Troublemaker

Hoofdstuk 23

Ik ga aan de tafel zitten en hoor natuurlijk meteen waar de ruzie over gaat. De spanning was zo dik dat je het met een mes kon doorsnijden.

"Het kan me niet schelen! Het ergste is dat je erover liegt. Zeg toch gewoon de waarheid!" Roept Liv, maar niet zodat heel de zaal ons hoort. Is dit echt allemaal mijn fout?

"Luister je dan niet? Ik lieg niet. Ik ben die kamer nooit binnengegaan." Antwoord Tom vastberaden. Natuurlijk spreekt hij de waarheid, dit is allemaal mijn fout.

"Jongens." De twee draaien zich om en kijken naar Sean. "Kunnen jullie het ook rustig houden?" Liv rolt haar ogen en kijkt naar de tafel, die plots zeer interessant lijkt te zijn.

"Kijk, ik spreek de waarheid. Ik heb niets gedaan. Wanneer is dat zelfs gebeurt? Ik was waarschijnlijk bij Sean, ik heb een alibi." Verdedigd Tom. Liv kijkt langzaam op van het hout en houdt nu oogcontact met hem. "Geen reactie?"

"Ik praat niet tegen leugenaars."

Ik kijk weg van de twee en zie Gally ergens bij zijn eigen vrienden zitten. Wie is de underdog? Wie zou er zo bang zijn dat hij doet wat Gally zegt. Wel, het moet wel iemand anders zijn. Aangezien hij niet met Sean overeenkomt zal Liv hem nooit geloven, maar wie heeft dit gerucht dan verspreid?

"Waar denk je nu aan?" Ik kijk voor me en zie Sean vragend kijken. Dan draai ik mijn hoofd naar rechts en zie Tom en Liv weer ruziën. "Ik wist niet dat andermans ruzies je in zo een negatieve mood zouden brengen."

"Je leert iets nieuws elke dag." Glimlach ik snel. Natuurlijk ziet hij meteen dat het geen echte, spontane glimlach was.

"Je weet dat je me alles kan vertellen, toch?" Vraagt hij nogal onzeker. Dat is de vraag. Kan ik hem vertrouwen? Ik was een paar dagen geleden nog honderd procent zeker, maar nadat ik alles over hem te weten ben gekomen. Begrijp me niet verkeerd... Het is niet dat ik hel niet vertrouw, het is gewoon raar.

Als antwoord knikte ik gewoon. Hoe erg het ook was, ik kon de woorden niet uitspreken. Hij glimlachte even, maar keek snel weer bezorgd.

Na nog ongeveer een halfuur te eten zag ik dat leerlingen terug naar hun kamer begonnen te gaan. Ik besluit uiteindelijk dan om hetzelfde de toen. De sfeer was hier niet zo gezellig. Na alles af te ruimen ga ik naar buiten en sta meteen face to face met Gally.

"Wat wil je? Ik heb niets verkeerd gedaan." Ik heb nu echt geen zin in zijn commentaar. Echt niet.

"Ik zie dat je de negativiteit van je kamergenote hebt overgenomen." Hij fronst zijn wenkbrauwen en kijkt hoe ik gewoon rats voorbij hem stap. "Hallo? Ik heb het tegen jouw hoor."

"Zo zie je maar hoe boeiend je gesprekken zijn." Ik weet dat wat ik nu doe riskant is voor Liv, Tom en mij... Maar ik ging het niet toelaten. Ik ging me niet nog slechter laten voelen door met hem te praten.

"Niet meer geïnteresseerd in je vrienden? Ik wist niet dat je blij werd van andermans problemen." Ik draai mij om en kijk naar hem. Niemand noemt mij dingen die ik niet ben. Ik ben welzeker geen ramptoerist.

"Gaan we de tafel omdraaien dan? Ik dacht echt dat dat jouw taak was. Andere mensen hun leven stukmaken." Ik kruis mijn armen en zie een geamuseerde glimlach op zijn gezicht verschijnen.

"Schat, ik vererger je leven niet. Ik maak het beter. Als je eens zou weten wat voor dingen meisjes doorstaan wanneer ze een relatie met Sean beginnen."

"Wel, we hebben nog geen relatie. Geen officiële. Je kan dus stoppen. Daarbij, wat is jouw redenering dan? Dat een leven met jouw beter is dan één met Sean? Wacht eens, wat is jouw bedoeling eigenlijk?" Hij kopieert mijn houding en staat nu ook met gekruiste armen.

"Wraak. Pure wraak."

"Waarvoor?" Toen was het stil. Ik zag de irritatie in zijn gezicht waardoor het nu mijn beurt was om te glimlachen. Was hij bang of zo? "Ja, oké. Ik ga nu naar mijn kamer. Jij ziet maar wat je doet."

Naar mijn eigen verrassing werd ik eens niet tegen de muur geduwd of tegengehouden. Eindelijk vrij! Ik ga naar mijn kamer en open de deur wanneer ik zie dat Sean er al is. Automatisch vormt er een glimlach op mijn gezicht.

"Ik dacht, ik kom maar naar hier. Het is niet leuk om tussen een ruzie te zitten." Zegt hij terwijl ik de deur gelijk weer sluit.

"Wauw, zelfs met ruzie blijven ze bij elkaar. Onafscheidelijk, dat is schattig." Antwoord ik met een iets zwakkere glimlach.

"Weet je? Het komt eigenlijk goed uit. Ik wou je toch iets vragen. Iets dat je hopelijk dat positiever maakt." Lacht hij waardoor ik mijn ogen draai. Hij doet het gebaar dat ik moet gaan zitten, wat ik dus ook doe. "Dus... Wauw, dit is lang geleden." Ik trek een wenkbrauw op. Het was wel alsof hij een spreekbeurt ging geven waar hij niet voorbereid op was.

"Een spiekbriefje nodig?" Lach ik waardoor hij hetzelfde doet.

"Oké, oké. Milayda. Ik vind je leuk. Heel leuk. Maaaaarr, dat wist je waarschijnlijk al." Ik lach, deze keer wel spontaan. "Ik ben er van overtuigd dat je mijn hart werkelijk hebt ontvoerd. Je laat me zien wat geluk is en daar ben ik dankbaar voor." Gaat hij me ten huwelijk vragen of zo? "Nu komt dus een vraag die ik al heel lang had moeten stellen." Hij komt naast mij zitten en neemt één van mijn handen vast. "Milayda Marshall. Zou je mij de eer willen geven om jou mijn vriendin te kunnen noemen?"

Geen huwelijksaanzoek dus? Ik wist niet wat ik moest zeggen dus keek hem gewoon aan. Het probleem was dat ik echt niet wist wat ik moest antwoorden. Ik zou doodgraag ja willen zeggen, maar wie weet de hoeveelste ik wel niet ben. Hij zei het zelf, het is lang geleden dat hij dit heeft gedaan. Wie weet wat Gally zou doen moest hij erachter komen?

"Wel..." Antwoord ik met een nerveuze lach. Ik zie hem al meteen zijn wenkbrauwen fronsen. Zijn grip op mijn hand werd al meteen een heel stuk zwakker.

- I 09/05/2018
Oooeee spannend hahahah idk kheb egt geen inspiratie al lang nie ma da komt wel hahahahha wacht maar oke oke dus u woordje is 'handdoek' idk ik zie er 1 ligge hahaha
Bye llama, i love you <3
Always🔮

I am Sirius when I tell you I will try to lup-in some more jokes!