Troublemaker

Hoofdstuk 47

"Milayda heeft hier niets mee te maken. Ik ben degene die haar blijft bellen en met haar probeert te praten." Zegt Gally na een lange stilte. Dit was een grote fout. Sean kijkt hem moordend aan waardoor Gally een stapje naar achter zet.

"Jij houdt je hierbuiten, begrepen? Jij hebt al voor genoeg problemen gezorgd." Antwoordt Sean. Ik zie dat zijn handen al snel vuisten vormen om zijn woede tegen te houden.

"Wel, die problemen zullen snel opgelost geraken, maar eerst ben ik hier om met jullie te praten. Jullie allemaal." Dit is de eerste keer dat hij zo dwars tegen Sean zijn zin ingaat. Tom staat ondertussen ook al in de kamer en spreekt als volgende.

"Wat bedoel je daar nu mee? Snel opgelost? Liv ligt in een coma mocht je het nog niet weten."

"Dat weet ik, godverdomme!" Ik schrok door Gally zijn toon, maar was duidelijk niet de enige. Iedereen draait zich nu naar hem. "Denk je dat het leuk is elke dag herinnert te worden aan wat ik heb gedaan? Ik weet dat IK een monster ben, oké? Ik moet de teleurstelling van mijn ouders en klasgenoten daar niet bijhebben! Weet je waarom ik echt naar hier kwam?" Hij kijkt nu naar ons, wachtend op een antwoord. Als het blijkt dat iedereen sprakeloos is neemt hij iets uit zijn zak. Het was een papier wat hij aan mij gaf om te lezen.

Ik kijk er eens goed naar en zie dan pas dat het een ticket was... Een vliegticket naar Amerika? Ik frons mijn wenkbrauwen waardoor Sean het papier uit mijn handen neemt.

"Je gaat hier weg?" Stotterde ik uit. Gally stond met zijn armen gekruist naar zijn schoenen te kijken, toen hij mijn stotter hoorde keek hij in mijn ogen.

"Nee, het is waarschijnlijk zo een nep ticket dat hij in het dichtstbijzijnde koopcentrum even is gaan afhalen in een of andere grappenwinkel." Antwoordt Sean waardoor Gally met zijn ogen rolt en zo het ticket weer bij hem terechtkomt. Ik bleef hem aankijken.

"Ik wou mijn excuses op een deftige manier komen aanbieden. Ik dacht dat jullie wel oud genoeg waren om het op een volwassen manier op te lossen, maar dat had ik duidelijk mis. Mijn ouders willen naar Amerika voor één of ander project waar ze aan gaan werken, ik moet mee. Zewillenmedaarlatenhelpen." Legt Gally rustig uit, buiten die laatste zin, die was te snel om te kunnen begrijpen.

"Wat was dat laatste?" Vraag ik, soort van bezorgd.

"Ze willen me laten helpen. Uit al de dingen die ik al verkee-"

"Wacht eens, je vader is de directeur van Futurae Vitae, wat gaan ze dan met de school doen? En Liv? Laten ze dat zomaar los alsof het niets is?" Tom onderbreekt hem en zet een paar stappen dichter bij de groep zodat hij ons beter kan horen.

"Hij wilt de school stopzetten." Toen viel er stilte over de hele ruimte.

Wat?! Geen internaat meer? Oké, het was misschien niet de leukste school, maar ik heb hier al mijn vrienden ontmoet... Mijn enige vrienden. En wat Gally betreft, het is erg, maar misschien kan hij die hulp wel gebruiken die zijn ouders hem willen toedienen. Alhoewel ik sterk achter die redenering sta kan ik het niet helpen, ik voel me deels schuldig voor Gally zijn toekomst. Was het niet voor mij, dan had Gally nooit zo een dingen gedaan. Ik ben het begin en het einde van de drama op Futurae Vitae.

"Dat was het?" Sean lijkt wel uit een trance te stappen wanneer hij dit zegt. Hij is duidelijk even verrast als ik. Gally knikt en kijkt dan weer naar zijn schoenen. "Wel, dan kan je gaan, niet? Of wil je eerst mijn vriendin nog eens bekijken?" Ik rol mijn ogen naar zijn commentaar en zie dan Gally even aarzelen, maar dan spreekt Tom weer op.

"Nee, laat hem blijven. Ik wil die zogenaamde 'deftige excuses' van hem wel eens horen." En weeral wordt het stil.

"Wel, het is spreken of weggaan." Zegt Sean na een tijdje om de stilte te verbreken. Ik kijk tussen de twee en zie dat Gally zijn handen nu ook in vuisten gevormd zijn.

"Ik zou graag met Tom even alleen willen spreken." Antwoordt hij met zijn ogen op de jongen met de bril. Sean wilt protesteren, maar ik was eerst.

"Ik ben er zeker van dat Tom het daarmee eens zal zijn, toch?" Ik kijk Tom nu ook aan, maar dan met een moordende blik.

"Oké." Zegt hij en hij stapt de gang op met Gally. Ik doe de deur achter hun dicht en draai me dan om naar Se-... Sean? Waar is hij nu? Ik hoor al snel iets vallen in zijn slaapkamer en ga meteen een kijkje nemen.

"Wat is jou probleem toch met die gast!?" Roept hij wanneer hij mij ziet staan in de deuropening. Ik kijk rond de kamer en zie dat hij al met verschillende dingen had gegooid.

"Sean, kalmeer alsjeblieft eerst een beetje." Mompel ik bijna onhoorbaar.

"Hah! Kalmeren? Hoor jij jezelf wel, Milayda? Weet je wat deze gast heeft gedaan? Hij heeft ons opgesloten! Fucking opgesloten! Straks ga je me nog zeggen dat je Stockholmsyndroom hebt ontwikkeld!" Hij blijft maar verder roepen waardoor ik naar hem toe stap.

"Denk je dat ik dat niet weet? Denk je dat ik dat allemaal zomaar ben vergeten, is dat het? Ik weet wat hij heeft gedaan, maar iedereen maakt fout-"

"Alsjeblieft, stop gewoon! Iedereen maakt fouten, so what? Mensen zoals hem verdie-" Nu is het mijn beurt om hem te onderbreken.

"Wat voor mensen? Mensen die met de harten van meisjes spelen? Sorry Sean, maar volgens mij moet jij niet praten in deze situatie! Weet je waarom? Jij bent precies hetzelfde, alleen kreeg jij wel wat je wou... En nu ben je dat kwijt." Ik stap gewoon weg zonder te luisteren of te wachten op hem.

Ik wil de deur naar de gang opendoen wanneer ik aan mijn pols wordt tegengehouden. Ik draai mij om en zie Sean mij kwaad aankijken. Ik wil iets terugzeggen wanneer de deur opengaat en Tom en Gally weer binnenkomen. Gally ziet meteen wat Sean doet en staat al klaar om iets terug te doen.

~ I 15/09/2018
Altijd eindige me Gally e hahahah ik heb dit hs egt zo stukje per stukje maar geschreve altijd zo tusse studere in... ja ripppp ma okee u woordje is 'dobbelsteen'
Bye llama, i love you <3
Always🔮

I would tell you a pun... but I'm too tired to function, the snitch would fly into my hand on purpose.