niets jouw schuld is. Dat is dan ook waarschijnlijk de reden dat je geen enkele van je vriendinnetjes hebt kunnen behouden." Ik probeer mijn stem zo stabiel mogelijk te houden.

"Nu ga jij goed luisteren, dat is persoonlijk. Er zijn andere redenen dat ik geen relatie kan behouden en daar hoef jij je niet mee bezig te houden!"

"Duidelijk wel, hé! Je doet nu stipt hetzelfde met mij als al die andere meisjes die voor mij kwamen. Denk je dat het leuk is? Denk je dat het mij gelukkig maakt? Nee. Dus stop met je zo te bemoeien met mijn leven en zoek een nieuw slachtoffer, want ik ben het beu. Waarom bescherm je mij zoveel? Waarom haat je het als Gally bij me in de buurt komt? Waarom zou je je daarover drukmaken als je me hierna toch als een stuk vuil gaat laten vallen en naar de volgende gaat overgaan?"

"Omdat ik van je hou!"

Nu kwamen er dus wel tranen die van mijn kaken naar beneden rolde.

"Luister, als het enige wat jij kunt doen is haar ongelukkig maken, dan denk ik dat je beter kunt gaan." Zegt Gally die ertussen kwam staan.

"Ik ga juist nergens naartoe." Antwoordt Sean met een moordende blik in zijn ogen.

"Kijk, je maakt het alleen erger, vriend." Gally legt nu een hand op zijn schouder alsof het beste vrienden zijn. Sean stapt natuurlijk meteen naar achter en kijkt enkel kwader met de seconde.

"Ik ben in geen enkele situatie jouw 'vriend', Gally. En jij bent in geen enkele situatie waar je in Milayda haar plaats kan spreken. Dus je raakt mij EN haar nooit meer aan of ik geef je een blauw oog om bij die bloedneus te gaan, deal?"

"Stop." Zeg ik zachtjes, maar dat horen ze duidelijk niet.

"Je hebt haar duidelijk niet gehoord. Ze wilt je niet, Sean. Leg je erbij neer. Vind een ander persoon om lastig te vallen."

"Stop!" Roep ik deze keer waardoor ze me beide aankijken. "Het geldt evengoed voor jou Gally! Kijk, ik weet niet wie die berichten naar me stuurt of wie van jullie de waarheid spreekt, maar zolang jullie zich zo kinderachtig gedragen laten jullie me best beide met rust. Ik ben geen prijs op de kermis die je moet winnen. Ik ben geen bot voor twee honden om voor te vechten. En ik ben al zeker niet geïnteresseerd in één van jullie momenteel!" Ik draai mij om en stap gewoon weg naar mijn kamer. Ik wil geen nieuwe discussie beginnen en al zeker niet met die twee.

Ik ga snel mijn kamer binnen en sluit de deur. Ik kijk eens rond en zie dat Liv er weer eens niet is, ze zit waarschijnlijk weer bij Tom. Ik ga aan mijn bureau zitten en kruis mijn armen. Ik laat mijn hoofd erin vallen en begin te huilen. Waarom ben ik het altijd die problemen heeft? Zelfs mijn eigen vader wilt niet met mij praten?

Ik haal mijn hoofd van mijn bureau en kijk naar een foto van mijn mama die aan mijn muur hangt. Waarom moest zij weggaan? Ik heb haar nodig. Ik wil dat ze me omhelst en zegt dat alles wel weer goed zal komen, zoals ze deed toen ik klein was, of voor ik op deze rotschool terechtkwam.

Ik hoor een klop op de deur en veeg de tranen van mijn ogen weg. Ik ga voor de deur staan en doe hem open. Ik zie meteen de bruine haren en ogen van Tom voor mij staan. Ik was op het moment te zwak en vermoeid om iets te zeggen dus begin weer te huilen. Ik zag dat hij niet wist wat hij moest doen dus deed ik het zelf maar. Ik ging naar hem toe en hield hem stevig vast in een omhelzing. Hij deed hetzelfde en wreef zijn hand traag over mijn rug om mij rustig te maken. Er waren geen woorden nodig om te begrijpen wat er mis was. Ik had gewoon een knuffel en gezelschap nodig, en Tom was de perfecte persoon op dat moment.

"Tom, ik-" Ik huilde verder en keek niet eens op, ik hoorde dat het Liv was.

Toms POV
——————

Ik draai mijn hoofd en zie Liv daar staan. Ze kijkt Milayda bezorgd aan en doet een teken naar me dat ze het niet erg vindt dat ik haar momenteel aan het omhelzen ben. Ze zette een paar stappen dichter en plaatste ook een hand op Milayda haar schouder als teken van medeleven terwijl het gebroken meisje in mijn armen steeds verder bleef huilen.

Wat heeft Sean toch gedaan?

~ I   09/07/2018
BOEM! Oke ben benieuw want kweet zelf nie hoe het verder zou moete gaan... het werd een beetje te emotioneel... oke u woordje is 'zeep'
Bye llama, i love you <3
Always🔮

Roses are red, violets are blue. I thought Voldemort was ugly, but then I saw you.