It's Complicated. Larry Stylinson❤

#8 Ik krijg moeilijk lucht..

Harry Pov.

Ik zie Louis weglopen en kijk hem verbaasd aan.. Wat is er zonet gebeurd? Hij zat vol wonden en ze ogen waren dik en blauw. Ik zit na te denken wie dit zou kunnen doen..
Dan denk ik aan vanmiddag:

Ik pak je nog wel, Tomlinson. Zo gaan we het spel niet spelen!

Ik hoor de stem van Zayn het al roepen.. Het moet Zayn en die gasten wel geweest zijn. Maar ik heb bewijs nodig. Wat zal ik doen als ik bewijs heb? Hij zag er zo ontschuldig uit..
Ik moet hem echt helpen.
Wacht.. Wat?! Harry.. wow... okee.. even weer terug naar je eigen wereldje jonge.. Waarom denk ik zo over hem? Hij is een mislukkeling. Nee, dat is hij niet.. Hij is zo knap en aardig en zo ontzett- Okeeeee genoeg voor vandaag. Ik ben NIET aardig. Pap moet trots op mij zijn. Ik moet laten zien dat ik geen mietje ben. Maar toch knaagt er iets aan mij.. Ik moet en ik zal Louis helpen, ookal ken ik hem amper. Hij is gewoon zo ontschuldig. Hij keek me zo angstig aan.

Ik merk dat het begint te regenen en kom er achter dat ik nu al een kwartier hier stil sta. Ik ben er echt niet bij vandaag..

Ik doe de voordeur open en merk dat pap al thuis is. Ik kijk op de klok en zie dat het precies half 6 is. Shit.. ik had met pap 5 uur afgesproken. Ik doe langzaam de deur dicht en zo stil mogelijk mijn schoenen en mijn jas uit. Ik loop op mijn tenen door de gang. Ik hoef nog maar 1 stap, dan ben ik bij de trap. Ik voel 2 grote handen mijn nek grijpen en ik wordt tegen de muur gedrukt.
'Dus jongeman.. Je bent te laat!' Hij drukt me steviger tegen de muur aan.
'Dat was niet de bedoeling he? Nu heb ik GEEN eten!!' Bij het woordje 'geen' versterkt hij zijn greep. Ik krijg moeilijk nog lucht. Ik knijp mijn ogen stevig dicht om me te concentreren op mijn ademhaling. 'Maak maar snel eten. Ik ben vandaag ik een goede bui, dus ik ga je niet slaan, maar reken maar dat je volgende keer niet meer normaal kan ademen.' Hij drukt me een laatste keer hard tegen de muur en ik laat me zakken tegen de muur en leg mijn hoofd tussen mn knieën. Ik begin hevig te ademhalen.
Na een paar seconden pakt mijn vader me weer bij mijn shirt vast zodat ik weer omhoog kom te staan.
'Wat begrijp je niet aan eten maken?
Ik wil NU eten!!' Hij laat me weer los en ik sprint naar de keuken en maak zo snel mogelijk soep. Ik doe een koekje in mijn zak, omdat ik weet dat pap mijn kom soep gaat afpakken, maar ik heb zo ontzettend honger. Ik heb nu al 2 dagen niks gekregen. Ik loop met 2 kommen soep naar de woonkamer waar mijn vader op de bank zit TV te kijken.
Zonder mij aan te kijken zegt hij:
'Dacht je nou echt dat je eten zou krijgen?' Hij pakt 2 kommen soep en 1 daarvan legt hij naast zich neer waar ik niet bij kan. Hier had ik al op gewacht. Ik loop naar boven naar mijn kamer en ik ga liggen op mijn bed. Ik pak het koekje uit mijn broekzak. Het is niet een hele maaltijd, maar het is altijd beter dan niets. Ik pak een film en speel het ag. Na de film word ik toch een beetje slaperig. Mijn ogen beginnen een beetje zwaar te worden. Ik probeer te slapen maar dan denk ik weer aan Louis. Hij keek vanmiddag zo ontzettend ontschuldig. Hij keek me zo angstig aan. Zijn ogen waren niet meer zo blauw als eerst. Het was meer grijs/zwart achtig. Hij zag er zo angstig uit. Ik wou hem op dat moment wel een knuffel geven. Niet dat ik verliefd op hem ben ofzo, maar gewoon om hem veilig te laten voelen. Ja dat was het. Ik maak me gewoon zorgen om hem, omdat hij er helemaal alleen voor staat. Tuurlijk ben ik niet verliefd op hem. Wauw.. wie bedenkt zoiets? Ik krijg een glimlach op mijn gezicht als ik eraan denk.

Na nog vele gedachtes over Louis, val ik uiteindelijk in slaap. Morgen weer school. Morgen weer Louis zien. Als hij op school komt teminste.

Heee,
Iets korter hoofdstuk, maar het is voor mij vakantie dus hopelijk ga ik de tijd gebruiken voor het schrijven. Laat even weten wat je er tot nu toe van vind.
X A