It's Complicated. Larry Stylinson❤

#29 Alleen Louis en ik

Harry Pov.

Het is ondertussen avond.
We zijn op Louis' kamer.
Hij ligt tegen mij aan te slapen. Hij vertelde me dat hij super moe was.
Wat ik natuurlijk volkomen begrijp.
Het lijkt me moeilijk om al je problemen zelf op te lossen. Louis heeft me verteld dat hij niet veel vrienden had.. Eigenlijk niemand.
Het is zo ontzettend moeilijk als je niemand hebt die je kan helpen of kan steunen. Hij stond er alleen voor..
Nadruk op stond. Ik ben er nu voor hem en ik zal er altijd voor hem zijn.

Ik ga er zoveel mogelijk aan doen om hem te helpen. Ik weet nog niet precies hoe ik dat ga doen, maar op momenten zoals deze denk ik er veel aan. Een manier om hem te helpen..

Ineens gaat de slaapkamerdeur open.
De moeder van Louis steekt haar hoofd door de deuropening.

Ik leg een vinger op mijn lippen om te laten weten dat ze stil moet zijn.
Ze begrijpt het teken en glimlacht naar me.

'Komen jullie zo eten?' Vraagt ze zachtjes.

'We komen eraan.'

De deur wordt weer gesloten en ik kijk naar Louis. Hij ligt nogsteeds te slapen tegen mijn borst aan. Ik streel langzaam over zijn wang.

'Lou, wakker worden.' Fluister ik.
Ik probeer hem voorzichtig wakker te schudden. Ik merk dat dat niet lukt.

Ik kruip voorzichtig onder hem vandaan en ga over hem heen hangen. Ik kijk een tijdje naar hem.
Dit is een perfect uitzicht. Een slaperige Louis die zachtjes zit te snurken. Alleen maar rust en vrede.
Op dit moment kan je even al je problemen vergeten. Er is even rust in mijn hoofd. Alleen Louis en ik.

Ik probeer hem nog zachtjes wakker te schudden, maar het lukt niet.
Dan maak ik hem wel op een andere manier wakker..

Ik geef hem kleine kusjes op zijn wang en in zijn nek. Ik trek terug en ik zie hem glimlachen. Hij is wakker.
Ik doe net alsof ik dat niet gezien heb en geef hem nog een paar kusjes in zijn nek. Dan bedenk ik me en druk ik mijn lippen op die van hem. Ik begin hem te zoenen en hij zoent mee.

Als ik terug trek kijken we elkaar aan.
'Ik wist wel dat je wakker was..' grinnik ik. Hij lacht. Het schattigste geluid op deze aardbol.

'We moeten eten.' Zeg ik.

'Nog heel even..?' Pruilt Louis.

'Nee!!! Niet de puppie ogen!!' Lach ik.

Louis pakt me bij mn nek vast en trekt me naar beneden zodat ik met mijn hoofd op zijn borst lig. Ik knuffel mezelf tegen hem aan.
Hij kroelt zijn hand door mijn haar en humt een liedje. (Weten jullie wat ik dan bedoel?)

Na ongeveer 2 minuten knuffel trek ik mezelf uit de knuffel en stap ik uit bed.

'Neeeeeeee....' schreewt Louis overdreven. Hij begint te nep huilen.

'Lou, we moeten echt eten.' Lach ik.

'Ik wil knuffelen, babeee!' Zeurt Louis.
Hij strekt zijn handen naar me uit.
Ik kijk ernaar maar reageer niet.
Hij gaat op het bed op zn knieën zitten. Hij kijkt me aan met puppy ogen en een pruil lip.

'Stop, ik kan daar niet tegen..' Ik sla mijn handen voor mijn ogen.
Ik hoor Louis van het bed stappen. Hij loopt naar me toe. Ineens voel ik een adem in mijn nek.

'Please, Hazz..' Fluisterd Louis in mijn oor.
Okay, dit gaat echt te ver..
Hij staat achter me en slaat zijn armen om me heen. Ik kan hier echt niet tegen. Hoe kan ik hier tegenin gaan? Ik draai me om en kijk hem diep in zijn ogen aan. Er verschijnt een glimlach op Louis' gezicht.

'Hoe kan ik je overhalen?' Vraagt Louis.

'Niet..' antwoord ik. Hij komt dichterbij. Zijn hoofd komt tegen mijn voorhoofd aan.

'Ook niet als ik je zoen?' Fluisterd Louis zwoel.

'Je kan het altijd proberen..' Fluister ik terug. Al snel voel ik Louis' lippen op de mijne. We raken in een lange zoen.

We worden onderbroken door een deur die open gaat. Ik wil terug trekken maar Louis houd me tegen.

'Ik zie dat jullie druk zijn?' Vraagt de moeder van Louis.

'Mmh-Mhhmm..(Ja)' Mompelt Louis.
Hij laat me nogsteeds niet los.
De moeder van Louis grinnikt.

'Ik wil jullie over 1 minuut beneden zien, anders wordt het eten koud.'
Zegt Johannah. De deur wordt weer gesloten. Louis gaat nog altijd door met de zoen.

Na een tijdje hebben we beiden geen adem meer en laten we los.

'Waarom liet je niet los?' Lach ik.

'Ik kon gewoon niet genoeg van je krijgen.' Zegt Louis serieus.

Ik glimlach en geef hem nog een klein
kusje.
'We kunnen beter gaan eten.' Zeg ik.
Louis knikt en pakt mijn hand.
We lopen samen naar de keuken.
De tafel is al gedekt dus we konden meteen aan tafel zitten.

'Zijn jullie er eindelijk?' Vraagt Johannah lachend.

'Louis was nogal moe..' antwoord ik.

'Ik zag het.' Grinnikt Louis' moeder.
We beginnen alle drie te lachen.

We gaan aan tafel zitten.
Ik zit naast Louis en Johannah zit tegenover hem.

'We moeten het even ergens over q
hebben, heren.' Begint Johannah.

Check mijn meldingen boek,want er is een belangerijke update!
Leuk hoofdstuk?
Laat maar weten! ------------->
X A