It's Complicated. Larry Stylinson❤

#45 Peterpan

Sorry voor late update babyss x

Harry Pov.

'Babe..' Hoor ik zachtjes in mijn oor.
Kort daarna voel ik een kus op mijn wang.

'Hazza..' Wordt er weer gefluisterd.
Ik herken de stem uit duizenden.
Louis. Mijn Louis om precies te zijn.

Expres hou ik mijn ogen dicht.
Urhg.. Echt een teascouple dit.

Ik voel zachte kusjes in mijn nek en op mijn wangen.
'Wakker worden, Boobear.'
Daar is dat woord weer..

Hij blijft maar door gaan met kusjes geven totdat ik me niet meer kan inhouden. Ik hou nogsteeds mijn ogen dicht en pak zijn gezicht vast. Zo snel als ik kan druk ik mijn lippen op die van hem. Ik hoor Louis naar adem happen. Hij is geschrokken, maar hij negeert het al snel en gaat mee in de zoen. Ik verdiep de zoen meteen.
Na een lange tongzoen trekken we uiteindelijk terug.

'Je was allang wakker, heh?' Grinnikt Louis. Ik knik lachend.

'Sorry baby, vond het gewoon zo schattig hoe je me wakker maakte.'

Ik zie Louis weer blozen.
Het is het schattigste uitzicht op deze aardbol. Hoe hij altijd zenuwachtig is als ik hem complimentjes geef. Hij weet dan niet zo goed wat hij moet doen en dat is het schattige aan hem.
Net een kleine elf. Oh shit..
Nu ik erover nadenk lijkt Louis echt op peterpan. Zijn haar en zo klein en schattig.

Louis wrijft over mijn borst.
'We moeten eraf, Hazz.' Mompelt hij.

'Naar school..' Kreun ik. Louis kijkt me vragend aan.

'Nee, gekkie..' Grinnikt hij als hij me een speelse klap geeft op mijn borst.
Hij merkt op dat ik niet mee lach en stopt zelf ook met lachen.

'Je weet echt niet waar we heen gaan vandaag, Harry?' Vraagt hij een beetje bezorgd. Ik schud vragend mijn hoofd.

'Wil je spijbelen?' Vraag ik. Ik begrijp er niks van.

'Harry, het is vandaag een belangerijle dag..' nogsteeds begrijp ik hem niet.

'...Voor onze toekomst.' Helpt hij mij verder.

'Sorry, baby maar volgens mij was ik er niet bij toen je me ten huwelijk vroeg.' Lach ik. Louis schiet ook in een klein lachje.

'Nee schat.. Niet onze bruiloft. Vandaag hebben we een rechtspraak of je bij me mag wonen of niet.'
Meteen gaat de lach op mijn gezicht weg.

Dit zou wel het einde kunnen zijn tussen elke dag wakker worden naast een engel.

Een zachte hand wrijft over mijn wang.

'Het komt goed, baby. We blijven bij elkaar. Desnoods logeer je elke dag bij mij.' Knipoogt Louis. Hij leunt naar voren en geeft me een zacht kusje tegen mijn lippen.

'We gaan hier samen doorheen, schat.'
'Had het met niemand anders gewild..'
Antwoord ik.
______________________________________
Harry Pov. (Nogsteeds)

Johannah, Louis en ik lopen naar het gemeentehuis. Het is niet zo ver weg, dus het valt makkelijk te lopen.

Ik ben ontzettend zenuwachtig.
Niet alleen voor de uitslag, maar ook om mijn vader te zien. Normaal hoor je dan blij te zijn. Je hoort je vader in je armen te nemen als je je vader al een lange tijd niet hebt gezien.
Maar ik..? Ik ben bang voor hem.
Bang dat hij me pijn gaat doen, maar vooral dat hij Louis pijn gaat doen.

Ik weet dat hij boos op Louis is.
Boos, omdat ik bij Louis ben gaan wonen. Hij kan me nu niet meer als boksbal gebruiken.

Bij mijn vader ben ik een boksbal die elke seconde geslagen wordt of geschopt.

Bij Louis ben ik een knuffel die wordt geknuffeld en die wordt gekust door de eigenaar. In dit geval Louis.
Ik ben van Louis en dat gaat nooit veranderen. In elk geval.. Dat hoop ik.

Louis pakt mijn hand en wrijft er zachtjes overheen.

'Het komt goed, baby.' Zegt hij.
Ik glimlach en geef hem een klein kusje op zijn wang.

Als we zijn aangekomen in de rechtzaal zie ik nog niet veel mensen.

'Zijn we vroeg?' Vraag ik aan Johannah.

'Mannen komen altijd op het laatste moment..' mompelt ze.
Daar heeft ze een punt.

Johannah, Louis en ik gaan alvast vooraan zitten. Logisch als de rechtspraak over jou gaat. Op de stoelen staan onze namen. Als ik aan de andere kant van de zaal kijk zie ik daar ook een rij stoelen. Mijn vaders naam staat erop en een onbekende naam. Waarschijnlijk zijn advocaat.
Louis' moeder is mijn advocate.
Een betere advocate kon ik niet wensen. Ze weet precies hoe ik ben en hoe ik in mijn keuzes sta. Ze is als een tweede moeder. Ze weet wat ik wel en niet wil en wat het beste is voor mijn toekomst.

Eigenlijk heeft ze twee rollen.
De advocate, maar ook meteen de verzorgde waar het om gaat in de rechtspraak. Ik moet tenslotte bij haar wonen en niet bij Louis.

Denk ik er positief over?
Nee..
Ik ben bang dat ik Louis kwijt raak.
We kunnen elkaar dan niet meer elke dag zien. Alleen op school. Misschien gaat de contact dan verminderen, omdat ik hem moeilijk kan zoenen op school. Ookal hebben we dat al redelijk vaak gedaan, he he.

Als we een tijdje zitten te wachten word ik aangestoten door Louis. Hij legt zijn hand op mijn wang en wrijft er zachtjes overheen.

'Ik hou van je, Harry.'

'Ik veel meer van jou, Lou.'
Ik druk mijn lippen op die van hem, maar de kus wordt al snel onderbroken door een deur die openklapt. Ik verbreek de zoen en richt me op de deur.

Daar staat de man die ik liever niet had gezien.

De man die me elke keer pijn doet.
Alleen met zijn blik al.

Papa.

Vergeet niet te stemmen!
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxx