Troublemaker

Hoofdstuk 50

Het laatste hoofdstuk :( En I is mijn woordje vergeten zeggen maar heeft in school ondertussen al eentje gegeven. Mijn woordje is 'wortels'... omda ik miniwortels was aant eten... Maar geniet maar van het laatste hoofdstuk hopelijk wordt het een leuk einde ookal heb ik zelf nog geen idee hoe het zal eindigen<3 ps: da raadsel blijft mijn brein kraken omda het alle drie gwn kan hahahah

Voor ik het wist lag Gally op de grond en voelde ik een sterke pijn in mijn vuist. Ik heb hem geslagen. Ik hoor Liv achter mij al schokkend ademhalen, gaat ze wenen? Ik wil naar haar toe gaan, maar voor ik het wist lag ik zelf ook op de grond. Ja, Gally en ik zijn aan het vechten. Ik proef snel bloed in mijn mond en slaag Gally dan ook terug. De verpleegster kon er op geen enkele manier tussen komen dus stond al snel weer op de gang om versterking te gaan halen.

Gally en ik blijven maar vechten totdat er andere verplegers binnen komen en ons uit elkaar trekken. Ze worden heel erg boos en sturen ons weg. "Wat denken jullie wel niet?! Als je het niet laten kan doet het dan buiten maar niet in een patiënt haar kamer!"

Andere verplegers nemen ons ineens mee om onze wondes te verzorgen die we elkaar aangedaan hebben.

Dan zie ik opeens Sean en Milayda hand in hand voorbij lopen. Sean ziet me en stopt en komt de kamer binnen.

Hij ziet Gally maar tot mijn grote verbazing wordt hij niet boos maar maakt zelfs een grap.

"Wauw Gally je ziet er stralend uit." Zegt hij lachend. "Hey Tom," Zegt hij dan verder. "Vind je ook niet dat er iets anders aan hem is? Wacht ik weet het!" Zegt hij spottend. "Je hebt je oogklepjes laten veranderen hahaha ze zijn nu helemaal blauw in plaats van bruin!" En hij schiet in de lach. Waar heeft hij die goede bui vandaan?

Milayda die nog steeds naast hel staat vind het minder grappig en is eerder bezorgd om ons beide. Ze geeft Sean een duw om te laten weten dat hij moet kappen.

"Wat is er gebeurt? Hebben jullie gevochten? Toch niet waar Liv bij was he?!" Ik verbreek het oogcontact uit schaamte kijk naar de grond.

Milayda's POV
————————

"Wat zijn jullie gek?! Ze is net uit haar coma!" Schreeuw ik. En nu zie ik de verpleegster die de wonde verzorgde ook opschrikken.

"Milayda, rustig. Ze is vast oké." Stelt Sean me gerust maar moesten we het niet net goed gemaakt hebben zou ik nog bozer zijn geworden.

Na al die tijd Sean, ken je vrouwen nog niet? Als ze niet rustig zijn wat moet je dan vooral niet zeggen?! Dat ze rustig moeten zijn!

Maar ik houd me in en probeer inderdaad rustig te worden. Als hij maar niet denkt dat dat hem ooit nog eens lukt.

"Hey Tom, van waar heb je dat geleerd?" Vraagt Sean en hij kijkt richting het blauwe ook van Gally. Oké nu wilt hij echt slaag van mij.

Ik steek mijn hand uit en sla hel hard op zijn bovenarm. Dan zie ik Tom grinniken en geef hem een moordende blik

Toch waagt hij het een antwoord te geven. "Geleerd van de beste." Zegt hij en geeft een knipoog aan Sean.

Dan staat de verpleegster op en zegt dat ze klaar is met de verwondingen. Vervolgens gaat ze naar buiten.

Ik stel voor dat wij hetzelfde doen en naar Liv gaan. "Ik ga ook mee." Zegt Gally.

"Jij gaat naar het vliegveld en wacht daar tot je vliegtuig komt zodat je hem zeker niet mist en hier eindelijk weg bent." Zegt Sean op een verrassend rustige toon.